پایگاه خبری فولاد ایران – بزرگترین رویداد اقتصادی امسال در حال انجام است، زمانی که مرزهای چین در 8 ژانویه باز شود.
سیاست «کووید صفر» این کشور یک آزمایش اجتماعی و اقتصادی بدون سابقه بوده است. مردم چین مجبور شدند با زندگی بدون سفرهای بین المللی دست و پنجه نرم کنند. کارآفرینان و مدیران اجرایی خارجی از بازگشت به خانه ها و مشاغل خود در کشور منع شدند. تولید ناخالص داخلی چین کمتر از 3 درصد در سال 2022 رشد کرد، که بسیار کمتر از هدف رسمی حدود 5.5 درصد است.
محدودیت‌های شدید در جابه‌جایی، پیشرفته‌ترین زنجیره‌های تامین جهان را به‌هم ریخت. در ماه نوامبر سود تولید شده توسط شرکت های صنعتی نسبت به سال قبل 9 درصد کاهش یافت. در همین حال، مبادلات بین چین و جهان خارج به کمترین میزان خود در چند دهه گذشته رسید.
به گزارش فولاد ایران، کووید صفر بیشتر از چیزی که در ابتدا انتظار می رفت دوام آورد، سپس سریعتر از چیزی که کسی تصورش را می کرد سقوط کرد. در عرض چند هفته، چین از برخی از سخت‌ترین محدودیت‌های جهان به تقریباً هیچ‌کدام رسیده است. برای جمعیت به طور کلی، ترس از قرنطینه از بین رفته است. پس از یک دوره آشفتگی، احتمالاً فعالیت اقتصادی به شدت بهبود خواهد یافت. افزایش تقاضا برای انرژی و کالاها در سراسر جهان احساس خواهد شد. سرمایه گذاران و مدیران چند ملیتی می توانند امیدوار باشند که پس از یک مکث طولانی دردناک از همکاران و کارخانه ها بازدید کنند. اتصال مجدد چین با جهان خارج نشان دهنده پایان یک دوره است: دوران همه گیری جهانی.
اما آیا عادی بودن فورا فرا خواهد رسید؟
بر اساس یک برآورد، در حال حاضر روزانه 37 میلیون نفر در چین به کووید مبتلا می شوند. بیمارستان ها غرق شده اند. کوره های آدم سوزی هم همینطور. مقامات به تعداد کمی از مرگ و میرها اذعان می کنند و با چالش بزرگی در راه نگه داشتن خطوط تولید روبرو هستند. تسلا، خودروساز آمریکایی، در شب کریسمس فعالیتش را در کارخانه خود در شانگهای متوقف کرد. بسیاری فکر می کنند که دوره نوسانات شدید تا پایان ماه مارس به پایان می رسد.
این بازگشایی همچنین به نفع بخش مشکل دار املاک چین خواهد بود، اگرچه تا چه اندازه به تصمیمات سیاسی بستگی دارد. در نوامبر، با کاهش محدودیت‌های کووید، سیاست‌گذاران دسترسی توسعه‌دهندگان املاک به منابع مالی را تسهیل کردند. این باید به شرکت‌های قوی‌تر کمک کند تا ساخت آپارتمان‌هایی را که قبلاً به خریداران فروخته‌اند، به پایان برسانند.
پیامدهای اقتصادی بازگشایی چین از مناطق دورتر نیز دیده می شود. سیاست کووید صفر، تقاضای چین برای کالاها و خدمات جهانی را محدود کرد. به عنوان مثال، در خلال قرنطینه شانگهای در نیمه اول سال گذشته، تقاضای نفت این کشور 2 میلیون بشکه در روز کاهش یافت. این مصادف بود با اقتصاد بیش از حد گرم در آمریکا و قطع شدن عرضه انرژی در سراسر اروپا.
بهبود چین رشد جهانی را افزایش خواهد داد به این دلیل ساده که چین بخش بزرگی از اقتصاد جهانی است.
با این حال، در یک دوره طولانی تر، بهبود چین ممکن است اثرات جانبی ناگواری داشته باشد. در سایر اقتصادهای بزرگ، محدودیت الزام آور توسعه اقتصادی، سیاست پولی است، زیرا بانک های مرکزی نرخ بهره را برای سرکوب تورم افزایش می دهند. اگر بازگشایی چین به نظر افزایش تقاضای جهانی و در نتیجه فشار قیمت‌ها تا حدی ناخوشایند باشد، بانک‌های مرکزی سیاست‌های خود را برای جبران این تهدید تشدید خواهند کرد. در چنین سناریویی، تأثیر بازگشایی چین بر سایر نقاط جهان ممکن است نه در رشد بالاتر، بلکه در تورم یا نرخ بهره بالاتر ظاهر شود.
منبع: اکونومیست