پایگاه خبری فولاد ایران – صنعت انرژی جهانی در نقطه عطفی قرار دارد. شوک‌های بی‌سابقه‌ای به اقتصاد جهانی که ناشی از همه‌گیری کووید-19 است و به‌طور تصاعدی با جنگ روسیه در اوکراین ترکیب می‌شود و باعث اختلال گسترده در اقتصاد جهانی شده و کشورهای سراسر جهان را مجبور کرده است که در سیاست‌های انرژی و استراتژی‌های امنیت انرژی خود تجدید نظر کنند.
برای اولین بار، آژانس بین المللی انرژی (IEA) پیش بینی ای را منتشر کرده است که در آن تمام سوخت های فسیلی در آینده ای قابل پیش بینی کاهش می یابند. در واقع، آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند که تقاضای جهانی برای سوخت‌های فسیلی می‌تواند در این دهه به اوج خود برسد. با این حال، تنها برخی با این دیدگاه موافق هستند. اوپک استدلال می‌کند که برعکس، اوج تقاضای نفت دیرتر از زمان پیش‌بینی‌شده اتفاق می‌افتد زیرا جهان امنیت انرژی را بر تعهدات آب و هوایی اولویت می‌دهد.
به گزارش فولاد ایران، اقتصاد کنونی که به دلیل شوک‌های بی‌شمار بازار ناشی از کووید، تغییرات آب‌وهوایی و جنگ به هم ریخته است، انواع پیام‌های مختلط و شاخص‌های متناقض را به بیرون پرتاب می‌کند که فرآیندهای فرافکنی را به‌طور غیرعادی مبهم می‌کند. ما می دانیم که در یک دوراهی قرار داریم، اما سخت است که بدانیم وقتی نمی توانیم کاملاً ببینیم آن جاده ها کجا می روند، چه راهی را باید طی کنیم.
با در نظر گرفتن تمام این پیچیدگی های فزاینده، مجمع جهانی اقتصاد استدلال می کند که آینده صنعت انرژی با هشت عامل کلیدی مشخص و شکل خواهد گرفت:
1. سیاست گذاری
2. چالش های جدید امنیت انرژی
3. کمبود اقدامات بهره وری انرژی
4. هزینه های کربن زدایی بالاتر
5. سرمایه گذاری دولت و تورم
6. نوسانات بیشتر قیمت انرژی
7. تامین ناکافی انرژی
8. دسترسی ناکافی به انرژی در کشورهای در حال توسعه
در نظر داشتن این هشت واقعیت، کلید راهبردهای جدید در بخش خصوصی و دولتی برای توسعه استراتژی های جدید برای دستیابی به اهداف حیاتی انرژی در محیطی پیچیده تر خواهد بود.
نوسانات بخشی اجتناب ناپذیر از انتقال انرژی خواهد بود. ژئوپلیتیک به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد زیرا زنجیره‌های تامین از سوخت‌های فسیلی دور می‌شوند و به سمت مواد معدنی کمیاب ضروری برای زیرساخت‌های انرژی تجدیدپذیر و باتری‌های وسایل نقلیه الکتریکی می‌روند. چین کنترل اکثریت قریب به اتفاق بسیاری از این مواد معدنی را در اختیار دارد که تهدیدات جدیدی برای امنیت انرژی به همراه دارد. افزایش رقابت بر سر این نهاده ها همچنین می تواند قیمت آنها را به میزان قابل توجهی افزایش دهد و منجر به آنچه "تورم سبز" نامیده می شود، شود.
در واقع، کربن زدایی گران خواهد بود، و سرمایه گذاری دولت و همچنین طرح های عمده تامین مالی آب و هوا برای کشورهای در حال توسعه ضروری خواهد بود. تا کنون، سرمایه ها بسیار کمتر از آن چیزی است که باید برای اطمینان از انرژی کافی برای آینده باشد.
این کمبودهای مالی احتمالاً منجر به عرضه ناکافی انرژی، به ویژه در جنوب جهانی و تداوم نوسان قیمت انرژی می شود زیرا تقاضای انرژی همچنان به رشد خود ادامه می دهد در حالی که ما به طور همزمان از سوخت های فسیلی دور می شویم.
بنابراین، سیاست در آینده برای کمک به مدیریت همه این عوامل و حفظ جهان در مسیر و پاسخگو بودن تعهداتش برای کربن زدایی، کلیدی خواهد بود. بدیهی است که آسان نخواهد بود و دشواری، نوسانات و هزینه‌های انتقال انرژی اقتصاد را به سمت سوخت‌های فسیلی سوق می‌دهد، اگر اقدامات سیاسی و ابزارهای اجرایی کافی وجود نداشته باشد. مسیر سختی برای کربن زدایی در پیش است.
منبع: Oilprice