پایگاه خبری فولاد ایران- هر بار که موضوع استقلال انرژی در ایالات متحده مطرح می شود، موضوعات مختلفی مطرح می شود. رابرت رپیر از اویل پرایس، می‌خواهد این موضوع را با استفاده از دو گرافیک بسیار ساده بیان کند.
طبق استناد رابرت، دو راه متفاوت برای تفکر در مورد استقلال انرژی امریکا وجود دارد. یکی این است که ما بیش از اندازه کافی برای نیازهای خود انرژی تولید می کنیم. به عبارت دیگر، تولید کننده انرژی خالص بودن به این معنی است که شما مستقل از انرژی هستید. وقتی کسی می‌گوید «ما در دوران ریاست جمهوری ترامپ از انرژی مستقل شدیم»، این همان تعریفی است که به طور ضمنی از آن استفاده می‌کنند.
نمودار زیر صادرات خالص انرژی ایالات متحده را از سال 1949 تا 2022 نشان می‌دهد. این نمودار سوخت‌های فسیلی، انرژی هسته‌ای و انرژی‌های تجدیدپذیر را در نظر می‌گیرد. وقتی عدد منفی است، به این معنی است که ما یک واردکننده خالص انرژی هستیم و بنابراین با این تعریف مستقل از انرژی نیستیم.
از نظر گرافیکی، صادرات خالص انرژی ایالات متحده در سال 1953 منفی شد. به عبارت دیگر، امریکا در آن زمان واردکننده خالص انرژی شد و بنابراین استقلال انرژی خود را از دست داد. از سال 1953 تا 2005، ایالات متحده به طور پیوسته موقعیت خود را از دست داد، به استثنای زمانی که خط لوله آلاسکا در سال 1977 به بهره برداری رسید. اما در سال 2005، وابستگی انرژی ایالات متحده به حداکثر سطح خود رسید.
سپس رونق فرکینگ نمودار را تغییر داد. ناگهان با شروع تولید نفت و گاز بیشتر ایالات متحده، واردات خالص ایالات متحده هر سال شروع به کاهش کرد. این نمودار در سال 2006 به سمت بالا برگشت و سپس در دو دوره ریاست جمهوری اوباما به طور پیوسته صعود کرد. تنها تغییر در دوره ریاست جمهوری اوباما ناشی از جنگ قیمتی بود که توسط اوپک در سال 2014 آغاز شد.
اما اوپک چند سال بعد تسلیم شد و این نمودار در زمان پرزیدنت ترامپ به روند صعودی خود ادامه داد. کسانی که می خواهند به رئیس جمهور ترامپ اعتبار بدهند می توانند ببینند که صعود تحت ترامپ تندتر از زمان اوباما بوده است.
در زمان پرزیدنت ترامپ، واردات انرژی امریکا در سال 2019 به صفر رسید و بنابراین تحت این تعریف مستقل از انرژی شد. بنابراین، اگرچه این درست نیست که پرزیدنت ترامپ ما را از انرژی مستقل کرد، اما او احتمالاً جدول زمانی را تسریع کرده است. اما روند استقلال انرژی پیش از این یک دهه بود که ادامه داشت.
به همین ترتیب، با این تعریف از استقلال انرژی، در سال 2022 شاهد بالاترین سطح صادرات انرژی خالص از زمان اولین نقطه داده EIA در سال 1949 بودیم. بنابراین، با این تعریف که تولید بیش از مصرف ما برابر با استقلال انرژی است، به این نتیجه رسیدیم که در 2019، اما پس از آن سال 2022 به طور قابل توجهی بهتر بود.
تعریف دوم استقلال انرژی این است که ما اصلاً انرژی وارد نکنیم. اما بر اساس این تعریف، از زمانی که EIA شروع به ثبت داده ها کرد، ما مستقل از انرژی نبوده ایم. ما همیشه حتی در دوره ترامپ، انرژی وارد کرده‌ایم.
همانند نمودار قبلی، واردات در حدود سال 2005 به اوج خود رسید و سپس با گسترش رونق فراکینگ کاهش یافت. مجدداً، اگر به دنبال اعتبار بخشیدن به رئیس جمهور ترامپ هستید، واردات انرژی برای سه سال از چهار سال زمانی که او در قدرت بود کاهش یافت. در دوران پرزیدنت اوباما، واردات انرژی در پنج سال از هشت سال کاهش یافت.
اما واردات نفت خام، به ویژه، به نقطه ای نزدیک شده است که در آن کاهش قابل توجه بیشتر بعید است، زیرا پالایشگاه های ایالات متحده برخی از نفت خام بین المللی را به نفت خام داخلی ترجیح می دهند. علاوه بر این، همانطور که در مقالات قبلی توضیح داده شد، مقداری نفت خام صرفاً برای پالایش به محصولات نهایی و سپس صادرات آنها وارد می‌شود.
بنابراین، بعید است که ایالات متحده هرگز بر اساس این تعریف به استقلال انرژی دست یابد. سیستم های انرژی ایالات متحده همواره با سایر نقاط جهان درگیر خواهند ماند.
منبع: Oilprice