پایگاه خبری فولاد ایران – تحلیلگران و روزنامه نگارانی که بازارهای جهانی نفت را پوشش می دهند، گاهی اوقات تحولات بازار را با بازی ریسک اشتباه می گیرند. نشست این هفته کشورهای عضو اوپک پلاس که عرضه جهانی نفت خام را تا 2 میلیون بشکه در روز کاهش داد، نمونه ای از این موضوع است. به گزارش فولاد ایران، با توجه به وضعیت کلی جهان، این تصمیم ممکن است بیش از حد به دلیل ویژگی ژئوپلیتیک موجود مورد تحلیل قرار گیرد. گزارش‌ها حاکی از آن است که این امر نشان دهنده تحقیر دولت بایدن، همسویی مجدد عربستان سعودی با روسیه بر سر ایالات متحده، مجازات اروپا و اوکراین و بیانیه‌ای علیه سقف قیمتی روز جمعه گذشته برای محموله‌های نفتی روسیه است.
مطمئناً، ذینفعان تصمیماتی می‌گیرند که می‌تواند پیامدهای چندگانه مورد نظر و ناخواسته داشته باشد و تفسیرهای مختلفی را به همراه داشته باشد. با این حال، اگر حقایق موجود در بازار را در نظر بگیریم، ممکن است درک این تصمیم اوپک پلاس به عنوان یک حرکت تاکتیکی تا یک پیشرفت استراتژیک آسان‌تر باشد. علاوه بر این، تصمیمات جدیدی که این تصمیم را در ماه های آینده معکوس می کند، منع نمی کند. اگرچه این بیانیه نشان می‌دهد که این توافق تا پایان سال 2023 تمدید خواهد شد، اما تغییرات موقتی را در این مسیر پیش‌بینی می‌کند.
بنابراین، واقعاً چه چیزی پشت کاهش تولید اوپک پلاس است؟ مازاد نفت خام قابل توجه در بازارهای جهانی نفت. این مازاد عمدتاً نتیجه چهار چیز است:
1- رشد سالم در تولید نفت خام ایالات متحده، که از زمان حمله به اوکراین حدود 700000 بشکه در روز افزایش یافته است.
2- کاهش شدید ذخایر استراتژیک نفت ایالات متحده توسط دولت بایدن برای کاهش قیمت نفت خام و در نتیجه بنزین.
3- حتی با خود تحریمی توسط خریداران نفت خام روسیه، تولید و صادرات نفت خام روسیه به میزان قابل توجهی کمتر از حد انتظار در هنگام تصویب تحریم های اقتصادی در بهار گذشته کاهش یافته است.
4- سیاست صفر کووید چین منجر به کاهش تقاضای نفت چین در سال جاری شده است.
مازاد حاصله همراه با تورم فزاینده، دلار بسیار قوی (که نفت بر اساس آن قیمت گذاری می شود) و نگرانی های بسیار واقعی در مورد رکود در مناطق کلیدی منجر به کاهش 15 تا 20 دلاری قیمت نفت خام در ماه گذشته شده است و نگرانی در مورد عرضه مازاد نفت خام بی دلیل نیست.
همچنین، توافق اوپک پلاس که در اوج شیوع همه‌گیری انجام شد، تابستان امسال به پایان رسید. تصمیم این هفته تا حدی برای تمدید همکاری تا سال 2023 اتخاذ شد و امکان ادامه همکاری این کشورها از جمله روسیه فراهم شد. در عین حال، سهمیه های موجود چند کشور عضو بی اهمیت است. بسیاری از کشورها، از جمله روسیه، در حال حاضر بسیار کمتر از میزان سهمیه خود تولید می کنند. بنابراین، یک مزیت کوچک برای گروه انجام این توافق، نزدیک کردن سهمیه های موجود به تولید واقعی است. این بدان معناست که بخش عمده ای از کاهش عرضه روی کاغذ است. در واقع، کاهش در بشکه های فیزیکی واقعی حدود 1.1 میلیون بشکه در روز خواهد بود نه 2 میلیون بشکه در روز.
علاوه بر این، ائتلاف عربستان و روسیه در قلب اوپک پلاس یک اتحاد بی اهمیت برای عربستان سعودی نیست، زیرا عربستان سعودی و روسیه بزرگترین تولیدکنندگان نفت خام پس از ایالات متحده در جهان هستند. بنابراین، برای سعودی ها احتمالاً آسان نیست که این پل بسوزد. در این میان، روابط آمریکا و عربستان سعودی تیره شده است. با این حال، احتمالاً اشتباه است که این را به عنوان انکار تهاجمی ایالات متحده و حتی روابط نزدیکتر با روسیه توصیف کنیم. ایالات متحده همچنان یک چتر امنیتی برای کشورهای عربی خلیج فارس فراهم می کند.
این توافق به دلیل تفاسیر ژئوپلیتیکی زیادی که می‌توان شکل داد، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. باید دید در چند ماه آینده چه پیش می آید. در اوایل دسامبر، ممنوعیت واردات نفت روسیه به اروپا و سقف قیمتی کشورهای G7 اجرایی خواهد شد. جریان نفت خام روسیه تحت تأثیر تغییر مسیر تجارت، عدم اطمینان در مورد قیمت گذاری و احتمال تعطیلی یک میلیون بشکه در روز از تولید روسیه خواهد بود. با آشکار شدن این تحولات، تصمیمات تولیدکنندگان عرب خلیج فارس ممکن است مرتبط تر و شاید بیشتر به تفسیر ژئوپلیتیک مربوط شود.
منبع: Newsweek