پایگاه خبری فولاد ایران- یکی از سؤالاتی که جنگ اوکراین مطرح می کند، چالش «جنوب جهانی» است.
در حالی که غرب، با کشورهای گروه هفت در هسته آن از طریق تحریم های اقتصادی و ابزارهای دیگر با روسیه مقابله می کند، بسیاری از کشورهای جنوب جهانی از حمایت از اوکراین خودداری کرده اند. زیربنای این وضعیت این واقعیت است که این کشورهای عمدتاً در حال توسعه به طور فزاینده ای از نظم آزاد و باز بین المللی که ایالات متحده رهبری آن را پس از جنگ جهانی دوم در دست داشت، ناراضی هستند.
رهبران قدرت‌های جهانی جنوب مانند هند، برزیل و اندونزی به منظور تقویت گفت‌وگو به نشست هیروشیما G7 در ماه مه دعوت شدند. با این حال، در بیانیه مشترک 19000 کلمه ای که توسط رهبران در این اجلاس صادر شد، حتی یک اشاره به جنوب جهانی وجود نداشت.
راه‌اندازی اجلاس‌های گروه 20 نمونه‌ای بود که در آن غرب تلاش کرد تا جنوب جهانی را در اصلاح حکمرانی جهانی در نظر بگیرد.
در واقع، اصطلاح "جنوب جهانی" چیزی نیست جز تئوری وابستگی که در دهه 1960 بازنگری شده است. این بقایای ایدئولوژی چپ است که تبعیت و استثمار برخی کشورها، به ویژه در آفریقا و آمریکای جنوبی، توسط غرب در قالب شرکت های چند ملیتی را عامل فقر ساختاری و توسعه نیافتگی می داند. وقتی قدرت‌های منطقه‌ای نتوانستند عزم یا توانایی شکل‌دهی نظم منطقه‌ای را نشان دهند و قدرت‌های جهانی (بریتانیا و فرانسه در آفریقا، ایالات متحده در آمریکای جنوبی) نقش خود را به عنوان «آخرین سنگر» توسعه و ثبات منطقه ای ایفا نکردند. شبح یک جنوب جهانی ظهور کرد تا جهان را تحت الشعاع قرار دهد.
قدرت های پیشرو جنوب جهانی از جمله هند، برزیل، ترکیه، اندونزی و آفریقای جنوبی نقش مهمی در این روند ایفا خواهند کرد. نکته کلیدی، نوع نظم و حکومت منطقه ای است که توسط این قدرت ها پیش بینی شده است.
آیا انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا بخشی از جنوب جهانی است؟
به گزارش فولاد ایران، جمعیت کل 10 کشور عضو آسه آن تقریباً 670 میلیون نفر است. در داخل آسه آن، شکاف بزرگی بین سنگاپور، که تولید ناخالص داخلی سرانه آن تقریباً 73000 دلار است (تقریباً دو برابر ژاپن) و میانمار، که تولید ناخالص داخلی سرانه آن 1000 دلار است، وجود دارد. سنگاپور را به سختی می توان بخشی از جنوب جهانی در نظر گرفت. و در واقع، سنگاپور به تحریم های اقتصادی علیه روسیه پیوسته است.
اما اندونزی چطور؟ اندونزی همراه با هند در کنفرانس باندونگ در سال 1955 و متعاقب آن جنبش غیرمتعهدها نقش اصلی را ایفا کرد. از سوی دیگر، اصطلاح جنوب جهانی بسیار مبهم است و فاقد یک نقطه کانونی است. به همین دلیل است که او دوست دارد اندونزی را "قدرت نوظهور" توصیف کند.
تجربه آسیای شرقی باید با جنوب جهانی به اشتراک گذاشته شود. آسیای شرقی باید برای ارتقای اصلاحات، گشایش، رشد و توسعه، سرمایه گذاری کرده و تخصص فنی ارائه دهد. زمان آن فرا رسیده است که G7 و قدرت های منطقه ای برای تقویت نظم آزاد و باز بین المللی و حاکمیت قانون که این همکاری را پایدار می کند و زیربنای همه این تلاش ها است، با یکدیگر همکاری کنند.
منبع: Japan Times