پایگاه خبری فولاد ایران - هر زمان که فدرال رزرو آمریکا نرخ بهره را افزایش می دهد، سرمایه گذاران به طور انعکاسی نگران بحران در بازارهای نوظهور هستند. امروز نیز به نظر می رسد که الگوی معمول در حال انجام است. در 27 ژوئیه، فدرال رزرو قرار است نرخ بهره را تا سه چهارم درصد دیگر افزایش دهد. در همین حال، سریلانکا با کمبود ارز روبرو شده است، آرژانتین نیز با یک نکول دیگر مواجه است و بسیاری از کشورهای فقیر در مشکل هستند. اما اگر با دقت بیشتری نگاه کنید می بینید که اقتصاد جهانی به گونه‌ای دگرگون شده است که در مسیر تغییر ماهیت و پیامدهای آشفتگی در بازارهای نوظهور است.
در سال های 1997-1998، با افزایش نرخ بهره توسط فدرال رزرو و بازگرداندن سرمایه به آمریکا، ساختار ارزی تایلند شکسته شد و وحشتی ایجاد کرد که کره جنوبی و اندونزی را فرا گرفت سپس به برزیل و روسیه گسترش یافت.
امروز، سهم اقتصادهای نوظهور از تولید ناخالص داخلی جهانی از 21 درصد به 43 درصد افزایش یافته است. سهم آسیا به رهبری چین و هند که از نظر مالی مستقل تر هستند، از تولید بازارهای نوظهور دو برابر شده و به 60 درصد رسیده است. آمریکای لاتین 5 درصد از تولید ناخالص داخلی جهان و 1.4 درصد از ارزش بازار سهام را تشکیل می‌دهد.
تغییر دیگر این است که بسیاری از بازارهای نوظهور از میخ های ارزی، بدهی دلاری و استقراض خارجی دور شده اند و تنها 16 درصد از بدهی های آنها به ارز خارجی است.
دولت ها به طور فزاینده ای به بانک های محلی متکی هستند. حال به جای بحران‌های ناگهانی که از مرزها و به وال استریت سرازیر می‌شوند، بسیاری از آنها با خطرات کندی رشد داخلی، مارپیچ‌های تورمی یا بانک‌های زامبی مواجه اند. اکنون چین به قدری بزرگ شده که فروپاشی سیستم مالی غرق در بدهی آن به رشد جهانی آسیب می زند.
اما خبر خوب این است که به نظر می رسد وحشت در بازارهای نوظهور کمتر آسیب جدی به بقیه جهان وارد کند. کشورهایی که بیشتر در معرض خطر نکول قرار دارند، تنها 5 درصد از تولید ناخالص داخلی و 3 درصد از بدهی عمومی جهانی را تشکیل می‌دهند و خبر بد این است که این مکان ها 1.4 میلیارد نفر یا 18 درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده اند و با یک چالش بزرگ بشردوستانه با تورم بالاتر، بار بدهی، نرخ بهره و گرانی نفت و مواد غذایی روبرو هستند.
به گزارش فولاد ایران، غرب نمی‌خواهد به جیب طلبکاران چینی کمکی بدهد. چین نیز تمایلی به مشارکت در بازسازی بدهی ندارد. در نتیجه، حتی اگر بحران‌های بازارهای نوظهور خطر کمی برای اقتصاد جهانی داشته باشند، ممکن است تهدید بیشتری برای مردمی باشند که از طریق آن زندگی می‌کنند.
منبع: اکونومیست