پایگاه خبری فولاد ایران – در سال 1945، فرانکلین دلانو روزولت، رئیس‌جمهور ایالات متحده، پادشاه عربستان سعودی، عبدالعزیز بن سعود را با کشتی آمریکایی یو اس اس کوئینسی ملاقات کرد. این آغاز یکی از مهم ترین اتحادهای ژئوپلیتیکی 70 سال گذشته بود که در آن امنیت ایالات متحده در خاورمیانه با نفت دلاری بسته شد. اما زمان تغییر می کند و سال 2023 را می توان به عنوان سالی به یاد آورد که این معامله بزرگ شروع به تغییر کرد، زیرا نظم جهانی انرژی جدید بین چین و خاورمیانه شکل گرفت.
در حالی که چین مدتی است مقادیر فزاینده ای نفت و گاز طبیعی مایع شده از ایران، ونزوئلا، روسیه و بخش هایی از آفریقا را به واحد پول خود خریداری می کند، دیدار رئیس جمهور شی جین پینگ با رهبران عربستان سعودی و شورای همکاری خلیج فارس در ماه دسامبر به معنای این تولد بود.
همانطور که زولتان پوزسار، تحلیلگر Credit Suisse بیان می کند، «چین می‌خواهد، به عنوان بخشی از تلاش بزرگ‌تر برای دلارزدایی از کشورهای به اصطلاح بریک برزیل، روسیه، هند و چین و بسیاری از نقاط دیگر جهان، قوانین بازار جهانی انرژی را بازنویسی کند».
شی اعلام کرده که طی سه تا پنج سال آینده، چین نه تنها واردات از کشورهای شورای همکاری خلیج فارس را به طور چشمگیری افزایش خواهد داد، بلکه به سمت "همکاری انرژی همه بعدی" کار خواهد کرد. پکن امیدوار است تا اوایل سال 2025 معملات در بورس نفت و گاز طبیعی شانگهای به رنمینبی پرداخت شود. این امر نشان دهنده تغییر عظیم در تجارت جهانی انرژی است.
همانطور که پوزسار خاطرنشان می کند، روسیه، ایران و ونزوئلا 40 درصد از ذخایر اثبات شده نفت اوپک پلاس را در اختیار دارند و همه آنها نفت را با تخفیف بالا به چین می فروشند. در حالی که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس 40 درصد دیگر از ذخایر اثبات شده را در اختیار دارند، 20 درصد باقی مانده در مناطقی در مدار روسیه و چین هستند.
به گزارش فولاد ایران، چین از سطح اعتماد جهانی، حاکمیت قانون یا نقدینگی ارز ذخیره ای که ایالات متحده برخوردار است، برخوردار نیست. پوزسار معتقد است دیگر کشورها بعید است که بخواهند با رنمینبی تجارت کنند، هرچند بازار نفت تحت تسلط کشورهایی است که اشتراکات بیشتری با چین نسبت به ایالات متحده دارند.
علاوه بر این، چینی ها با تبدیل رنمینبی به طلا در مبادلات طلای شانگهای و هنگ کنگ، چیزی شبیه به یک شبکه امنیتی مالی ارائه کرده اند. در حالی که این امر رنمینبی را جایگزین دلار به عنوان ارز ذخیره نمی کند، با این وجود، تجارت پترو یوان پیامدهای اقتصادی و مالی مهمی برای سیاست گذاران و سرمایه گذاران دارد.
این می‌تواند آغازی باشد برای چیزی که پوزسار آن را روند «مزرعه به سفره» می‌نامد که در آن چین تلاش می‌کند تا با استفاده از انرژی ارزان به‌عنوان فریب، تولیدات با ارزش افزوده بیشتری را در سطح محلی به دست آورد.
شایان ذکر است که بازیافت دلارهای نفتی توسط کشورهای نفت خیز به بازارهای نوظهور مانند مکزیک، برزیل، آرژانتین، زئیر، ترکیه و سایرین توسط بانک های تجاری ایالات متحده از اواخر دهه 1970 به بعد منجر به چندین بحران بدهی بازارهای نوظهور شد. دلارهای نفتی همچنین به ایجاد یک اقتصاد سوداگرانه‌تر و دارای بدهی در ایالات متحده سرعت بخشید، زیرا بانک‌ها با پول نقد و هجوم سرمایه‌های خارجی به ایالات متحده اجازه داد تا کسری بودجه بیشتری را حفظ کند. این روند اکنون ممکن است شروع به معکوس کند.
در حال حاضر، خریداران خارجی کمتری برای خزانه‌داری آمریکا وجود دارد. اگر پترو یوان گسترده شود، آتش دلارزدایی را تغذیه خواهد کرد. کنترل چین بر ذخایر انرژی بیشتر و محصولاتی که از آنها سرچشمه می گیرد می تواند عامل مهم جدیدی در تورم در غرب باشد.
رشد پترویوان باید انگیزه ای برای آمریکا و اروپا باشد تا هرچه سریعتر از سوخت های فسیلی دور شوند.
منبع: فایننشال تایمز