پایگاه خبری فولاد ایران- در 17 ژوئیه، روسیه از قرارداد غلات دریای سیاه که یک سال قبل با میانجی گری سازمان ملل متحد و ترکیه بود، خارج شد. این خروج پتانسیل کاهش شدید عرضه غلات را در کشورهایی با رشد کم به سمت فقر شدید دارد. قرارداد غلات دریای سیاه کارکرد مفیدی داشت. این معامله به نفع اوکراین و روسیه بود و کیف می‌توانست به صادرات یکی از بزرگترین کالاهای خود ادامه دهد، در حالی که مسکو نیز می‌توانست کودهای شیمیایی خود را از طریق دریای سیاه ارسال کند. این معامله توانست نزدیک به 33 میلیون تن غلات و سایر محصولات کشاورزی را به جهان تخلیه کند. به گفته صندوق بین‌المللی پول، خروج مسکو از این طرح می‌تواند به تنهایی قیمت مواد غذایی را تا 15 درصد افزایش دهد.
این وضعیت ناامید کننده راه حل های ناامید کننده ای را ایجاد کرده است. اگر عرضه جهانی به طور قابل توجهی بدتر شود، می تواند به یک گزینه اصلی سیاست تبدیل شود.
به گزارش فولاد ایران، اگر ایالات متحده و شرکای آن بخواهند غلات اوکراینی را به بازار بیاورند، می توانند این کار را با تقویت مسیرهای ریلی و جاده ای متعددی که اکنون در سراسر اوکراین وجود دارد، انجام دهند. اتحادیه اروپا (EU) در حال مذاکره برای گسترش تعداد خطوط به اصطلاح همبستگی است که هدف آن تقویت جایگزین های زمینی برای بنادر اوکراین است. اتحادیه اروپا همچنین می‌تواند کار بهتری برای رفع تنگناها و کاهش زمان انتظار در پست‌های بازرسی مرزی انجام دهد.
اما در نهایت، موثرترین راه برای حل این مشکل، احیای معامله غلات دریای سیاه است. رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه این هفته با پوتین صحبت کرد و از او خواست دقیقا این کار را انجام دهد. از سرگیری معامله غلات مستلزم امتیازات خاصی به مسکو است. به عنوان مثال، وزارت خزانه‌داری ایالات متحده می‌تواند به مؤسسات مالی تضمین‌های بدون ابهام بدهد که مبادلات مربوط به صادرات غلات و کودهای روسیه از رژیم تحریم‌های گسترده‌تر آن علیه روسیه مستثنی شده و منجر به جریمه یا پیگرد قانونی نخواهد شد.
هیچ شکی وجود ندارد که روسیه برای یک بحران انسانی در حال ظهور مقصر است. اما جلوگیری از این بحران یک مسئولیت جهانی است و نیازی به افراطی ترین گزینه ندارد.
منبع: نیوزویک