پایگاه خبری فولاد ایران – اکثر کابین های تاکسی ها در پکن هیوندای النترا هستند. در شانگهای آنها اغلب فولکس واگن توران یا پاسات هستند و در ووهان آنها معمولاً سیتروئن الیزه هستند. این برندهای خارجی سرمایه‌گذاری‌های مشترکی با خودروسازان دولتی محلی دارند که دولت شهر مایل است از آنها دفاع کند، حتی اگر به ضرر سایر خودروسازان و مصرف‌کنندگان خودشان باشد.
به گزارش فولاد ایران، این یکی از نمونه های بارز «حمایت گرایی محلی» چین است. بسیاری از استان‌ها و شهرستان‌های آن تلاش می‌کنند تا از شرکت‌های محلی در برابر رقابت بیرونی محافظت کنند. یورگ ووتکه، رئیس اتاق بازرگانی اتحادیه اروپا در چین می گوید: "چین از بسیاری جهات شبیه اتحادیه اروپا است."
شهرستان های چین، که به طور متوسط حدود 500000 نفر جمعیت دارند گاهی اوقات به بخش های بزرگتر، با میلیون ها نفر ساکن جذب می شوند و مرزهای اداری بین آنها حذف می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، شهرستان ها تمایل به رونق دارند. همانطور که کشورهای کوچک اروپایی از پیوستن به بازار واحد اروپا سود می برند، این شهرها نیز از پیوستن به بازار بزرگتر سود می برند.
پس از بحران مالی جهانی، جنگ تجاری و همه‌گیری، حاکمان چین به این نتیجه رسیده‌اند که دیگر نمی‌توانند به بازارهای خارجی تکیه کنند. آنها در تلاشند تا اقتصاد را از یک مدل رشد مبتنی بر واردات دور کنند. توجه آنها از بازارهای بی ثبات خارج از کشور به بازاری تبدیل شده است که در تمام مدت پیش روی آنها بوده است.
در ماه آوریل، کمیته مرکزی حزب کمونیست و شورای دولتی دولت چین به طور مشترک مجموعه ای از نظرات را منتشر کردند که خواستار یک "بازار واحد ملی" بودند. آنها از تقسیم بندی بازار، ساخت و سازهای سطح پایین تکراری و رقابت شرورانه در ارتقای سرمایه گذاری اظهار نارضایتی کردند. آنها می‌دانند که این معجزه صادراتی که اکنون تجربه می‌کنند پایان خواهد یافت و در تلاشند تا راه های دیگری برای پیشبرد اقتصاد بیابند.
منبع: اکونومیست