ژاپن در حال آماده شدن برای یک زلزله بزرگ

پایگاه خبری فولاد ایران- هر سال در اول سپتامبر، وزرای ژاپن با پای پیاده به سمت دفتر نخست وزیری می روند تا در شبیه سازی بحران شرکت کنند. در سرتاسر کشور، مقامات محلی و دانش‌آموزان مدرسه برای مقابله با بلایای طبیعی تمرین می‌کنند. این تاریخ نشان‌دهنده زلزله بزرگ کانتو است، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی 7.9 ریشتر که در سال 1923 در نزدیکی پایتخت رخ داد. فاجعه متعاقب آن حداقل 105000 نفر از جمله حدود 70000 نفر را در توکیو کشت، 370000 خانه را ویران کرد و مسیر تاریخ ژاپن را تغییر داد.
به گزارش فولاد ایران، صدمین سالگرد فاجعه امسال باعث تجلیل و اضطراب زیادی شده است. زلزله شناسان نمی توانند زمین لرزه ها را پیش بینی کنند، اما مدل های آماری آنها که بر اساس الگوهای گذشته است، می توانند احتمال وقوع زلزله را تخمین بزنند. کارشناسان مدیریت شهری بر این باورند که 70 درصد احتمال دارد که در 30 سال آینده یک زمین لرزه با قدرت 7 ریشتر یا بالاتر پایتخت را لرزاند. به لطف فناوری و برنامه ریزی بهتر، احتمالاً افراد بسیار کمتری نسبت به فاجعه سال 1923 جان خود را از دست خواهند داد: بدترین حالت، حدود 6000 مرگ در شهر را پیش بینی می کند. اما زندگی میلیون ها نفر از بین خواهد رفت.
یکی دیگر از سناریوهای احتمالی مشابه می تواند بسیار بدتر باشد. زمین لرزه نانکای نانکایی، که در جنوب کانسای، مرکز صنعتی ژاپن پیش بینی شده است، می تواند باعث سونامی شود. بر اساس یک تخمین رسمی ممکن است 323000 نفر کشته شوند. رویکرد ژاپن به خطرات چنین فجایعی، بینش‌هایی را برای جهان در حال گرم شدن که با بلایای مکرر مواجه است، ارائه می‌کند.
فوکووا نوبو از دانشگاه ناگویا می‌گوید زمین‌لرزه‌هایی با این اندازه می‌توانند «بقای ژاپن را به‌عنوان یک دولت به چالش بکشند» و موج‌های شوک اقتصادی را در سراسر جهان ارسال کنند. پس از زلزله بعدی توکیو، احیای عملکردهای اساسی شهر ممکن است هفته ها طول بکشد و بازسازی پایتخت ممکن است سال ها طول بکشد. خسارت مستقیم به تنهایی می تواند تا 11 تریلیون ین (75 میلیارد دلار) برسد. یکی از تحقیقات تخمین می‌زند که تولید ناخالص داخلی پس از زلزله نانکای 11 درصد کاهش می‌یابد.
این هزینه ها می تواند باعث ایجاد بحران در مورد بدهی عمومی قابل توجه ژاپن شود. زنجیره های تامین جهانی با اختلالات شدید مواجه خواهند شد. در سال 1923 شایعات بیگانه هراسی پس از زلزله منجر به قتل عام حداقل 6000 کره ای ساکن ژاپن شد. برخی از مورخان استدلال می کنند که این فاجعه باعث تسریع سقوط ژاپن به سمت فاشیسم شد. بعید به نظر می‌رسد که ژاپن مدرن چرخشی مشابه داشته باشد، اما پس‌لرزه‌های سیاسی همچنان می‌توانند ناگوار باشند.
لرزش در سال 1923 درست قبل از ظهر، در منطقه فرورانش در خلیج ساگامی، در جنوب توکیو آغاز شد. بسیاری از ساکنان نزدیک به 4 میلیون شهر در حال آماده کردن ناهار بر روی شعله های آتش بودند. با کمک بادهای قوی که از شمال می وزد، آتش سوزی گسترش می یابد، جایی که یک طوفان در همان روز رخ می دهد. آتش سوزی نزدیک به دو روز ادامه داشت زیرا پس لرزه ها زمین را بی ثبات کرده بودند و نیمی از شهر سوخت.
زمین لرزه آینده ممکن است به همین ترتیب یا در خطوط گسل دورتر از داخل زمین شروع شود. این نیرو می تواند ویرانگر باشد.
توکیو از بسیاری جهات به خوبی آماده است. ژاپن حجم زیادی از داده ها را جمع آوری می کند و دارای شبکه های لرزه نگاری جهانی و سیستم های هشدار اولیه است. ژاپن همچنین بر آنچه که مخاطرات طبیعی را به بلایای انسانی تبدیل می کند، تمرکز کرده است. اگرچه نمی توان زمین لرزه ها را متوقف کرد، اما افرادی که در محدوده آنها زندگی می کنند می توانند آسیب پذیرتر شوند.
داوطلبان برای برگزاری مانورها، ایجاد روابط اجتماعی و آماده شدن برای بدترین ها سازماندهی می کنند. پس از فاجعه در سال 2011، قانون تاب آوری ملی جدید، اقدامات پیشگیری و کاهش دقیق تری را با توجه به احتمال وقوع یک زمین لرزه بزرگ در توکیو یا در نانکای، الزامی کرد. سال گذشته، دولت توکیو 6 تریلیون ین در طول ده سال برای "طرح تاب آوری توکیو" در نظر گرفت.
بهبود زیرساخت ها توکیو را بسیار امن تر کرده است. زلزله بزرگ کانتو دولت ژاپن را بر آن داشت تا قوانین ساختمانی لرزه ای را معرفی کند. آنها به طور قابل توجهی در سال 1981 و دوباره در سال 2000 به روز شدند. افزایش این رقم از 81 درصد در یک دهه پیش، تخمین تلفات را تا بیش از 3000 کاهش داد.
شعله های آتش حدود 90 درصد از تلفات را در سال 1923 کشت. در طول دهه های بعدی، دولت زمین هایی را خریداری کرد تا راه های کلیدی را تعریض کند و کمربندهای حفاظت از آتش را برای جلوگیری از گسترش ایجاد کند. سازندگان به مواد کمتر قابل اشتعال روی آوردند.
علیرغم پیشرفت ها، توکیو مدرن به روش های جدید آسیب پذیر است. جمعیت شهر به 14 میلیون نفر رسیده است. هیروی یو از دانشگاه توکیو می‌گوید در حالی که نرخ شیوع آتش‌سوزی ممکن است کمتر باشد، با تعداد بیشتری از خانوارها "خطر مطلق بیشتر است". محله های زیادی با غلظت خانه های چوبی قابل اشتعال باقی مانده است. پناهگاه ها فضایی برای 3.2 میلیون نفر دارند. ممکن است حدود 5 میلیون نفر آواره شوند. برنامه ریزان در مورد بلایای مرکب، مانند زلزله در طول یک بیماری همه گیر، نگران هستند. بلایا حتی بهترین برنامه ها را نیز بر هم می زند.
سبک زندگی توکیویی ها نیز به گونه ای تغییر کرده است که واکنش به بلایا را دشوارتر می کند. افراد بیشتری تنها زندگی می کنند. بررسی‌های دولتی نشان می‌دهد که خانواده‌های تک نفره نسبت به بلایا آگاهی کمتری دارند و آمادگی لازم برای مقابله با آن را ندارند. خانه‌های چوبی به‌سبک قدیمی به راحتی می‌سوختند، اما جوامع نزدیک‌تر و کمک‌های متقابل بیشتری را نسبت به بلندمرتبه‌های مدرن، که ساکنان آن به سختی همسایه‌های خود را می‌شناسند، پرورش دادند. و در ژاپن پیر، همسایگان هر چه بیشتر به کمک بیشتری نیاز خواهند داشت. ژاپنی ها تمایل دارند در مورد امنیت ملی با توجه به تهدیدات همسایگان خود صحبت کنند. اما زمین زیر آنها نیز خطرناک است.

منبع: اکونومیست