پایگاه خبری فولاد ایران –چند سال پیش، جذب کربن یک روش غیرعادی و بسیار پرهزینه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای بود. تا سال 2022، جذب کربن در واقع به یکی از معدود راه هایی تبدیل شده بود که شرکت های نفتی می توانستند در برابر هجوم اتهامات تغییرات آب و هوایی از خود دفاع کنند. سپس دولت بایدن تصمیم گرفت از آن حمایت کند.
قانون کاهش تورم که به سرعت مورد ستایش قرار گرفت به دلیل دست و دل بازی اش در تأمین مالی فناوری ها و زیرساخت های کم کربن مورد توجه است. این بزرگترین قانون با هدف رسیدگی به تغییرات آب و هوایی است که در مجموع 369 میلیارد دلار در این راستا هزینه می کند.
بخشی از این پول احتمالاً به شرکت‌های نفتی اختصاص خواهد یافت تا ظرفیت جذب کربن بیشتری را توسعه دهند، پالایشگاه‌ها را برای تولید سوخت‌های زیستی مقاوم‌سازی کنند و رویای هیدروژن ارزان و پاک را دنبال کنند.
در واقع، پروژه‌های جذب و ذخیره‌سازی کربن (یا بهره‌برداری) اقداماتی در مقیاس بزرگ هستند که هزینه زیادی دارند.
به گفته آژانس بین‌المللی انرژی، انتقال به صفر خالص بدون جذب کربن و فعالیت‌های مرتبط، چه استفاده مجدد و چه ذخیره‌سازی غیرممکن خواهد بود.
به گزارش فولاد ایران، کاربردهای زیادی برای دي اکسید کربن وجود دارد، از ساخت نوشابه های گازدار گرفته تا تولید سوخت های مصنوعی و کم کربن. می توان تا آنجا پیش رفت که بگوییم دی اکسید کربن یک کالای ضروری برای طیف وسیعی از صنایع است. دی‌اکسید کربن می‌تواند دوباره به چاه‌های نفت تزریق شود تا تولید را تحریک کند.
به هر حال، جزر و مد در لفاظی نفت و گاز در حال تغییر است. برخی مدیران نفتی اعلام می کنند که تولید نفت و گاز همچنان ضروری است و احتمالاً در درازمدت، علی‌رغم انتقال به صفر خالص، چنین خواهد بود.
منبع: Oilprice