پایگاه خبری فولاد ایران - از زمان جنگ جهانی دوم، سیاست جهانی توسط "مثلث استراتژیک" بین آمریکا، چین و روسیه شکل گرفته است. هماهنگی بین مائوتسه تونگ و جوزف استالین در اوایل دهه 1950 به عزم آمریکا برای توقف گسترش کمونیسم دامن زد. این امر منجر به جنگ‌های آمریکا در کره و ویتنام، تعهد این کشور به دفاع از تایوان و بسیاری از درگیری‌های نیابتی در جاهای دیگر شد.
یک دهه بعد، نفاق مائو با نیکیتا خروشچف، زمینه را برای نزدیکی نهایی آمریکا با چین فراهم کرد. این کمک های پنهانی چین را در مبارزه با نیروهای شوروی در افغانستان به ارمغان آورد که به پایان جنگ سرد کمک کرد. همچنین زیربنای رشد اقتصادی چند دهه ای بود که چین را به یک قدرت جهانی تبدیل کرد.
به گزارش فولاد ایران، اکنون تغییر دیگری در راه است. در 22 مارس، شی جین پینگ، رهبر چین، سفر سه روزه خود به مسکو را تکمیل کرد که اولین سفر وی پس از تهاجم روسیه به اوکراین در سال گذشته بود. تنها چند روز پس از صدور حکم بازداشت از سوی دادگاه کیفری بین‌المللی برای آقای پوتین، این یک نمایش مؤکد از همبستگی بود.
آقای شی حتی از پوتین دعوت کرد تا اواخر سال جاری میلادی به چین سفر کند و از نامزدی او برای انتخابات مجدد در سال 2024 حمایت کرد.
پوتین نیز متقابلاً دو ضیافت در کرملین برگزار کرد، از ابتکارات دیپلماتیک آقای شی تمجید کرد و از او در مورد تایوان حمایت کرد.
این دو رهبر که یکدیگر را "دوست عزیز" خطاب کردند، بیانیه ای را امضا کردند که در آن مخالفت خود را با نظم جهانی به رهبری آمریکا اعلام کردند و متعهد شدند روابط عمیق تر در تجارت، رزمایش های نظامی و فضایی داشته باشند. در خلوت، گفتگوهای آنها احتمالاً موارد بیشتری را نیز شامل می شود. مقامات آمریکایی معتقدند که آقای شی در حال بررسی درخواست روسیه برای تامین سلاح های مرگبار از جمله گلوله های توپخانه و پهپادهای تهاجمی برای استفاده در اوکراین است. اگر آقای شی موافقت کند، چین را وارد یک جنگ نیابتی با ناتو خواهد کرد.
اما به گفته چین، آقای شی به‌عنوان یک صلح‌جو در آنجا حضور داشت و هیچ پیشنهادی برای اسلحه نداشت. او درخواست خود برای آتش بس را تکرار کرد و بار دیگر طرح صلح 12 ماده ای را که چین برای اولین بار در فوریه پیشنهاد کرده بود، مطرح کرد. آقای پوتین از این طرح تمجید کرد و متعهد شد که مذاکرات صلح با اوکراین را در اسرع وقت آغاز کند. این بیانیه همچنین درخواست‌های چین برای حمایت از منشور سازمان ملل و اجتناب از استفاده از سلاح‌های هسته‌ای را تکرار کرد.
انتظار می رود آقای شی برای خنثی کردن انتقاد غرب از سفرش به مسکو، آن را با گفتگوهای مجازی با ولودیمر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین دنبال کند. این امر در بسیاری از کشورهای در حال توسعه و در میان غربی‌هایی که مایل به کاهش تنش با چین هستند، خوب خواهد بود. مقامات چینی به عنوان شاهدی بر اعتبار صلح‌جویانه آقای شی، به نقش کشورشان در توافقنامه بین عربستان سعودی و ایران که در 10 مارس اعلام شد برای برقراری مجدد روابط دیپلماتیک اشاره می‌کنند.
با این حال، نیات واقعی آقای شی از معرض دید عموم پنهان است. او در حالی که اظهار بی طرفی می کند، از محکوم کردن تهاجم روسیه یا جنایات سربازانش امتناع کرده است. مقامات او و رسانه‌های تحت کنترل دولت چین همچنان بر خط کرملین تاکید می‌کنند که جنگ ناشی از گسترش ناتو بوده است، موضوعی که در بیانیه مشترک تکرار شده است. همچنین دخالت ناتو در آسیا و تلاش آمریکا برای تقویت اتحادهای خود در آنجا در آماده سازی برای حمله احتمالی چین به تایوان را محکوم کرد.
در هیچ یک از اعلامیه‌ها و موافقت‌نامه‌هایی که در سفر آقای شی امضا شد، اشاره‌ای به سلاح‌ها نشده است. اما حتی اگر چین از تسلیح روسیه کوتاهی کند، حمایت غیرنظامی آن به تداوم جنگ کمک خواهد کرد. اگرچه چین تا حد زیادی از نقض تحریم های غرب علیه روسیه اجتناب می کند، اما به روسیه کمک می کند تا با خرید بیشتر نفت و گاز خود و فروش بیشتر لوازم الکترونیکی و سایر کالاها، تأثیر آنها را جبران کند.
آقای شی تحت تأثیر این باور است که چین درگیر یک رویارویی طولانی مدت با آمریکا است که ممکن است به جنگ بر سر تایوان منجر شود. اگر چنین است، روسیه منبعی ضروری از انرژی، فناوری نظامی و حمایت دیپلماتیک است. شکست روسیه در اوکراین باعث جسارت آمریکا و متحدانش خواهد شد. اگر سیطره آقای پوتین بر قدرت از بین برود، بی ثباتی در مرز وسیع شمالی چین با روسیه ممکن است به دنبال داشته باشد. بدترین سناریو برای چین، ورود یک رهبر طرفدار غرب به کرملین است که وسوسه می‌شود به آمریکا کمک کند تا قدرت چین را مهار کند. این یک کابوس برای چین است. برای آقای شی آمریکا بزرگترین تهدید بالقوه است و چین هیچ قدرت بزرگ دیگری در کنار خود ندارد تا در برابر فشار اقتصادی یا نظامی غرب مقاومت کند. روسیه تنها گزینه است. این همان منطقی است که در جنگ سرد وجود داشت، زمانی که مائو اتحاد جماهیر شوروی را دشمن شماره یک چین می‌دید و تصمیم گرفت روابط نزدیکی با ایالات متحده را دنبال کند.
به‌نظر می‌رسد آقای شی به جای کاهش سطح روابط چین با روسیه، آن را تقویت می‌کند و در عین حال از موقعیت ضعیف روسیه سوء استفاده می‌کند. یکی از نتایج دیدار آقای شی، اطمینان قوی تر از اینکه پوتین از او در جنگ بر سر تایوان حمایت خواهد کرد، بوده است. آقای شی به انرژی ارزان نیز دسترسی پیدا کرده است. توافق‌های اقتصادی پیش‌بینی می‌کند که روسیه به شرکت‌های چینی کمک کند تا جایگزین شرکت‌های غربی شوند.
منبع: اکونومیست