پایگاه خبری فولاد ایران- همانطور که نفت توسط تامین کنندگان آن در دهه 1970 مورد سوء استفاده قرار گرفت، تسلط چین در تامین و فرآوری مواد معدنی حیاتی نیز می تواند تهدید کننده باشد. کبالت، گرافیت، لیتیوم، نیکل، عناصر کمیاب و غیره به دلایل خوبی حیاتی نامیده می شوند. آنها در صنایع دفاعی، تلفن های هوشمند و سایر فناوری های دیجیتال بسیار مهم هستند. تعداد انگشت شماری برای توربین های بادی، باتری ها و وسایل نقلیه الکتریکی ضروری است و آینده انرژی پاک بدون آنها غیر قابل تصور است.
به گزارش فولاد ایران، چین تقریباً انحصار بسیاری از این مواد معدنی را دارد. تقریبا 90 درصد از عناصر خاکی کمیاب پردازش شده را تامین می کند. او تا حد زیادی بزرگترین پردازنده لیتیوم است. در منطقه هند و اقیانوس آرام، این امر استرالیا، ژاپن، کره جنوبی و دیگران را در فرآیند تعریف یک ژئوپلیتیک جدید مبتنی بر منابع،به دنبال تنوع بخشیدن به چین می‌کند.
طرح‌هایی برای زنجیره‌های تامین مواد معدنی حیاتی جدید در انجمن‌های چندجانبه مانند گروه‌بندی چهارگانه آمریکا، استرالیا، هند و ژاپن در حال طراحی است. کشورهای غنی از منابع مانند استرالیا و اندونزی (با مقدار زیادی نیکل و برنامه هایی برای صنعت باتری) هدفشان سود بردن از مواد معدنی است.
ابتکارات مرتبط با مواد معدنی به صورت دسته جمعی در حال انجام است. مادلین کینگ، وزیر منابع استرالیا، می گوید تسلط چین یک "چالش استراتژیک" است. در 20 ژوئن، دولت او از استراتژی مواد معدنی حیاتی برای رسیدگی به آن پرده برداری کرد. استرالیا بزرگترین تولیدکننده لیتیوم، سومین تولیدکننده کبالت و چهارمین تولیدکننده بزرگ عناصر خاکی کمیاب و در عین حال یک مینوز پردازشی است. هدف آن این است که تا سال 2030 به یک تولیدکننده مهم در سطح جهانی مواد معدنی حیاتی فرآوری شده تبدیل شود.
برای این منظور استرالیا 500 میلیون دلار استرالیا (343 میلیون دلار) برای پروژه های تحت استراتژی جدید خود متعهد می شود. این علاوه بر بودجه 2 میلیارد دلاری موجود برای اجرای پروژه های معدنی حیاتی در مراحل اولیه، از جمله یک پالایشگاه عناصر کمیاب است.
استرالیا امیدوار است به عنوان شریک تجارت آزاد آمریکا، واجد شرایط دریافت یارانه سبز تحت قانون کاهش تورم جو بایدن باشد. در ماه آوریل، هیئتی از تولیدکنندگان استرالیایی از توکیو بازدید کردند، به این امید که سرمایه گذاری ژاپنی ها و قراردادهای خرید بلندمدت، همان کاری را که برای صنعت معدنی حیاتی استرالیا انجام دادند، برای بخش های سنگ آهن و گاز این کشور انجام داد. سال گذشته ژاپن مواد معدنی حیاتی را به یکی از 11 بخش استراتژیک تبدیل کرد که مستحق حمایت دولت هستند. در ماه مارس، ژاپن و آمریکا توافق کردند که در زنجیره تامین مواد معدنی، از جمله مقابله با چین، با یکدیگر همکاری کنند.
کره جنوبی، با جاه طلبی های جهانی برای وسایل نقلیه الکتریکی و باتری، به ویژه در برابر رقابت بین آمریکا و چین در این موضوع، آسیب پذیر به نظر می رسد. به عنوان بخشی از تعهد، دولت رئیس جمهور یون سوک یول به "اقدامات جامع منابع امنیتی"، در اوایل سال جاری طرحی را برای تامین منابع معدنی حیاتی منتشر کرد. هدف کاهش وابستگی وارداتی کشور به چین از 80 درصد به 50 درصد تا سال 2030 و افزایش استفاده از مواد معدنی بازیافتی از 2 درصد به 20 درصد کل است. کره جنوبی با کشورهایی از جمله استرالیا، اندونزی و قزاقستان و همچنین اتحادیه اروپا همکاری کرده است. این شرکت به مشارکت امنیت معدنی چند کشور تحت رهبری آمریکا که سال گذشته اعلام شد، پیوسته است.
تایوان و هند نیز راه خود را برای اتخاذ استراتژی های جدید مواد معدنی حیاتی جستجو می کنند. چالش، تقریباً در همه موارد، قفل پردازش چین است که توسعه آن پرهزینه، پیچیده و بالقوه برای محیط زیست خطرناک است. ده ها مرحله متالورژی برای تبدیل یک سنگ معدنی کمیاب به محصول نهایی مورد نیاز است. مقدار کمی از مواد معدنی حیاتی را می توان از مقادیر زیادی سنگ استخراج کرد. دهه‌ها پیش، چین با استفاده از یارانه‌های هنگفت و استانداردهای زیست‌محیطی ضعیف، پردازش را در برنامه‌های صنعتی خود محور قرار داد. تسلط آن نشان دهنده آن استراتژی چند دهه است.
همه گیری باعث شد دیگران از خطرات یک پردازنده انحصاری با تاکید بر آسیب پذیری زنجیره های تامین به طور کلی بیدار شوند. تهاجم روسیه به اوکراین خطرات تجارت با یک دشمن بالقوه را بیشتر نشان داد. روسیه با خودداری از عرضه گاز به مشتریان اروپایی، به دنبال استفاده ابزاری از یک کالای مهم بود. او همچنین یکی از صادرکنندگان کلیدی نیکل و پالادیوم است.
با این حال، یک مطالعه موردی نشان می‌دهد که ایجاد منابع معدنی جایگزین چقدر می‌تواند سخت باشد. پایان دادن به اتکا به منابع معدنی حیاتی چین غیر ممکن به نظر می‌رسد، اما می‌توانیم خطر را از بین ببریم."
منبع: اکونومیست