پایگاه خبری فولاد ایران- سال هاست که کارشناسان آب و هوا از بزرگ‌ترین اقتصادهای جهان التماس می‌کنند که سوخت‌های فسیلی را کنار بگذارند. اما در عوض، طبق آمار آژانس بین‌المللی انرژی (IEA)، استفاده از زغال سنگ در بالاترین سطح خود قرار دارد و به رکورد جدید 8.3 میلیارد تنی در سال 2022 رسیده است که 3.3 درصد نسبت به سال قبل افزایش یافته است.
افزایش تقاضای زغال سنگ همزمان با رونق انرژی پاک بوده، زیرا کشورهای سراسر جهان در سال گذشته به دلیل افزایش قیمت نفت و گاز به منابع انرژی غیر نفتی روی آوردند. به طور کلی، جهان در سال 2022، 10440 تراوات ساعت از زغال سنگ تولید کرد که حدود 36 درصد از تولید برق جهان است.
جنگ روسیه در اوکراین، که جنگی کاملاً بر سر عرضه انرژی و تحریم‌ها را در اروپا در طول سال 2022 آغاز کرد، موجی از شوک به بازارهای جهانی انرژی وارد کرد. در راستای تقویت امنیت انرژی، اقتصادهای جهانی برای یافتن زنجیره های تامین انرژی جایگزین تلاش کردند. در غرب، این امر بیشتر به عنوان رشد شدید در بخش انرژی های تجدیدپذیر آشکار شد. اما در چین و هند، تجارت زغال سنگ در حال رونق است. با این حال، تصویر در چین کمی پیچیده‌تر است، جایی که رشد انرژی‌های تجدیدپذیر چندین برابر از کشورهای دیگر زمین پیشی گرفته است، اما زغال سنگ همچنان در ترکیب انرژی جهانی برتری دارد.
از نظر تاریخی، چین و هند هر دو از مخالفان اصلی توافقنامه های آب و هوایی بوده اند که بر حذف تدریجی زغال سنگ پافشاری می کنند. در اجلاس اقلیمی COP26 سازمان ملل متحد در سال 2021 در گلاسکو، چین و هند توافق کردند که «کاهش تدریجی» زغال سنگ را داشته باشند.
در واقع، پشت سر گذاشتن زغال‌سنگ برای غول‌های هند و چین یک امر پیچیده سیاسی ضروری است. هند به ویژه منتقد جدی این واقعیت است که کشورهای توسعه یافته که خود را از مصرف سوخت‌های فسیلی غنی کرده‌اند، اکنون برای جنبش جهانی کربن‌زدایی تلاش می‌کنند و به کشورهای در حال توسعه دستور می‌دهند که اجازه انجام آن را ندارند.
برای پکن نیز، زغال سنگ به دلایل مختلف، بسیار سیاسی است. در چین، زغال سنگ مترادف با امنیت انرژی است، هدف اصلی انرژی دولت شی جین پینگ. هنگامی که دیگر اشکال قدرت شکست خورده اند، زغال سنگ همیشه یک بازگشت قابل اعتماد و اغلب ضروری برای چین بوده است و رها کردن آن راه نجات برای بسیاری یک فکر وحشتناک است. زغال سنگ نه تنها در استراتژی امنیت انرژی چین نقش محوری دارد، بلکه نمادی فرهنگی از قابلیت اطمینان و ایمنی است. به گفته جوآنا لوئیس، دانشیار انرژی و محیط زیست در دانشگاه جورج تاون، چین نگران است که حذف تدریجی زغال سنگ منجر به افزایش خطر بی ثباتی اقتصادی و سیاسی شود.
انتقال هند و چین به دور از زغال سنگ آسان و ارزان نخواهد بود. یک گزارش اخیر محاسبه کرده است که هزینه انتقال هند به تنهایی به دور از زغال سنگ چیزی در حد یک تریلیون دلار است. اما این یک گام ضروری برای همه مسیرهای امکان پذیر به سمت دستیابی به اهداف انتشار جهانی و در نتیجه اجتناب از بدترین اثرات تغییرات آب و هوایی است. این امر مستلزم همکاری جهانی بی‌سابقه‌ای است که به دلیل روابط سیاسی ریشه‌دار چین و هند با کثیف‌ترین سوخت‌های فسیلی، کاری دشوار است. پیش‌بینی می‌شود که حداقل تا سال 2023 میزان استفاده از زغال سنگ نزدیک به رکورد باقی بماند.
منبع: Oilprice