پایگاه خبری فولاد ایران – پس از نزدیک به دو سال حضور در کاخ سفید، دولت بایدن چرخه کامل تعامل با عربستان سعودی را تجربه کرده است. در فوریه 2021، چند هفته پس از سوگند ریاست جمهوری جو بایدن، مقامات ایالات متحده بر برنامه هایی برای تجدید سنجی روابط ایالات متحده و عربستان سعودی تاکید کردند. بیست ماه پس از آن و سه ماه پس از سفر خود بایدن به پادشاهی، کاخ سفید بار دیگر بر لزوم این تغییر تاکید کرد.
تصمیم ائتلاف اوپک پلاس برای کاهش تولید نفت به میزان 2 میلیون بشکه در روز، عربستان را دوباره در تیررس قرار داده است. واشنگتن توجیه اقتصادی ریاض برای این کاهش را رد کرده و استدلال می کند که این اقدام چشم انداز رکود جهانی را افزایش می دهد و سپر جنگی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را تقویت می کند.
به گزارش فولاد ایران، روابط ایالات متحده و عربستان هرگز آنقدر قوی یا دائمی نبوده است که طرفداران آن ادعا می کنند. اصطلاح "اتحاد" که اغلب برای توصیف این رابطه استفاده می شود، در بهترین حالت نادرست و در بدترین حالت گمراه کننده است. در حالی که مطمئناً درست است که واشنگتن و ریاض ترجیح می دهند روابط پایدار و دوستانه داشته باشند، روابط بین آنها غرق در معامله گرایی است و در بسیاری از موارد، سعودی ها بیشتر از آن تمایل دارند که روح این معامله گرایی را در زمانی که مناسب آنها باشد تضعیف کنند.
کاهش تولید نفت اوپک پلاس این قضیه را تقویت می کند. این کمی گیج کننده است که چرا مقامات و قانونگذاران ایالات متحده اینقدر شگفت زده شدند. در سال 1973، عربستان سعودی با هماهنگی سایر تولیدکنندگان اوپک، صادرات به ایالات متحده را به تلافی حمایت نظامی واشنگتن از اسرائیل تحریم کرد. این تحریم قیمت بنزین را افزایش داد، کمبود عرضه را در ایالات متحده ایجاد کرد و رانندگان آمریکایی را مجبور کرد ساعت ها در پمپ بنزین ها منتظر بمانند تا باک خودروهای خود را پر کنند. در سال 1986، این پادشاهی تولید نفت را از 2.4 میلیون بشکه در روز به 5 میلیون افزایش داد و باعث کاهش قیمت شد تا تولید آن برای کشورهای غیراوپک، از جمله ایالات متحده و کانادا، گران شود و در نتیجه سود کمتری داشته باشد. استراتژی مشابهی توسط سعودی ها در سال 2014 تصویب شد، زمانی که به جای محدود کردن تولید برای حمایت از قیمت های بالاتر، آنها تصمیم گرفتند سطح تولید را ثابت نگه دارند تا تولیدکنندگان شیل ایالات متحده را از بازار خارج کنند.
خلاصه اینکه سیاست نفتی پادشاهی در درجه اول بر اساس منافع عربستان است، نه بر اساس آنچه که رئیس جمهور خاص ایالات متحده ممکن است در هر زمان درخواست کند.
البته نفت تنها یک جنبه از روابط دوجانبه است و امنیت چیز دیگری است. مواضع ایالات متحده و عربستان در مورد مسائل سیاست خارجی و دفاعی به سختی مشابه است، چه رسد به اینکه یکسان باشد. تحت رهبری ولیعهد محمد بن سلمان (MBS)، عربستان سعودی به کشوری بسیار قاطعتر و متجاوزتر در خاورمیانه تبدیل شده است و اغلب سیاست هایی را دنبال می کند که باعث دل درد در واشنگتن می شود.
زمانی که ایالات متحده و عربستان سعودی در مورد سیاست به توافق می رسند، اغلب در مورد بهترین شیوه ادامه با یکدیگر اختلاف نظر دارند. هر دو کشور ترجیح می دهند از دستیابی ایران به سلاح هسته ای جلوگیری کنند، با این حال سعودی ها هرگز از دیپلماسی هسته ای آمریکا با تهران حمایت خاصی نکرده اند. در تئوری، واشنگتن و ریاض هر دو خواهان کاهش فاجعه انسانی یمن هستند، اما ایالات متحده اغلب در متقاعد کردن سعودی ها مبنی بر اینکه سوخت و نفت می تواند وارد این کشور شود، با مشکل مواجه می شود. در همین حال، رهبران سعودی همچنان معتقدند که ایالات متحده به نگرانی های امنیتی خود بی توجه است، حتی اگر واشنگتن از سال 2009 بیش از 150 میلیارد دلار تجهیزات نظامی به پادشاهی فروخته باشد.
اگر از کاهش نفت اوپک پلاس در هفته گذشته درسی وجود داشته باشد، این است که خاندان سلطنتی عربستان از انجام کاری که معتقد است به نفع کشورش است دریغ نمی کند.
منبع: نیوزویک