پایگاه خبری فولاد ایران – رهبر چین، شی جین پینگ، اغلب به مقامات درباره این خطر که ممکن است حاکمیت حزب کمونیست منحل شود، هشدار می دهد. او می گوید مراقب تلاش‌های «نیروهای متخاصم» برای برانگیختن «انقلاب رنگی» در چین باشند و به آنها دستور داده است که نسبت به خطرات قابل پیش‌بینی و غیرقابل پیش‌بینی هوشیار باشند که در صورت عدم مدیریت سریع و مؤثر، می‌توانند به تهدیدات سیاسی تبدیل شوند. او بارها به آنها یادآوری کرده است که چگونه حزب کمونیست شوروی در سال 1991 سقوط کرد.
به گزارش فولاد ایران، در روزهای اخیر، چین بزرگترین موج ناآرامی را از زمان تحولات دموکراسی خواهانه در سال 1989 تجربه کرده است. اعتراضات بین 25 و 27 نوامبر چندین شهر چین را دربرگرفت. برخی تظاهرکنندگان خواستار کناره گیری آقای شی و حزب از قدرت شده اند.
با حرکت قاطع پلیس برای جلوگیری از تجمعات بیشتر، اعتراضات فروکش کرد. اما به‌عنوان کسی که به تاریخ حزب خود و دیگر کشورهای کمونیستی توجه دارد، آقای شی از برخی از پژواک‌های گذشته می ترسد. دانشجویان در مکان های متعددی گرد هم آمده‌اند و نه تنها خواستار رهایی از قرنطینه‌های مرتبط با کووید، بلکه آزادی‌های سیاسی گسترده‌تر هستند. اقدامات آنها یادآور روزهای آغازین تظاهرات 33 سال پیش است، زمانی که دانشجویان از فرصت استفاده کردند و اعتراضات 1989 را برای آزادی بیشتر و زندگی آزادتر شکل دادند.
در سرودها و شعارهای اعتراضات اخیر، طنین سال 89 دیده می شود. شعار «ما می‌خواهیم شهروند باشیم، نه برده»، اخیراً در میان دانشجویان و همچنین افرادی از سایر اقشار جامعه که به تجمعات در خیابان‌های شلوغ در پکن، شانگهای، گوانگژو و جاهای دیگر پیوسته‌اند، رایج بوده است.
با این حال، آقای شی ممکن است به دلیل اختلافات بین ناآرامی های اخیر و رویدادهای سال 1989 آسوده خاطر باشد. در سال 1989، زمانی که کمیته شامل یک دبیرکل اصلاح طلب، ژائو زیانگ، و یک نخست وزیر عمیقا محافظه کار، لی پنگ، بود، بسیار متفاوت بود. اینکه این دو مرد با هم اختلاف داشتند، یک راز آشکار بود. امروزه تصور چنین تنشی دشوار است. خود آقای شی دبیر کل و رئیس نیروهای مسلح است. او نقش نخست وزیری را به حاشیه انداخته است. بزرگان بازنشسته، که در آن زمان بسیار با نفوذ بودند، تهدید کمی برای آقای شی محسوب می‌شوند. اما قدرت عظیم آقای شی مانع از نگرانی او نیست. ممکن است آقای شی به ویژه از این که برخی از معترضان از مرزهای سیاسی فراتر رفته‌اند ناراحت باشد، اما او دوچندان در مورد مواضع خود مطمئن است.
منبع: اکونومیست