پایگاه خبری فولاد ایران – مدل رشد مبتنی بر مالکیت چین که حداقل برای دو دهه اقتصاد جهانی را تقویت کرده است، به طور فزاینده ای شکست خورده به نظر می رسد. رفع آن یا یافتن موتورهای جایگزین برای دومین اقتصاد بزرگ جهان، ممکن است چندین سال طول بکشد. به همین دلیل است که انتخاب هایی که اکنون در برابر سیاست گذاران پکن قرار دارند بسیار حیاتی هستند. این کار مستلزم ارزیابی دقیقی از اشتباه است.
به گزارش فولاد ایران، بزرگترین رونق املاک در تاریخ بشر به پایان رسیده است و اکنون به یک ورشکستگی تبدیل شده است. اما یک سطح عمیق‌تر از تجزیه و تحلیل، ضعف پیچیده‌تر و غیرقابل حل‌تری را در قلب اقتصاد سیاسی چین نشان می‌دهد. دولت‌های محلی که فعالیت‌های سرمایه‌گذاری خود را عمدتاً از طریق فروش زمین به توسعه‌دهندگان املاک تأمین مالی می‌کنند، بازپرداخت و خدمات بدهی‌های هنگفت را دشوارتر می‌یابند. این بیشتر به این دلیل است که توسعه دهندگان اکنون پول یا اشتهای کمی برای خرید زمین دارند.
در پایان سال 2020 پکن از دولت‌های محلی می‌خواهد تا این گونه استقراض‌های «خارج از ترازنامه» را پاک کنند. نتیجه این شد که سرمایه‌گذاری دارایی‌های ثابت که بودجه ساخت مناطق شهری، جاده‌ها، راه‌آهن، بنادر و هزاران زیرساخت دیگر را تأمین می‌کند، به شدت سقوط کرد.
اکنون این سوال پیش روی چین است که حالا که موتور رشدی که کمک زیادی به رونق جهانی کرده است، با بدهی آغشته شده است، چه چیزی می تواند جایگزین آن شود؟ یک پاسخ واضح وجود دارد. چین باید اساساً اقتصاد خود را دور از اتکای بیش از حد فعلی به سرمایه گذاری و به سمت هزینه های بیشتر مصرف کننده تغییر جهت دهد. مصرف خصوصی در چین 38.5 درصد از توليد ناخالص داخلی اسمی را در پایان سال گذشته به خود اختصاص داده است. نسبتی بسیار پایین تر از آنچه در ایالات متحده یا اتحادیه اروپا حاکم است.
این کشور نیاز به ایجاد اقتصادی دارد که در آن حقوق‌ها به شدت افزایش یابد و بازارهای مالی پر جنب و جوش و منظم، بازده طولانی‌مدت سالمی از پس‌انداز فراهم کنند. علاوه بر این، پکن باید به خود یادآوری کند که بسیاری از پیشرفت‌های اقتصادی خارق‌العاده در چهار دهه گذشته ناشی از پویایی بخش خصوصی بوده است.
دولت های استبدادی اهرم های اقتصادی را ترجیح می دهند که بتوانند کنترل کنند. به هر حال، پکن باید خود را برای یک تحول اقتصادی طولانی و دشوار آماده کند. جهان باید خود را برای پایان یک دوره چهار دهه رشد فوق العاده چین آماده کند.
منبع: فایننشال تایمز