پایگاه خبری فولاد ایران – در 17 ژانویه، وزیر دارایی عربستان، محمد الجدان، اعلام کرد که دولت سعودی آماده فروش نفت به ارزهایی غیر از دلار است. او گفت: "هیچ مشکلی در مورد بحث درباره چگونگی تسویه توافقات تجاری خود وجود ندارد، خواه به دلار آمریکا باشد، چه یورو باشد، چه ریال سعودی."
اگر رژیم سعودی واقعاً تجارت قابل توجهی با ارزهای غیر از دلار را به عنوان بخشی از تجارت صادرات نفت خود بپذیرد، این نشان دهنده دور شدن از دلار به عنوان ارز غالب در پرداخت های جهانی نفت است. یا به معنای دیگر، نشان دهنده پایان به اصطلاح دلار نفتی است.
اما این تغییر چقدر بزرگ است؟ با اظهارنظرهای فزاینده عربستان در مورد تجارت با ارزهای غیر دلاری، شاهد افزایش تعداد کارشناسانی بودیم که از فروپاشی دلار یا انفجار قریب الوقوع قدرت جهانی دلار خبر می دادند.
اما آیا دور شدن از دلار در تجارت جهانی نفت واقعاً به کاهش نسبی بزرگ دلار منجر خواهد شد؟ احتمالا و در نهایت.
پایان دلار نفتی در واقع باعث تضعیف دلار خواهد شد، حتی اگر این به خودی خود یک ضربه مهلک نباشد. علاوه بر این، اظهارنظرهای عربستان در مورد دلار نشان می دهد که سعودی ها دیگر اتحاد خود با ایالات متحده را به اندازه دهه 1970 مهم نمی دانند. چیزی که یک مشکل اقتصادی فوری برای رژیم ایالات متحده یا دلار نیست، و ممکن است یک مشکل فوری ژئوپلیتیکی باشد.
به گزارش فولاد ایران، از دهه 1950، دلار از نظر تجارت و سرمایه گذاری جهانی و از نظر ذخایر دلاری که توسط خارجی ها نگهداری می شود، حمایت زیادی را تجربه کرده است.
این امر به میزان زیادی تقاضا برای بدهی های دلاری را تقویت کرده است و تأثیرات کاهنده تورمی عظیمی در اقتصاد داخلی ایالات متحده داشته است. اما اگر تسلط جهانی دلار واقعاً در حال کاهش باشد، به طور بالقوه می‌توان انتظار داشت تورم قیمت داخلی بالاتر و نرخ بهره بالاتر از آنچه آمریکایی‌ها در سی سال گذشته به آن عادت کرده‌اند، داشته باشیم. به عبارت دیگر، با کاهش دلار، رژیم ایالات متحده دیگر نمی‌تواند بدون ترس از تورم بالای قیمت‌ها یا کاهش قیمت‌های خزانه‌داری، از بدهی‌ها پول درآورد و کسری‌های عظیم جدید ایجاد کند. پایان دلار نفتی در حال حاضر دلیلی برای وحشت نیست، اما آخرین نشانه ای است که نشان می دهد قدرت رژیم ایالات متحده از طریق دلار در حال مهار شدن است.
منبع: Oilprice