پایگاه خبری فولاد ایران- گفته می شود که چالش های حیاتی دلار در سیستم اقتصادی و مالی جهان، اگر قریب الوقوع نباشد، اما در افق است. اما آنها به نوعی آنها هرگز کاملا تحقق نمی یابند. پس انتظار نداشته باشید که سر و صدای فعلی در مورد حرکت به سمت ارز مشترک کشورهای بریکس - برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی - زیاد باشد. اگر هر یک از اینها پایه و اساس واحد مبادله باشد، احتمالاً چین خواهد بود.
اما سابقه چین چندان دلگرم کننده نیست و هفت سال پس از اینکه صندوق بین المللی پول یوان را به سبد ارزهای ذخیره خود اضافه کرد، سهم بسیار کمی از کشش جهانی را به خود اختصاص می دهد.
به گزارش فولاد ایران، این اتحادیه دچار مشکلاتی است که برخی از این پنج نفر با آن روبرو هستند. روسیه از اجلاس های رسمی منزوی شده است و نرخهای بهره را افزایش میدهد تا از سقوط روبل جلوگیری کند و به طور همزمان جنگ خود علیه اوکراین را تامین مالی کند. اقتصاد چین پس از دهه ها رشد شهاب سنگی در حال کسادی است. رهبران آفریقای جنوبی با شکست خود در عمل به وعده های اولیه سال های پس از آپارتاید مبارزه می کنند.
بر اساس گزارش صندوق بین المللی پول، دلار آمریکا کمتر از 60 درصد از ذخایر ارزی جهان را تشکیل می دهد. این نسبت از حدود 70 درصد در سال 2000 کاهش یافته است، اما همچنان بسیار بالاتر از هر رقیبی است. یورو با حدود 20 درصد در رتبه بعدی قرار دارد و پس از آن ین و پوند انگلیس قرار دارند. یوان 2.6 درصد از کل را دارد. از نظر مبادلاتی، دلار تقریباً دست نیافتنی به نظر می رسد و یک طرف 88 درصد از کل معاملات در بازار 7.5 تریلیون دلاری ارز در روز را تشکیل می دهد.
برای بریکس، که با هدف اتحادیه اروپا در پیگیری یکپارچگی مشترک نیستند، موانع بسیار زیاد است. همانطور که بانک مرکزی اروپا و یورو در حال حاضر طبیعی به نظر می رسند، مسیر بسیار هموار بود و تنها زمانی که دیوار برلین فرو ریخت و آلمان دوباره متحد شد، واقعاً سر به راه شد.
منبع: بلومبرگ