پایگاه خبری فولاد ایران – رئیس توسعه سازمان ملل متحد نسبت به یارانه های غیرمنطقی به صنایعی تخمین زده می شود که به سیاره زمین آسیب می زند، هشدار داده است، زیرا این سازمان به دنبال توافق جهانی برای معکوس کردن تخریب گسترده طبیعت است. آسیب به دنیای طبیعی زنگ خطری برای سرمایه گذاران و سیاست گذاران اقتصادی است که نقش جنگل ها را در حذف کربن از جو می دانند.
نهاد علمی سازمان ملل در مورد طبیعت، در ارزیابی تاریخی خود در سال 2019 دریافت که یک میلیون گونه جانوری و گیاهی در خطر انقراض قرار دارند. مجمع جهانی اقتصاد همچنین در گزارشی در سال 2020 تخمین زد که بیش از نیمی از تولید ناخالص داخلی جهانی یا حدود 44 تریلیون دلار به طور متوسط یا شدید به طبیعت وابسته است. آخیم اشتاینر، مدیر برنامه توسعه سازمان ملل متحد، گفت که یارانه های دولتی با تشویق کشاورزی و شیوه های ماهیگیری ناپایدار به از بین رفتن تنوع زیستی کمک می کند.
بر اساس تحلیل Business for Nature و Earth Track، سالانه نزدیک به 2 تریلیون دلار، معادل حدود 2 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی، در یارانه های مرتبط با از دست دادن تنوع زیستی سرمایه گذاری می شود. این تحلیل نشان می دهد که صنایع سوخت فسیلی، کشاورزی و آب بیش از 80 درصد از کل یارانه های مضر برای محیط زیست را در سال دریافت می کنند. Business for Nature در گزارش خود گفت که بودجه کشاورزی شامل اقدامات کشاورزی است که باعث فرسایش خاک، آلودگی آب، جنگل زدایی، انتشار گازهای گلخانه ای و تبدیل زیستگاه های طبیعی می شود. سالانه حدود 350 میلیارد دلار به استفاده از آب شیرین که به آلودگی آب کمک می کند و به اکوسیستم آسیب می رساند، اختصاص می یابد، در حالی که حدود 90 میلیارد دلار به یارانه های ساخت و ساز در سطح جهان، 85 میلیارد دلار به حمل و نقل و 50 میلیارد دلار برای ماهیگیری اختصاص می یابد. اشتاینر می گوید: "اقیانوس ها عملاً از ذخایر ماهی خالی می شوند. ما مجبوریم به ماهیگیران خود پول بدهیم تا دورتر و دورتر بروند تا ماهی پیدا کنند، به هزینه های سوخت آنها یارانه می دهیم تا بتوانند دورتر سفر کنند زیرا ذخایر ماهی نزدیک به محل زندگی ما از بین رفته است و این غیر منطقی است."
به گزارش فولاد ایران، به عنوان بخشی از اجلاس تنوع زیستی سازمان ملل در سال 2010، 190 کشور با حذف تدریجی یا اصلاح یارانه های مضر برای طبیعت تا سال 2020 موافقت کردند. با این حال، دولت ها نتوانستند به این هدف دست یابند. علاوه بر این، هزینه بسیار کمی به حفاظت از طبیعت اختصاص داده می شود.
منبع: فایننشال تایمز