پایگاه خبری فولاد ایران – در بحث های اقتصادی آنقدر که شایسته است به جمعیت توجه نمی شود. چند روز پیش، سازمان ملل با پیش‌بینی جمعیت جهانی چین و هند روبه‌رو شد. طبق برآوردها، نه تنها جمعیت جهان در 15 نوامبر امسال به 8 میلیارد نفر خواهد رسید، که بسیار دقیق است (و در راه رسیدن به 10.4 میلیارد تا پایان قرن) بلکه هند به زودی چین را به عنوان پرجمعیت ترین جهان پشت سر خواهد گذاشت.
به گفته سازمان ملل این اتفاق در سال آینده خواهد افتاد. سازمان ملل تخمین می زند که هند 1.67 میلیارد نفر و چین 1.32 میلیارد نفر جمعیت خواهد داشت.
درکل، سه عامل بر رشد جمعیت در آینده تأثیر می گذارد. اولین مورد کاهش نرخ زاد و ولد است. نرخ باروری کل بریتانیا در سال 2020 به پایین ترین حد خود رسید و به نظر می رسد همانجا ثابت مانده است. عامل دوم، کاهش امید به زندگی است. اثر امید به زندگی، جدا از کاهش رشد جمعیت، کاهش نسبت وابستگی در طول زمان است.
عامل سوم، کاهش مهاجرت است که محرک مهم رشد جمعیت می باشد. مهاجرت خالص حال حاضر 129000 در سال در مقایسه با پیش بینی قبلی 165000 و فرض فعلی 205000 در سال توسط اداره آمار ملی است.
این سه تغییر در کنار هم رشد جمعیت را از میانگین 0.3 درصد در سال طی 50 سال آینده در پیش بینی های 2018 ما به منفی 0.1 درصد در سال کاهش می دهد. در واقع، جمعیت جهان در سال 2044 با 68.4 میلیون نفر به اوج خود می رسد و تا سال 2072 به 65.9 میلیون نفر کاهش می یابد.
این یک دیدگاه است، اما باید در برابر تأثیر اقتصادی نرخ پایین زاد و ولد و کاهش جریان مهاجران در سن کار برای افزایش نیروی کار و حفظ انعطاف‌پذیری اقتصاد تنظیم شود.
به گزارش فولاد ایران، سیاستمداران دوست دارند که بریتانیا در آینده بیشتر شبیه آمریکا یا اقتصادهای آسیایی با رشد سریع تر باشد. درحالیکه چشم انداز جمعیتی به این معنی است که بریتانیا با پیر شدن و کاهش جمعیت و رشد آهسته خود در معرض خطر ژاپنی شدن قرار دارد. این بدان معناست که بیش از هر زمان دیگری، نخست وزیر بعدی، هر کسی که باشد، باید تمرکز بی‌وقفه‌ای بر بهره‌وری و رشد داشته باشد.
منبع: thetimes.co.uk