پایگاه خبری فولاد ایران- آمریکای لاتین منطقه ای است که به طور معمول با صنعت انرژی و تولید نفت جهانی مرتبط نیست. با این حال، این کشور دارای منابع طبیعی قابل توجهی از فلزات گرانبها و پایه، فلزات کمیاب حیاتی تا انتقال انرژی جهانی و سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ، نفت و گاز طبیعی است. به گزارش فولاد ایران، در طول دهه گذشته، به ویژه پس از رونق نفت فراساحلی برزیل، آمریکای لاتین به عنوان یک بازیگر برجسته جهانی در بازارهای نفت ظاهر شد.
اما علیرغم ذخایر فراوان نفتی که بسیاری از کشورهای منطقه در اختیار دارند، اکثر آنها همچنان با دولت‌ها و اقتصادهای ضعیف مالی درگیر هستند که نشان می‌دهد در بهره‌برداری مناسب از ثروت عظیمی که منابع طبیعی شگفت‌انگیزشان به ارمغان می‌آورند، ناکام هستند.
آرژانتین
سومین اقتصاد بزرگ آمریکای لاتین، آرژانتین دارای پنجمین ذخایر بزرگ اثبات شده نفت در منطقه است. مجموعاً 2.48 میلیارد بشکه نفت خام در پایان سال 2021. در طول سال 2022 این کشور از نظر اقتصادی آسیب دیده به طور متوسط 582076 بشکه نفت در روز پمپاژ کرد که نزدیک به 14 درصد بیشتر از سال گذشته بود. نکته مهم این است که تولید همچنان در حال افزایش است و به طور مرتب به بالاترین حد خود می رسد زیرا رونق نفت شیل آرژانتین همچنان در حال گسترش است. آرژانتین در مارس 2023 به طور متوسط 631000 بشکه نفت در روز تولید کرد که تقریباً یک درصد بیشتر از ماه قبل و 12 درصد بیشتر از سال گذشته بود. ضمناً، تولید گاز طبیعی نیز در حال افزایش است و آرژانتین در مارس 2023 روزانه 4.5 میلیارد فوت مکعب پمپاژ می کند که 9.8 درصد نسبت به ماه و 2.7 درصد در سال نسبت به سال افزایش یافته است.
مکزیک
کشور بحران زده آمریکای مرکزی مکزیک با 5.8 میلیارد بشکه ذخایر اثبات شده نفت در رتبه چهارم منطقه قرار دارد. در طول سال 2022، مکزیک به طور متوسط 1.78 میلیون بشکه نفت در روز پمپاژ کرد که تا مارس 2023 به طور متوسط به 1.9 میلیون بشکه در روز افزایش یافت و این کشور را به دومین تولیدکننده بزرگ نفت در آمریکای لاتین تبدیل کرد. این افزایش قابل توجه تولید را می توان به تمرکز مداوم بر افزایش سرعت عملیات و فعالیت حفاری با نفت خام که محرک اقتصادی مهم برای مکزیک است نسبت داد.
بحران بدهی شرکت ملی نفت پمکس باعث شد حجم تولید مکزیک کاهش یابد. کارتل اوپک پیش بینی کرد که تولید در طول سال 2023 حدود 40000 بشکه در روز کاهش خواهد یافت. کاهش تولید بر درآمد دولت و اقتصاد وابسته به نفت تاثیر می گذارد و فشار بیشتری بر دولت که با مشکلات مالی برای مهار خشونت فزاینده جرم و جنایت در تلاش است، وارد می کند.
اکوادور
در رتبه سوم کشور کوچک فقیر آمریکای جنوبی اکوادور قرار دارد که دارای ذخایر نفتی در مجموع 8.3 میلیارد بشکه است. منبع انرژی مهم اقتصادی اکوادور، مانند بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین، در حال تلاش برای بهبودی از همه‌گیری کووید 2020 است. در طول سال 2022 اکوادور به طور متوسط 480299 بشکه نفت در روز پمپاژ کرد. در حالی که این رقم تقریباً 2 درصد بیشتر از سال گذشته بود، همچنان کمتر از تولید 531000 بشکه در روز قبل از همه گیری در سال 2019 بود. رئیس جمهور فعلی گیلرمو لاسو با روی کار آمدن قصد داشت تولید نفت اکوادور را دوبرابر کند و به بیش از یک میلیون بشکه در روز برساند، اما قطعی تولید باعث شد این تعداد به 750000 بشکه در روز کاهش یابد. اعتراضات مکرر علیه عملیات صنعتی بر حجم تولید تأثیر می گذارد.
برزیل
برزیل، بزرگترین اقتصاد آمریکای لاتین، دومین ذخایر بزرگ اثبات شده نفت منطقه را دارد که مجموعاً 12.7 میلیارد بشکه است. این کشور در حال رونق عظیم نفتی فراساحلی است. برای سال 2022، میانگین تولید نفت آن با 6.5 درصد افزایش سالانه نسبت به سال به میانگین 3.2 میلیون بشکه در روز رسید، در حالی که کل تولید هیدروکربن معادل 4.1 میلیون بشکه نفت در روز و با افزایش 5.8 درصدی نسبت به سال 2021 همراه بود. تحلیلگران بر این باورند که برزیل به رشد تولید قوی خود ادامه خواهد داد.
در حالی که تحلیلگران و وزیر سابق انرژی آدولفو ساکسیدا اظهار داشتند که تولید تا پایان دهه ممکن است تا 70 درصد رشد کند، این نگرانی وجود دارد که رونق نفت برزیل به دلیل افزایش مداخله دولت فعلی متوقف شود. رئیس جمهور لولا، که از انتخابات سراسری 2022 برزیل پیروز شد، یک مالیات غافلگیرکننده 9.2 درصدی بر صادرات نفت را معرفی کرد. این سیاست‌های جدید ممکن است از سرمایه‌گذاری مورد نیاز برای ساخت ذخایر و تولید نفت برزیل جلوگیری کند.
ونزوئلا
بزرگترین ذخایر اثبات شده نفت، و در واقع جهان، در اختیار ونزوئلا بحران زده است. این عضو موسس اوپک دارای ذخایر ثابت شده نفتی بالغ بر 303.5 میلیارد بشکه است، با این حال در تلاش برای بهره برداری از این منبع عظیم طبیعی است. دهه‌ها فساد و بدرفتاری از زمانی که هوگو چاوز، رئیس‌جمهور سابق، انقلاب بولیواری سوسیالیستی خود را در سال 1999 آغاز کرد، همراه با فقدان سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های حیاتی باعث سقوط تولید شد. این کاهش شدید با تحریم های اقتصادی ایالات متحده تسریع شد، زیرا پس از به قدرت رسیدن چاوز، تحریم ها به طور پیوسته افزایش یافتند.
این فرمان اجرایی رئیس جمهور باراک اوباما در سال 2015 بود که ونزوئلا را تهدیدی برای امنیت ملی اعلام کرد که باعث شد واشنگتن تحریم ها را با هدف سرنگونی رژیم اقتدارگرای سوسیالیستی تشدید کند. سپس در ژانویه 2019، رئیس جمهور دونالد ترامپ سیاست فشار حداکثری را اتخاذ کرد که برای برکناری نیکلاس مادورو، رئیس جمهور ونزوئلا و حامیانش از قدرت طراحی شده بود. این امر باعث شد که واشنگتن تحریم‌ها علیه ونزوئلا را تشدید کند و باعث شد که ستون اقتصادی این کشور، از هم بپاشد و بحران وخیم را بدتر کند.
در نتیجه، تولید نفت کاهش یافت و به پایین ترین حد چند دهه اخیر یعنی 569000 بشکه در روز یا کمتر از یک پنجم از 3.1 میلیون بشکه در روز پمپاژ شده در سال 1998، سال قبل از روی کار آمدن چاوز، سقوط کرد. از اواخر سال 2020، شرکت ملی نفت PDVSA به نوعی بازیابی خاموش را تجربه کرده است. کمک ایران برای بازسازی زیرساخت‌های از هم پاشیده صنعت و جو بایدن، رئیس‌جمهور، مجوز شرکت شورون برای آغاز مجدد تولید نفت، میانگین تولید نفت ونزوئلا در مارس 2023 را به 754000 بشکه در روز رساند. در حالی که این میزان 3.6 درصد بیشتر از مدت مشابه در سال 2022 است، اما همچنان به طور قابل توجهی کمتر از 1.5 میلیون بشکه در روز برداشته شده در سال 2018 است.
منبع: Oilprice