پایگاه خبری فولاد ایران- آینده برند فولکس واگن در خطر است. هزینه های بالا، کاهش تقاضا، رقابت فزاینده، یکی از مهم‌ترین زنگ‌های هشدار در تاریخ کسب‌وکار اخیر را برای آن تکرار می‌کند.
در مورد نوکیا، زنگ های هشدار کمکی نکرد و چند سال بعد این شرکت منحل شد و تجارت تلفن همراه آن به مایکروسافت فروخته شد. آیا فولکس واگن می‌تواند به سرنوشت مشابهی دچار شود؟ و اگر چنین شود، چه معنایی برای بزرگترین اقتصاد اروپا خواهد داشت؟
انفجار قریب الوقوع صنعت خودرو بعید به نظر می رسد. در سال 2022 فولکس واگن بزرگترین خودروساز جهان از نظر درآمد بود. در 27 ژوئیه گزارش داد که فروش در نیمه اول سال 2023 با 18 درصد افزایش نسبت به سال قبل به 156 میلیارد یورو (174 میلیارد دلار) رسیده است. بی‌ام‌و و مرسدس بنز، نیز دو شرکت بزرگ دیگر خودروسازی آلمان، در موقعیت مناسبی قرار دارند.
با این حال، صنعتگران آلمانی در مورد آینده اضطراب دارند. روسای آلمانی فهرست نگرانی‌های آقای شفر، مدیرعامل فولکس واگن را تکرار می‌کنند و نگرانی‌های دیگری از بوروکراسی خراب گرفته تا ژئوپلیتیک ظریف تجارت با چین را اضافه می‌کنند.
به گزارش فولاد ایران، خودروسازان بیش از بسیاری از صنایع در معرض این چالش ها هستند، زیرا مجبورند چندین تغییر را به طور همزمان انجام دهند. به عنوان مثال، آنها باید ناوگان خود را الکتريکی کنند و توسعه نرم افزار را یاد بگیرند. همانطور که این روندها در حال رخ دادن هستند، احتمالاً ارزش افزوده بیشتری از جاهای دیگر حاصل می شود. بخش های وابسته اذعان دارند که کارخانه ها مانند بسیاری از تامین کنندگان، به ویژه آنهایی که قطعات موتورهای احتراق داخلی و گیربکس ها را تولید می کنند، باید کوچک شوند یا حتی تعطیل شوند.
صنعت خودروی آلمان باید با مشکل رو به رشد چین نیز مقابله کند. فولکس واگن به تازگی پیش بینی تحویل جهانی خود را به دلیل کاهش فروش در چین کاهش داده است. ژئوپلیتیک ممکن است اوضاع را بدتر کند و رقبای چینی شروع به گسترش در خارج از کشور، به ویژه در اروپا کرده اند. سال گذشته، برای اولین بار، چین بیشتر از آلمان خودرو صادر کرد: به ترتیب حدود 3 و 2.6 میلیون خودرو.
خودروسازی به طور مستقیم کمتر از 900000 نفر را در آلمان استخدام می کند که دو سوم آنها در شرکت های خودروسازی و بقیه در تامین کنندگان آنها هستند. این تنها 2 درصد یا بیشتر از کل نیروی کار آلمان است. نزدیک به سه چهارم خودروهای سواری که با برند آلمانی فروخته می شوند اکنون در خارج از کشور ساخته می شوند. این در حالی است که سال گذشته تنها 3.5 میلیون وسیله نقلیه کارخانه های محلی را ترک کردند.
سرمایه گذاری و نوآوری آلمان با خودروسازان این کشور گره خورده است. طبق گزارش iw، صنعت خودرو 35 درصد از تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در بخش تولید را در سال 2020 به خود اختصاص داده است. در سال 2021، این بخش منبع بیش از 42 درصد تحقیق و توسعه تولید بود.
بدون صنعت خودروسازی قوی، روابط صنعتی عموماً آرام آلمان بسیار خشن تر می شود. صنعت خودرو همچنین زیربنای الگوی هم‌تعیین آلمان است که در آن کارگران تضمین شده در هیئت مدیره شرکت‌ها نمایندگی دارند.
سباستین دالین، اقتصاددان در موسسه هانس بوکلر، یک اندیشکده اتحادیه کارگری، معتقد است که اگر این ترتیب از هم بپاشد، تعادل بازار کار آلمان را تغییر خواهد داد.
آقای شرودر از wzb می‌گوید اگر صنعت خودروی آلمان از بین برود شود، "یک دهانه اقتصادی بزرگ در وسط اروپا باقی می‌ماند." سیاستمداران آلمان، البته، نمی خواهند که این اتفاق بیفتد. هرچند حمایت آنها از این بخش کمتر صمیمانه است اما یارانه‌هایی مانند معافیت‌های مالیاتی برای خودروهای شرکتی که باعث می‌شود کارمندان از بخشی از حقوق خود در ازای یک وسیله نقلیه مدل بالا صرف نظر کنند، از بین نمی‌روند. بیش از دو خودرو از هر سه خودروی جدید در آلمان توسط شرکت ها خریداری می شود.
هنگامی که صنعت خودرو دیگر آنقدر مسلط نباشد، فضای بیشتری برای جایگزین ها وجود خواهد داشت. یارانه های کمتری به این بخش سرازیر می شود و سرمایه بیشتری به استارتاپ ها وارد می شود. تعداد کمتری از جوانان آلمانی مهندسی مکانیک تحصیل می کنند و به جای آن بیشتر علوم کامپیوتر را انتخاب می کنند و محققان تلاش بیشتری برای توسعه خدمات تحرک به جای ثبت یک حق اختراع مرتبط با خودرو انجام می دهند.
فولکس واگن و خودروسازان آلمانی همکارش همیشه به مردم در جایه جایی کمک کرده اند. دلیلی وجود ندارد که آنها نباید به روش های جدید هوشمندانه این کار را انجام دهند.
منبع: اکونومیست