پایگاه خبری فولاد ایران – بر اساس چشم انداز سالانه انرژی از سوی آژانس بین المللی انرژی (IEA) که هشدار می دهد «هیچ بازگشتی به حالت قبل از کووید» وجود ندارد، ما در حال حاضر در «بحران انرژی جهانی با عمق و پیچیدگی بی سابقه» زندگی می کنیم. کووید-19 و جنگ روسیه در اوکراین جهان را تکان داد. این رویدادها قبلاً تجارت انرژی را در سرتاسر جهان پیکربندی مجدد کرده اند، اما امواج شوک به اقتصاد جهانی و به طور کلی ژئوپلیتیک تازه شروع شده است.
به نظر می‌رسد که ما در یک پیکربندی مجدد در مقیاس بزرگ ژئوپلیتیک جهانی هستیم. برخی کارشناسان می گویند که جنوب جهانی به طور فزاینده ای در حال افزایش نفوذ در ژئوپلیتیک در صحنه جهانی است زیرا تغییرات آب و هوایی قوانین تجارت و مصرف را بازنویسی می کند، در حالی که برخی دیگر استدلال می کنند که اقدامات حمایت گرایانه ارتجاعی در جهان توسعه یافته تنها کشورهای کمتر توسعه یافته را بیشتر به حاشیه می برد و از خود بیگانه می کند.
یک مقاله نظری اخیر توسط راوی آگراوال، سردبیر فارین پالیسی، ادعا می‌کند که معنادارترین روند در سیاست جهانی برای سال 2023 این است که «جنوب جهانی در هر عرصه‌ای قابل مشاهده‌تر و تأثیرگذارتر می‌شود». به عنوان مثال، کشورهای توسعه یافته چند ماه پیش در COP27 امتیازات عمده‌ای به کشورهای فقیرتر که به حاشیه رانده شده بودند، دادند، از جمله یکی از مهم ترین آنها اختصاص صندوق "خسارت" برای کمک به جهان در حال توسعه برای مقابله با بحران‌های مرتبط با آب و هوا بود.
به گزارش فولاد ایران، بحران بی‌سابقه انرژی با اتکای نادرست غرب به یک رژیم متزلزل و مستبد آغاز شد و اکنون ایالات متحده، اروپا و متحدان اصلی آن با تغییر مسیر واگن‌ها به این خطای حیاتی پاسخ می‌دهند. در حالی که درسی که باید از بحران انرژی اروپا آموخت، می تواند تنوع بخشیدن به شرکای تجاری و انواع انرژی باشد، اما کشورهای شمال جهان ترجیح می دهند گزینه های تجاری خود را حتی بیشتر محدود کنند.
در واقع، رهبران غربی مانند جانت یلن، وزیر خزانه داری ایالات متحده، آشکارا خواستار تغییر استراتژی به دور از تجارت آزاد در بازار به مفهوم «حمایت از دوستان»، هستند. وفاداری های سیاسی گزارش آینده‌نگری استراتژیک کمیسیون اروپا در سال 2022 نیز خواستار تغییر مشابهی در شبکه‌های تجاری شده است.
این نوید خوبی برای جنوب جهانی ندارد. از آنجایی که ثروتمندترین کشورهای جهان به طور فزاینده ای فقط با یکدیگر تجارت می کنند، هر مسیر مناسب برای توسعه اقتصادی برای کشورهای کمتر توسعه یافته بسیار دشوارتر می شود. در حالی که کشورهای ثروتمند موافقت کرده اند صندوقی برای بلایای طبیعی برای کشورهایی که بیشترین آسیب را از تغییرات آب و هوایی متحمل می شوند ایجاد کنند، این اقدام در مقایسه با آنچه که این کشورها واقعاً از نظر کاهش آب و هوا و سازگاری نیاز دارند، چشمگیر نیست. این کشورها نیازی به خیریه بی پایان ندارند، آنها به اقتصاد قوی و مسیرهای رشد نیاز دارند. این چیزی است که واقعاً به یک ملت نقش یا تأثیری در صحنه جهانی می‌دهد، نه اینکه به دلیل گناه انتشار گازهای گلخانه‌ای از بین برود.
منبع: Oilprice