پایگاه خبری فولاد ایران – امارات متحده عربی روی منبع غنی فسیلی نشسته است. شرکت ملی نفت این کشور، یکی از بزرگترین تولیدکنندگان هیدروکربن در جهان است. دو ماه پیش امارات میزبان حدود 140000 نماینده در بزرگترین مجتمع نفت و گاز سیاره بود.
در گذشته بزرگان صنعت انرژی خلیج فارس خود را به دفاع از سوخت های فسیلی محدود می کردند، اما اکنون بسیاری از آنها به کربن زدایی تعهد دارند. عربستان سعودی و کویت اهدافی را برای انتشار صفر گازهای گلخانه ای تا سال 2060 اعلام کرده اند. امارات و عمان می گویند که تا سال 2050 به این هدف خواهند رسید. قطر هیچ هدف خالص صفر ندارد، اما می گوید که انتشار گازهای گلخانه ای را تا سال 2030 یک چهارم کاهش خواهد داد.
همه کشورهای حوزه خلیج فارس تعهد جهانی متان را امضا کرده اند که آنها را متعهد به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای قوی می کند. امارات حتی میزبان نشست سالانه آب و هوای سازمان ملل در سال 2023 خواهد بود.
برخی گمان می کنند که این شستشوی سبز است چراکه دولت‌های خلیج‌فارس بیش از حد به درآمدهای تولید شده توسط شرکت‌های انرژی ملی، که سهم بزرگی از بودجه دولتی را تشکیل می‌دهند، متکی هستند تا در مورد کربن‌زدایی جدی باشند. با این حال، بررسی برنامه‌های سرمایه‌گذاری شرکت‌های پیشرو نشان می‌دهد که یک سرمایه گذاری واقعی و در برخی موارد نسبتاً بزرگ، روی فناوری‌های سبز وجود دارد.
یک شرکت تحقیقاتی، استدلال می‌کند که این دولت ها به‌شدت آگاه هستند که بهترین مشتریانشان در جهان توسعه‌یافته قصد دارند با انتشار کربن مقابله کنند، سیاست‌هایی مانند مالیات بر کربن اتحادیه اروپا، که جزئیات آن در 18 دسامبر تصویب شد، نشانه‌ای از اتفاقات آینده است.
اولگا ساونکووا از شرکت تحقیقاتی ریستاد انرژی خاطرنشان می کند، اماراتی ها و سعودی ها تلاش می کنند تا شدت کربن را با بازده عملیاتی بالا و شعله ور شدن گاز کم کاهش دهند. آنها میلیاردها دلار برای کابل های برق زیر دریا و سایر کیت ها هزینه می کند تا گاز طبیعی سوزانده شده در تاسیسات دریایی خود را با انرژی پاک از خشکی به گزارش فولاد ایران، جایگزین کند. این هم تجارت سبز و هم به طور بالقوه خوب است.
ستون دوم استراتژی خلیج فارس جذاب تر است که شامل سرمایه‌گذاری در فناوری‌های انرژی پاک فردا است. دولت‌های منطقه در حال انجام برخی از بزرگترین سرمایه گذاری های جهان بر روی جذب و ذخیره‌سازی کربن، انرژی‌های تجدیدپذیر و هیدروژن هستند. گفته می شود موجی از پروژه های کم کربن در خاورمیانه در حال ایجاد است.
جیم کرین از دانشگاه رایس در تگزاس می‌گوید عربستان سعودی مزایای عمده‌ای در کربن‌زدایی دارد. او به بخش‌های وسیعی از زمین‌های خالی و آفتابی اشاره می‌کند که زمین‌شناسی برای ذخیره‌سازی کربن منتشر شده در مناطق صنعتی مجاور ساخته شده است. آرامکو قصد دارد ظرفیت جذب، ذخیره و استفاده از 11 میلیون تن دی اکسید کربن در سال را توسعه دهد و تا سال 2035، 12 گیگاوات (گیگاوات) انرژی بادی و خورشیدی نصب کند.
به طور کلی، عربستان سعودی قصد دارد تا سال 2032 54 گیگاوات ظرفیت انرژی تجدیدپذیر بسازد. امارات متحده عربی به 100 گیگاوات ظرفیت انرژی تجدیدپذیر تا سال 2030 در داخل و خارج از کشور چشم دوخته است که در مقایسه با سرمایه گذاری انباشته به ارزش 15 گیگاوات در سال 2021 بیشتر است.
بزرگترین سرمایه گذاری سبز خلیج فارس مربوط به هیدروژن است. اگر هیدروژن برخلاف گاز طبیعی با استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر ساخته شود، یک سوخت پاک است.
در سال 2021، امارات اولین نیروگاه "هیدروژن سبز" منطقه خود را افتتاح کرد. یک شرکت برق سعودی، تقریباً تأمین مالی پروژه 5 میلیارد دلاری هیدروژن سبز را تکمیل کرده است. عمان که بهره برداری از ذخایر نفتی آن کوچکتر و پرهزینه تر از همسایگان بزرگتر است، از سرمایه گذاری 30 میلیارد دلاری در بزرگترین نیروگاه هیدروژنی جهان صحبت می کند. این سرمایه گذاری ها نشان می دهد که تلاش های سبز خلیج فارس باید جدی گرفته شود.
منبع: اکونومیست