پایگاه خبری فولاد ایران - سیاست گذاران در تلاش هستند تا بین تورم بالا و محدودیت های عرضه که می تواند رشد آتی را کاهش دهد، تعادل ایجاد کنند. در حالی که به نظر می‌رسد امروزه برای کاهش تورم به نرخ‌های بسیار بالاتر بهره نیاز است، اما این امر ممکن است منجر به کاهش سرمایه و سرمایه‌گذاری شود که کمبود ساختاری در کالاها را طولانی‌تر می‌کند و در نتیجه محیط تورم بالا و رشد پایین در طول دهه ۲۰۲۰ را افزایش می‌دهد.
به گزارش فولاد ایران، کارشناسان معتقدند سرمایه گذاری بیشتر و تحمل هزینه تورم بالا می تواند از بروز رکود تورمی جلوگیری کند. این به معنای پایین نگه داشتن نرخ ها و افزایش قیمت ها برای افزایش سرمایه گذاری است. اما باید به خاطر داشت که زمانی که عدم تعادل های کلان فیزیکی و مبتنی بر عرضه است، سیاست های کلان مالی پیرامون تقاضا نمی تواند آن را حل کند و تنها سیاست سرمایه گذاری هماهنگ است که می تواند چاره ساز باشد. با توجه به تمرکز بانک‌های مرکزی بر هزینه‌های تورم بالا، این خطر وجود دارد که هزینه طولانی‌مدت رکود بسیار عمیق شود و پایان چرخه سرمایه و عدم رشد کافی در چشم انداز باشد.
در شرایط فعلی، چرخه سرمایه سختی آغاز شده است و در معرض خطر رکود قرار دارد که تنها از طریق بازگشت تورم فیزیکی پس از از سرگیری رشد، از سر گرفته می شود. از آنجا که به نظر می رسد فدرال رزرو تورم را با کمترین هزینه برای اقتصاد کاهش دهد، به احتمال زیاد اکثر رکودهای ناشی از فدرال رزرو خفیف هستند و اجازه می دهند چرخه سرمایه ادامه یابد. هرچند استدلال مخالف آلبرت ادواردز بر خلاف این پیش بینی است. او می‌گوید: پیش‌بینی‌های یک رکود کم‌عمق تحت هدایت فدرال رزرو یک نقطه عطف کاذب طبیعی است که ما در این مرحله از چرخه پیش از فروپاشی اقتصاد و بازارها از آن عبور می‌کنیم. ادواردز به گزارش پیش‌بینی خود فدرال رزرو نیویورک در 17 ژوئن اشاره می‌کند که احتمال فرود سخت را در «حدود 80 درصد» قرار می‌دهد.
منبع: فایننشال تایمز