پایگاه خبری فولاد ایران - در دهه 1980، تولید باعث گسترش تجارت جهانی و قیمت پایین کالاها شد و به طور قابل توجهی به رشد اقتصادی کمک کرد. اما شوک‌های ناشی از همه‌گیری کووید و جنگ اوکراین به شرکت‌ها نشان داد که افزایش بهره‌وری ناشی از تقسیم جهانی کار و تولید به موقع نیاز تاب‌آوری است. با توجه به اینکه تنگناهای زنجیره تامین جهانی بعید است به زودی حل شوند، شرکت ها توجه خود را به تقویت مجدد یا حداقل حمایت از دوستان معطوف کرده اند، که به معنای ترکیب نزدیکی جغرافیایی با آرامش ژئوپلیتیکی بیشتر است.
اما ایجاد مجدد زنجیره‌های تامین منطقه‌ای پرهزینه خواهد بود. برای نمونه، به فقدان بهبود تجارت پس از همه گیری در بریتانیا پس از برگزیت نگاه کنید. اداره مستقل بودجه بریتانیا تخمین می زند که بهره وری در بلندمدت 4 درصد کمتر از آنچه که بریتانیا بدر پیوندهای تجاری عمیق خود با اتحادیه اروپا داشت، بود. با این حال، بسیاری از اقتصاددانان استدلال می کنند که تخصصی شدن توسط جهانی شدن، مزایای قابل توجهی به همراه دارد.
به گزارش فولاد ایران، کسب و کارها به طرق مختلف خود را با شوک‌های زنجیره تامین سازگار می‌کنند. پس از سال 1980، تغییر قابل توجهی در بین شرکت ها به سمت خرید قطعات به جای ساختن آنها در داخل صورت گرفت. این منعکس کننده گسترش فناوری های اطلاعات و ارتباطات بود. بسیاری از شرکت‌های چندملیتی فعالیت‌های با ارزشی مانند تحقیق و توسعه یا طراحی را در کشورهای مقر نگهداری می‌کنند و فرمول‌ها یا طرح‌های اولیه را به کارخانه‌هایی در مکان‌های کم‌هزینه مانند مالزی و چین ارسال می‌کنند. پس از یک دوره یادگیری اولیه، این کارخانه ها توانستند کالاها را با هزینه بسیار کمتر از خانه و اغلب با کیفیت سازگارتر تولید کنند.
با این حال، گذشت زمان، هزینه پنهان دیگری را ایجاد کرده است. مراکز تولیدی آسیای شرقی مانند چین، مالزی و سنگاپور مزایای پایدار و غیرقابل تکرار را در بخش‌های خاص و همچنین در زمینه‌هایی مانند لجستیک توسعه داده‌اند.
این امر مشکلاتی را برای سیاستگذاران ایجاد می کند. تامین امنیت کالاهای کلیدی مانند غذا و ریزتراشه‌ها اکنون در راس برنامه‌های بیشتر دولت‌ها قرار دارد. برخی از اقتصادهای پیشرفته ابتکاراتی را با هدف بازسازی توانایی تولید خود آغاز کرده اند، مانند طرح بلندپروازانه 43 میلیارد یورویی اتحادیه اروپا (45.5 میلیارد دلار) نیمه هادی یا پیشنهاد 100 میلیون دلاری کالیفرنیا برای تولید انسولین و سایر داروهای ژنریک.
چنین طرح هایی ممکن است ایده خوبی باشند، اما برای موفقیت به زمان و هزینه قابل توجهی نیاز دارند. در این میان، ذخایر استراتژیک یک احتمال دیگر است. برخی از کشورها در حال حاضر دارای ذخایر نفت یا گاز هستند و بسیاری از آنها ذخایر غذایی مانند پنیر و کره دارند.
تنگناهای فعلی زنجیره تامین کاهش نامحسوس در رقابت را برجسته کرده است. اگرچه اقتصاددانان به افزایش تمرکز در بسیاری از بازارها اشاره کرده‌اند، اما تمرکز عموماً روی شرکت‌های بزرگ در انتهای زنجیره‌های تولید بوده است. کمبودهای امروزی یادآور این است که هرچه هر حلقه در زنجیره تخصصی تر شود، رقابت در هر مرحله کمتر می شود.
این چالش‌های زنجیره تامین نتیجه فراموشی این نکته است که علاوه بر کارایی اقتصادی، ملاحظات دیگری نیز مهم هستند. متأسفانه مشکلاتی که چهار دهه در راه است، یک شبه قابل حل نیست و بهترین راه حل برای سیاستگذاران مشخص نیست. این دلیل بیشتری برای شروع تجدید نظر در مدل حال حاضر زنجیره تامین است.
منبع: Japan Times