پایگاه خبری فولاد ایران- به گفته تحلیلگران و مدیران، اگرچه شرکت های حفاری نفت پس از کسب سودهای بی‌سابقه در سال گذشته سرشار از پول نقد هستند، اما بعید است تولیدکنندگان آمریکایی رشد نفت را به اندازه کافی برای جبران کاهش غیرمنتظره اوپک پلاس تسریع کنند. حتی اگر آنها بخواهند بیشتر پمپاژ کنند، کمبود مکان‌های چاه، کارگر و تجهیزات سطح بالا توانایی آنها را محدود می‌کند. روی هم رفته، این بدان معناست که شیل آمریکا دیگر نیروی تاثیرگذار در بازارهای جهانی نفت مانند دهه قبل از کووید-19 نیست.
رشد تولید ایالات متحده کمتر از نیمی از آنچه قبل از سال 2020 بود است و تولید کلی آن هنوز به سطح قبل از همه گیری بازنگشته است.
به گزارش فولاد ایران، زمانی شیل آمریکا خاری در چشم اوپک بود و از پول ارزان برای احیای میادین نفتی قدیمی و قابل بهره برداری با فناوری های جدید فرکینگ استفاده می کرد، اما سقوط تقاضای نفت در طول همه‌گیری، بسیاری از حفاری‌های کوچک‌تر را به ورشکستگی کشاند و آنهایی که جان سالم به در بردند قول دادند که هرگز استراتژی رشد تولید را به هر قیمتی تکرار نکنند.
سال گذشته، زمانی که قیمت نفت پس از تهاجم روسیه به اوکراین به بیش از 100 دلار در هر بشکه افزایش یافت، این نظم جدید مورد آزمایش قرار گرفت و ماندگار شد.
علیرغم درخواست های ناامیدانه دولت بایدن، مدیران اجرایی از تسریع برنامه های تولید خودداری کردند. در نهایت درستی آنها ثابت شد، زیرا حتی با کاهش قیمت ها در نیمه دوم سال، سودهای بی سابقه ای به دست آوردند.
در هر صورت، تولیدکنندگان شیل آمریکا حتی اگر بخواهند نمی‌توانند مانند اوپک پلاس شیرها را باز کنند. تورم هزینه‌ای که در میدان‌های نفتی اصلی کشور رخ می‌دهد، مانع بزرگی برای رشد است، همانطور که در دسترس بودن کارگران مشکل است.
منبع: Oilprice