پایگاه خبری فولاد ایران - از آنجایی که کشورهای سراسر جهان در حال تعیین اهداف بلندپروازانه برای کاهش وابستگی خود به سوخت های فسیلی هستند، بسیاری از آنها برای دهه های آینده برای تولید پتروشیمی به نفت و گاز متکی خواهند بود.
گزارش اخیر پتروشیمی حاکی از آن است که اندازه بازار پتروشیمی تا سال 2030 به حدود 1 تریلیون دلار خواهد رسید و در هشت سال آینده 6.2 درصد افزایش خواهد یافت. افزایش تقاضا عمدتا حول محور ساخت و ساز، نساجی، پزشکی، داروسازی، کالاهای مصرفی، خودروسازی و صنایع الکترونیک خواهد بود.
در حال حاضر، اتیلن، پروپیلن و بنزن اصلی ترین مواد پتروشیمی هستند که در صنایع بسته بندی، الکترونیک، پلاستیک و لاستیک استفاده می شوند. اکثر محصولات پتروشیمی با استفاده از نفت خام و گاز طبیعی تولید می شوند.
انتظار می رود منطقه آسیا و اقیانوسیه به لطف سیاست های نظارتی قوی که از این صنعت حمایت می کند، در دهه آینده بر بازار پتروشیمی تسلط یابد. آژانس بین‌المللی انرژی (IEA) پیش‌بینی می‌کند که تقاضای جهانی نفت خام تا سال 2025 به افزایش خود ادامه خواهد داد. طبق پیش بینی این سازمان بخش پتروشیمی تنها بخشی است که 55 درصد از کل تقاضای جهانی نفت را تا سال 2050 به خود اختصاص خواهد داد.
اما می‌توان انتظار داشت که کربن‌زدایی بیشتر در صنعت پتروشیمی را شاهد باشیم، زیرا بسیاری از کشورها تلاش می‌کنند تا انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را کاهش دهند. بر اساس تحلیل‌های اخیر، پیش‌بینی شده ۷۵۹ میلیارد دلار برای کربن‌زدایی این بخش از طریق فناوری‌های الکتریکی، جذب و ذخیره‌سازی کربن (CCS) و سایر نوآوری‌های کلیدی مورد نیاز است.
به گزارش فولاد ایران، در شرایطی که شاهد کاهش اتکا به سوخت های فسیلی برای گرمایش و حمل و نقل هستیم، دولت‌ها بر شرکت‌های نفتی فشار می‌آورند تا فعالیت‌های خود را کربن‌زدایی کنند. سرمایه‌گذاری‌های کلانی برای معرفی فناوری‌ها مورد نیاز است تا اطمینان حاصل شود که صنعت پتروشیمی می‌تواند در دنیای کم کربن باقی بماند.
منبع: oilprice