پایگاه خبری فولاد ایران - در اوایل سال جاری، استراتژیست ها و سرمایه گذاران از حمایت از کالاها برای مقابله با تورم فزاینده استقبال کردند. اما سرمایه‌گذاران مدرن تمایل به عقب نشینی از این ایده را دارند و تنوع‌سازی همراه با سرمایه‌گذاری مسئولانه را هر چه بیشتر بر دارایی‌ها خوب را ترجیح می دهند. البته این واقعاً به افق زمانی سرمایه‌گذار بستگی دارد و اگر تنوع دهنده سبد بازدهی را محدود کند، ممکن است این سرمایه‌گذاری احمقانه باشد.
عملکرد طبقه‌های مختلف دارایی در دوره‌های طولانی را در نظر بگیرید. اس اند پی 500 در 20 سال گذشته 493 درصد افزایش یافته است، در حالی که اوراق خزانه 87 درصد در مقایسه با 50 درصد برای کالاها درآمد داشته است.
اگر اقتصاد واقعاً به سمت عصر رکود تورمی پیش می‌رفت، سرمایه گذاری نفت، گندم و شمش‌های طلا به اندازه هر چیز دیگری منطقی بود، اما به نظر می‌رسد که در این مرحله این روند منطقی نباشد. جروم پاول، رئیس فدرال رزرو، گفته است که متعهد به افزایش نرخ بهره تا زمانی که تورم شکسته شود است. رشد جهانی به سرعت در حال کاهش است و این به این معنی است که قیمت کالا ها به همان سرعتی که بالا رفتند در حال سقوط هستند. کاهش سرعت در چین، که آخرین ابر چرخه کالا را به حرکت درآورد، بخشی از دلیل آن است.
به گزارش فولاد ایران، واضح است که اقتصاد در مکان عجیبی با انبوهی از جریان های متقابل گیج کننده قرار دارد. بازار کار قوی همچنان نشانه‌های فشار را تکذیب می‌کند و چه کسی می‌داند؟ شاید نفت، مس و سایر کالاها دوباره به بالاترین سطح خود برسند. به هر حال، استدلال این است که کالاها هرگز سرمایه گذاری بلندمدت مناسبی نخواهند بود.
منبع: بلومبرگ