پایگاه خبری فولاد ایران- صنعت کشتیرانی که حدود 5 درصد نفت جهان را مصرف می کند و حدود 3 درصد از گازهای گلخانه ای را منتشر می کند، به سمت هدف انتشار صفر حرکت می کند تا با اهدافی که اکنون در بخش های برق و حمل و نقل جاده ای رایج است مطابقت داشته باشد.
به گزارش فولاد ایران، سازمان بین المللی دریانوردی، نهاد سازمان ملل متحد که بر این صنعت نظارت دارد، در حال آماده شدن برای تقویت اقداماتی است که برای کاهش ردپای کربن آن در دهه های آینده در نظر گرفته شده است. بلومبرگ اخیرا گزارش داد، پیش نویس توافق پاریس این بخش را متعهد به انتشار صفر در سال 2050 می کند.
صنعت حمل و نقل با مشکلی واقعی مواجه است تا از کاهش 50 درصدی فعلی خود به صفر خالص برسد. کشتی‌ها آنقدر وسیع هستند و آنقدر دور از بندر هستند که فناوری‌های مورد استفاده در نیروگاه‌ها و خودروهای سبز آن را کاهش نمی‌دهد. فقط کوچکترین کشتی های مسافت کوتاه احتمالاً می توانند با باتری کار کنند، چه رسد به انرژی خورشیدی.
نیروی باد به عنوان موتور سنتی تجارت دریایی تا زمانی که بخار شروع به جابجایی آن در قرن نوزدهم کرد، بسیار غیرقابل پیش‌بینی و کمیاب است که بتواند نیازهای تجارت مدرن را برآورده کند.
این بدان معناست که ناوگان جهانی به نوعی به سوخت وابسته خواهد بود. از بیودیزل، آمونیاک و متانول گرفته تا سوخت‌های مصنوعی ساخته شده از گازها و همچنین گاز طبیعی مایع. با این حال، اگر این صنعت بخواهد انتشار را به صفر برساند، باید نوع دیگری از سوخت را در نظر بگیرد: اورانیوم.
جذابیت هسته ای این است که در حال حاضر یک فناوری دریایی بدون کربن است که بیش از 160 زیردریایی نظامی و ناو هواپیمابر را تامین می کند. اگر این ماده بخواهد در حمل و نقل تجاری استفاده شود، باید به شدت افزایش یابد. حدود 17000 کشتی بزرگ، مسئول تقریباً 80 درصد از انتشارات گلخانه ای این بخش هستند. یک مطالعه در سال 2011 در ایالات متحده که کشتی‌های نظامی متعارف و هسته‌ای را با یکدیگر مقایسه کرد، نشان داد که کشتی‌های اتمی فقط حدود 19 درصد هزینه بیشتری دارند. این سوخت رقابتی‌تر از سایر گزینه‌های سوخت کم کربن موجود در بازار است و این روزها احتمالاً ارزان‌تر از ترکیب سوخت فعلی و سنگین گازوئیل در کشتی‌های معمولی است.
اما مشکلات استفاده از انرژی هسته‌ای به ویژه هنگامی که صحبت از اقیانوس‌ها به میان می‌آید عمیق است. بسیاری از کشورها انرژی هسته ای را در قلمرو خود محدود می کنند. این ترسها بیهوده نیستند. خطرات تکثیر ناشی از هزاران رآکتور اورانیوم بسیار غنی شده که در دریاهای آزاد تردد می کنند قابل توجه است.
با این حال، روند پیشرفت صنعت کشتیرانی در دهه گذشته، در حالی که کشتی‌ها با سوخت جایگزین بندرگاه‌های کوچک‌تری را تامین می‌کنند، در حال توسعه است. اگر بخواهیم انتشارات کشتیرانی به صفر برسد، ممکن است هسته ای تنها راه دستیابی به آن باشد.
منبع: Japan Times