پایگاه خبری
فولاد ایران - بحران‌های بزرگ نفتی دهه 1970 به
سیاستمداران غربی درس هشیاری درباره قدرت ابرقدرت‌های انرژی جهان داد. پنجاه سال
بعد، آن درس دوباره تکرار می شود.
روسیه با
محدود کردن صادرات گاز به اروپا از خود در برابر تحریم های غرب دفاع می کند. چشم
انداز قطع کامل گاز روسیه باعث ایجاد وحشت در اروپا شده است و آلمان و سایر
اقتصادهای بزرگ به فکر جیره بندی انرژی در زمستان هستند. در همین حال، جو بایدن،
که نگران افزایش قیمت بنزین در آستانه انتخابات میان دوره ای است، باید لفاظی های
مبارزاتی خود را در مورد رفتار با عربستان سعودی به عنوان یک منحوس فراموش کند. او
ماه آینده به ریاض می‌رود تا از سعودی‌ها درخواست کند نفت بیشتری تولید کنند.
درس ساده و
دلهره آور به نظر می رسد. در سال 2022 همانند سال 1973، تولیدکنندگان بزرگ نفت
جهان هنوز هم می توانند بزرگترین قدرت های سیاسی جهان را وادار به رقصیدن با آهنگ
خود کنند.
اما ژئوپلیتیک
انرژی بسیار پیچیده است. روسیه در کوتاه مدت دست قدرتمندی دارد، اما موقعیت آن در
سه سال آینده به طرز چشمگیری بدتر خواهد شد. آمریکا در کوتاه مدت مشکل بزرگی دارد
اما در بلندمدت در موقعیت قوی قرار خواهد گرفت.
اتحادیه
اروپا بزرگترین مشکلات را در کوتاه مدت و میان مدت دارد. با وجود صحبت های جسورانه
در مورد تنوع منابع انرژی و کربن زدایی، اروپایی ها هنوز تا یافتن یک استراتژی
جدید انرژی قابل دوام فاصله زیادی دارند.
روسیه و
اتحادیه اروپا در رقابت با زمان هستند. هدف روسیه به وضوح ایجاد یک بحران اقتصادی
در اروپا در زمستان امسال و در نتیجه تضعیف حمایت اتحادیه اروپا از اوکراین است.
اروپایی ها چند ماه تا زمستان فرصت دارند تا خود را برای فشارهای آینده روسیه
آماده کنند. اما حتی اگر تاکتیک فشار مسکو در کوتاه مدت جواب دهد، پوتین در
بلندمدت یکی از ستون های قدرت روسیه را از بین می برد.
اروپا اکنون
درس تلخی در مورد خطرات وابستگی انرژی به روسیه گرفته است و مصمم است که دیگر هرگز
آسیب پذیر نباشد. حتی در کوتاه مدت، محدود کردن صادرات گاز اروپا یک بازی خطرناک
برای روسیه است. روزانه حدود یک میلیارد یورو، عمدتاً از اروپا به خزانه روسیه سرازیر
می شود. اگر پوتین این درآمد را قربانی کند، توانایی او برای جنگ به سرعت کاهش می
یابد.
روسیه می
تواند با سهولت بازارهای جایگزینی برای نفت خود بیابد، اما گاز آن از طریق خطوط
لوله صادر می شود و خطوط لوله بزرگ به اروپا می رود. ساخت خطوط جدید به چین سال ها
طول می کشد، بنابراین روسیه به زودی با یک دارایی سرگردان روبرو خواهد شد.
تلاش اروپا
برای رهایی از وابستگی به انرژی روسیه جدی است. اورسولا فون در لاین، رئیس کمیسیون
اروپا، به تازگی به اسرائیل و مصر رفته و قرارداد گاز جدید با آنها امضا کرده است.
با این حال،
یک سوال بزرگ این است که اروپا چقدر سریع و راحت می تواند انرژی روسیه را جایگزین
کند. برخی از چهره‌های ارشد صنعت انرژی در این مورد تردید دارند. این وضعیت در پنج
سال آینده احتمالاً اروپا را در موقعیت نامناسبی قرار خواهد داد زیرا تقاضا برای
انرژی روسیه کاهش می یابد اما حذف نمی شود، در حالی که مصرف کنندگان دائماً با
قیمت های بالاتر و صنعت با عرضه نامشخص مواجه می شود.
به گزارش فولاد ایران، از سوی دیگر، آمریکا در بلندمدت در موقعیت بسیار راحت تری قرار دارد.
آمریکا روسیه را به عنوان بزرگترین صادرکننده انرژی در جهان کنار زده است. قیمت های
بالاتر انرژی برای مصرف کنندگان آمریکایی دردناک است، اما برای صنعت گاز شیل
ایالات متحده یک موهبت است. آمریکا اکنون یک صادرکننده خالص انرژی است، در حالی که
چین همچنان به شدت به واردات وابسته است.
اما تولید
آمریکا به تنهایی نمی تواند از مصرف کنندگان آمریکایی در برابر افزایش قیمت جهانی
نفت محافظت کند. تمایل آمریکا برای منزوی کردن نه تنها روسیه، بلکه ایران و
ونزوئلا، موقعیت عربستان سعودی را تقویت کرده است. برخلاف روسیه یا ایران، عربستان
سعودی متحد دیرینه آمریکاست.
تهدید واقعی
برای موقعیت سعودی نه ژئوپلیتیک بلکه محیطی است. در نهایت، کربن‌زدایی می‌تواند به
این معنا باشد که جهان از خرید آنچه سعودی‌ها می‌فروشند، دست خواهد کشید.
با این حال،
در کوتاه مدت، بحران جهانی انرژی ناشی از جنگ در اوکراین باعث افزایش تقاضا برای
سوخت‌های فسیلی غیر روسی، از جمله زغال سنگ می‌شود. آلمان نیروگاه های زغال سنگ را
بازگشایی می کند و چین حتی محکم‌تر به مطمئن‌ترین شکل تولید برق داخلی خود چسبیده
است.
حمله روسیه
به اوکراین خبر بدی برای جهان است و می تواند حتی خبر بدتری برای سیاره زمین باشد.
منبع:
فایننشال تایمز