پایگاه خبری فولاد ایران – در یک روز برفی در ژانویه، جو بایدن قرار بود از پیتسبورگ بازدید کند تا در مورد برنامه های خود برای ارتقای زیرساخت های آمریکا صحبت کند.
چند ساعت قبل از رسیدن او، یک پل در شهر فرو ریخت و پنج خودرو و یک اتوبوس به دره زیر آن سقوط کردند. در 20 اکتبر آقای بایدن به محل حادثه بازگشت. بازسازی معمولاً حداقل دو سال طول می کشد، اما تا حدی به لطف سرمایه‌گذاری ۱.۲ تریلیون دلاری در زیرساخت‌ها که او امضا کرد، آقای بایدن می‌تواند به خود ببالد که این پل تا کریسمس بازسازی می‌شود. او گفت: "ما برای مدت طولانی در مورد ساخت بهترین اقتصاد در جهان صحبت کردیم و بالاخره به آن می‌رسیم."
مطمئناً این دیدگاه عمومی نیست. با نزدیک شدن به انتخابات میان دوره ای، تصورات منفی در مورد اقتصاد ممکن است عامل تعیین کننده در تغییر کنترل کنگره از دست دموکرات ها به جمهوری خواهان باشد. نظرسنجی پشت سر هم نشان می دهد که وضعیت اقتصاد نگرانی شماره یک رای دهندگان است. افزایش اخیر تورم، هیچ نشانه ای از کاهش نشان نمی دهد. در همین حال، بسیاری از دستور کارهای آقای بایدن از بین رفته است.
بنابراین، به راحتی می توان نتیجه گرفت که از نظر اقتصادی، 20 ماه اول حضور آقای بایدن در کاخ سفید، در بهترین حالت، یک فرصت از دست رفته یا در بدترین حالت، یک شکست بوده است. این به معنای نادیده گرفتن تغییراتی است که او با سه قانون بزرگ ایجاد کرده است: قانون زیرساخت 1.2 تریلیون دلاری، قانون تراشه ها و فناوری 280 میلیارد دلاری و بسته هزینه های اقلیمی 390 میلیارد دلاری.
بحث در محافل دولتی بر سر این نیست که آیا اصلاً باید سیاست صنعتی را دنبال کرد یا نه، بلکه در مورد چگونگی مؤثرتر کردن آن است. به همین ترتیب، دولت به دنبال احیای تجارت جهانی نیست، بلکه در عوض، می‌خواهد رقبا را منزوی کند و روابط تجاری با متحدان را بازسازی نماید. این یک برنامه جاه طلبانه است که با هر رئیس جمهور در دهه های اخیر رقابت می کند. اگر موفق شود، آمریکا را به طرز چشمگیری تغییر خواهد داد، اگرچه دام های بالقوه زیادی وجود دارد. با این حال، بعید است که در میان دوره ای به دموکرات ها کمک کند، چراکه تورم بیش از حد سنگ بزرگ پیش پای آنهاست.
به گزارش فولاد ایران، کاخ سفید با اشاره به اینکه این یک پدیده جهانی است و به هر حال وظیفه بانک مرکزی است که آن را به چالش بکشد، تلاش می کند تا شکایات مربوط به تورم فزاینده را منحرف کند. این درست است، اما نقشی را که آقای بایدن در تحریک آن ایفا کرده است نادیده می گیرد. در ماه جولای، اقتصاددانان فدرال رزرو برآورد کردند که سیاست مالی حدود 2.5 واحد درصد به نرخ تورم سالانه آمریکا اضافه کرده است. به عبارت دیگر، نزدیک به نیمی از تورم اضافی آمریکا، نسبت به هنجار پیش از همه‌گیری آن، به ولخرجی دولت نسبت داده می‌شود.
مشاوران آقای بایدن اظهار می کنند که تورم بزرگ بهتر است به عنوان یک بهبود شغلی عالی در نظر گرفته شود. اعداد مربوط به مشاغل واقعاً چشمگیر هستند. آمریکا از نرخ بیکاری 15 درصدی در اواسط سال 2020 به تنها 3.5 درصد در حال حاضر رسیده است که پایین ترین سطح خود در 50 سال اخیر است. با این حال، این اشتباه است که فکر کنیم برای دستیابی به این هدف به محرک های آقای بایدن نیاز بود. بهبودی در بازار کار قبل از روی کار آمدن او به خوبی در جریان بود و منعکس کننده پیشرفت های اقتصادی در کشورهای دیگر بود زیرا کووید-19 را پشت سر گذاشتند.
به هر حال، کاخ سفید همچنان در تلاش است تا شرایط تجارت آمریکا با جهان را بازسازی کند. تعادل دشواری برای ایجاد وجود دارد. از یک طرف، این رئیس جمهور تلاش کرده است روابط با متحدانی را که توسط آقای ترامپ نادیده گرفته شده یا آسیب دیده است را ترمیم کند. از سوی دیگر، یک نسخه کمی سالم‌تر از جهان‌بینی آمریکایی اول آقای ترامپ را زنده می‌کند. او تعهدات «خرید کالای آمریکایی» را در قوانین تدارکات فدرال تقویت کرده است و برخی از اعتبارات مالیاتی ارائه شده تحت سیاست صنعتی جدید تنها برای شرکت هایی در دسترس خواهد بود که آستانه تولید محتوا و تولید داخلی را برآورده می کنند و این باعث خشم شرکای تجاری آمریکا می شود.
به نظر می رسد آقای بایدن در تلفیق اهداف امنیتی و اقتصادی، به ویژه در مورد چین، موفقیت هایی کسب کرده است. آخرین کنترل‌های صادراتی آن اقدامی گسترده است که می‌تواند شرکت‌های نیمه‌رسانای پیشرو در چین را دچار مشکل کند. تأثیر بر اقتصاد چین احتمالاً بزرگ‌تر و ماندگارتر از جنگ تجاری سرپناه ترامپ خواهد بود.
موضوعی که در بایدنومیکس جریان دارد این است که یک دولت مداخله گرتر می تواند نتایج اقتصادی را چه در داخل و چه در خارج از کشور شکل دهد. این امر در بسته محرک عظیم در ابتدای ریاست جمهوری آقای بایدن مشهود بود و بر علاقه دولت به سیاست صنعتی و تلاش‌هایش برای ترسیم مجدد خطوط تجارت بین‌الملل تأکید کرد.
در روزهای پایانی پیش از انتخابات میان‌دوره، بیشتر صحبت‌ها در مورد عملکرد دموکرات‌ها در قدرت، به طور قابل‌توجهی بر تورم متمرکز خواهد شد. اما اثرات بایدنومیکس احتمالاً ماندگارتر خواهد بود. هیچ چیز کمتر از ماهیت مدل اقتصادی آمریکا در خطر نیست.
منبع: اکونومیست