پایگاه خبری
فولاد ایران - بیست و پنج سال پیش، در این ماه، آشفتگی
های اقتصادی، سیاسی و بازارهای مالی شروع شد که به عنوان بحران مالی آسیایی شناخته
شد. ارزها و بازارهای سهام سقوط کردند، حکومت ها سرنگون شدند و نرخ فقر افزایش
یافت.
این بحران
تردیدهای جدی را در مورد دوره ای از رشد سریع اقتصاد این منطقه ایجاد کرد. این
طوفان با تصمیم تایلند برای کاهش ارزش پول ملی خود، بات در 2 ژوئیه آغاز شد و موجی
شوک پس از آن در بازارهای نوظهور منطقه و فراتر از آن طنین انداز شد. ربع قرن بعد،
اقتصاد آسیا متحول شده است. چین دومین اقتصاد بزرگ جهان است و این منطقه منبع اصلی
رشد جهانی است، حتی در شرایط بهبود پس از همه گیری.
به گزارش فولاد ایران، بسیاری از کشورهای آسیایی در سال 1997 در پایان بحران، این درس را یاد گرفتند
که بدهی زیادی به ارزهای خارجی نداشته باشند. البته عده ای هم هستند که به این درس
توجه نکردند. سریلانکا اکنون به دلیل بدهی های ارزی در تنگناست. احتمالاً مهمترین
درس این رویداد نیاز به ایجاد انعطاف پذیری است. جهان احتمالاً به تجربه بحران‌ها
ادامه خواهد داد. پس از بحران مالی آسیا، اکثر مناطق اصلاحات مالی را اجرا کردند.
نتیجه آن را می توان در طول بحران بزرگ مالی 2008 مشاهده کرد. بانک ها در غرب در
جریان به اصطلاح بحران مالی جهانی شکست خوردند، اما این امر در هیچ یک از بانک های
آسیایی رخ نداد. اصلاحات سیستمی سیستم های بانکی در سراسر آسیا آنها را حتی در
برابر سونامی مالی مقاوم، سالم و قوی کرده بود.
گفته می شود بزرگترین
تغییر در صنعت بانکداری در 25 سال گذشته فناوری است. فناوری تقریباً همه چیز را
تغییر داده است. تغییر بزرگ دیگر ظهور چین به عنوان یک قدرت اقتصادی بوده است. چین
واقعاً در طول بحران آسیا اهمیت چندانی نداشت، اما اکنون در همه جا وجود دارد.
منبع: CNBC