پایگاه خبری فولاد ایران- در حالی که مسکو برای خط لوله جدید چین و روسیه از مغولستان فشار می آورد، پکن در حال انجام یک معامله سخت است.
خط لوله سیبری ۲، پروژه بزرگ خط لوله گاز برای تغییر جریان انرژی در سراسر آسیاست. این خط لوله که بیش از یک دهه پیش برای کمک به روسیه برای عرضه گاز به شرق، از طریق مغولستان به چین طراحی شد، راهی برای تنوع بخشیدن به فروش گاز، تقویت درآمدها و دادن نفوذ دیپلماتیک بیشتر به کرملین بود.
این پروژه که ابتدا به نام منطقه کوهستانی جنوب سیبری «آلتایی» نامیده شد، از زمان تهاجم به اوکراین فوریت جدیدی پیدا کرد و مسکو به دنبال خروجی های جدیدی برای گازی بود که قبل از تحریم ها به اروپا می رسید. مشکل مسکو این است که پکن به عنوان یک شریک اقتصادی مهم از زمان تهاجم به اوکراین، عجله ای برای اتمام این تعامل ندارد.
به گزارش فولاد ایران، خط لوله دیگر روسیه به نام Power of Siberia در سال 2019 راه اندازی شد و انتظار می رود تا سال 2024 به حداکثر ظرفیت خود یعنی 38 میلیارد متر مکعب در سال برسد. این خط لوله برای استراتژی متنوع سازی مسکو کمتر مفید است. خط لوله نورد استریم 1 و 2 نیز که به بازار اروپا خدمت می کرد، در سال 2022 دچار انفجار شد.
در طول المپیک پکن، ولادیمیر پوتین و شی جین پینگ قراردادی 25 ساله برای مسیر جدید خط لوله شرق دور امضا کردند و در مورد «قدرت سیبری 2» به توافق رسیدند. اما از آن زمان، در حالی که روسیه بارها بر آمادگی خود برای تکمیل این پروژه تاکید کرده است، پکن آشکارا سکوت کرده است.
گرگلی مولنار، تحلیلگر گاز آژانس بینالمللی انرژی، گفت که چین برای کمی بیش از 5 درصد از نیاز گاز خود به روسیه متکی است. به هر حال، چین از این خط لوله سود خواهد برد. هرچند این توافق در پس زمینه جنگ در اوکراین، پیچیدگی های ژئوپلیتیکی دارد، اما برخی از کارشناسان سیاست چین بر این باورند که مشارکت عمیقتر انرژی با روسیه تنها موضوع زمان است.
ویکتور گائو، معاون مرکز چین و جهانی شدن مستقر در پکن گفت: «هیچ کس واقعاً نباید انتظار داشته باشد که چین دسترسی خود به نفت و گاز روسیه را قطع می کند." این نوع تجارت عادی و صلح آمیز است."
چین، در واقع، مشغول توسعه سایر منابع زمینی بوده است. شی جین پینگ هفته گذشته در نشستی با کشورهای آسیای مرکزی از ساخت خط لوله موسوم به خط D حمایت کرد که چهارمین خط لوله چین در منطقه خواهد بود که از ترکمنستان گاز می آورد.
به هر حال، کرملین به دلیل افزایش کسری بودجه، افزایش هزینههای جنگ و کاهش فروش گاز در اروپا، به دنبال درآمد اضافی است و این گاز جای دیگری برای رفتن ندارد.
منبع: فایننشال تایمز