پایگاه خبری فولاد ایران – بر اساس مسیر فعلی انتشار دی اکسید کربن، دمای سیاره زمین ممکن است تا پایان قرن، 4.4 درجه سانتیگراد افزایش یابد. این امر جوامع را در سرتاسر جهان ویران خواهد کرد و فجایع طبیعی و انسانی را در پی خواهد داشت.
بر اساس گزارش آژانس بین‌المللی انرژی، انتشار گاز دی‌اکسید کربن، پر سوزترین گاز گلخانه‌ای روی کره زمین، در سال 2021 با 6 درصد افزایش به 36.3 میلیارد تن رسید که بالاترین رقم تاریخ است.
از آنجایی که تهدید تغییرات اقلیمی در دهه 90 در کانون توجه قرار گرفت، پروتکل کیوتو سازمان ملل متحد در سال 1997 بازارهای اعتبار کربن را ایجاد کرد و اولین معاهده بین‌المللی را با هدف کاهش انتشار CO2 نشان داد. این پروتکل سطوح هدف را برای محدود کردن انتشار گازهای گلخانه ای در بین طرف های توافق تعیین می کند. این امر «تجارت آلاینده‌ها» را ایجاد کرد و به کشورها و شرکت‌هایی که در کمتر از سطوح هدف مشخص شده بودند، اجازه می‌داد تا واحدهای کربن مازاد را به سازمان‌هایی که به حد مجاز خود رسیده‌اند بفروشند و کربن را به یک کالا تبدیل کنند.
به گزارش فولاد ایران، وجود بازار اعتبار کربن به دولت‌ها و شرکت‌ها کمک می‌کند تا با بسیج منابع و کاهش هزینه‌ها برای هموار کردن انتقال به سوی آینده‌ای با کربن صفر، تولید گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند.
از آنجایی که جهان تلاش می کند تا برای رسیدن به ضرب الاجل فوری 2050 که توسط نقشه راه سازمان ملل برای دستیابی به بی طرفی کربن خالص تعیین شده است، همکاری کند، بازار اعتبار کربن فرصتی غیرقابل جایگزین برای همکاری در مقیاس گسترده تر برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی ارائه می دهد. رشد اخیر بازار کربن مطمئناً نشان دهنده گام مثبت به سمت هدف رسیدن به کربن صفر است. با این حال، مشکل این است که اکثریت قریب به اتفاق این بازار 851 میلیارد دلاری روی عموم مردم بسته است و فقط دولت ها و شرکت های بزرگ از نظر قانونی موظف به جبران انتشار CO2 خود هستند.
فراتر از غیرقابل دسترس بودن برای اکثر افراد و سازمان ها، این بازار فاقد شفافیت و کنترل کیفیت است که مانع از مشارکت بالقوه می شود.
از آنجایی که بازار کربن رشد قابل توجهی را تجربه می کند، فناوری بلاک چین به طور منحصر به فردی برای کمک به گسترش مداوم این بازار، قرار گرفته است. بلاک چین می تواند مشکلات مربوط به شفافیت در این بازار را حل کند و در عین حال بازارها را به روی همه باز کند.
برخلاف تصور غلط رایج، بلاک چین به صنعت ارزهای دیجیتال محدود نمی شود. این مکانیزمی است که می تواند توسط بسیاری از صنایع برای فعال کردن تراکنش های کارآمد، بهینه سازی گردش کار، ساده سازی فرآیندهای چند جانبه، افزایش مسئولیت پذیری و در عین حال به حداقل رساندن اختلافات و باز کردن بازارهای جدید از طریق توکن سازی دارایی اجرا شود.
به عنوان مثال، صنعت مخابرات قبلاً از بلاک چین برای کمک به تسویه سریع هزینه های رومینگ بین ارائه دهندگان رقیب استفاده کرده است. صنعت خودرو همچنین استفاده از بلاک چین را برای بهبود کارایی در زمینه‌های کلیدی، مانند داده‌های ایمن و مستقل، پرداخت‌های امن مرتبط با خودرو، اشتراک‌گذاری و برنامه‌ریزی لجستیک آغاز کرده است. یکی از موارد استفاده رایج برای بلاک چین، توکن کردن دارایی های دنیای واقعی، مانند فلزات گرانبها یا املاک و مستغلات است.
شهرهای بسیار گران زیادی در جهان مانند نیویورک، لندن، هنگ کنگ و تل آویو وجود دارند که اکثریت قریب به اتفاق مردم در آنها به سادگی توانایی خرید یا داشتن یک آپارتمان را ندارند. با این حال، بلاک چین راهی را برای سرمایه‌گذاران خرده‌فروش ارائه می‌کند که همچنان از مزایای مالکیت جزئی آپارتمان لذت ببرند. ایده این است که مالکیت یک آپارتمان یا خانه را به سهام کوچک‌تر و مقرون به صرفه‌تر تقسیم کنیم، به این ترتیب، دسترسی به سرمایه‌گذاری‌هایی که امروزه تحت سلطه افراد بسیار ثروتمند هستند، باز می شود.
فناوری بلاک چین دقیقاً می تواند این کار را برای بازار اعتبار کربن تنظیم شده انجام دهد. برای بازار کربن، بلاک چین می‌تواند صنعت را از طریق شکستن ابزارهای مالی اعتبار کربن در اندازه انبوه متحول کند و افراد را قادر می‌سازد تا در آینده‌ای بدون کربن از طریق بازار اجباری بسته فعلی شرکت کنند. میلیون‌ها نفر در سراسر جهان مشتاق ایجاد آینده‌ای مسئولانه از نظر زیست‌محیطی هستند و بلاک چین می‌تواند با باز کردن قفل درهای مشارکت در هدف آینده‌ای بدون کربن، این امر را تسهیل کند.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد