پایگاه خبری فولاد ایران – دولت ها سعی می کنند از منابع غذایی محلی محافظت کنند و اثرات آن به اقتصادهای ثروتمندتر سرایت می کند.
کشورها صادرات را محدود می کنند تا با قیمت های بالایی که به دلیل جنگ در اوکراین تشدید شده است مقابله کنند. مالزی به تازگی ممنوعیت صادرات مرغ را اعلام کرده است و باعث وحشت سنگاپور شده است، چراکه سنگاپور یک سوم منابع خود را از آنجا تامین می کند. هند برای محدود کردن حمل و نقل گندم و شکر حرکت کرده است، اندونزی فروش روغن پالم را محدود کرده است و برخی از کشورها سهمیه بندی غلات را شروع کرده اند.
فقیرترین کشورها در برابر افزایش قیمت و کمبود مواد غذایی آسیب پذیرتر هستند، اما اقتصادهای ثروتمندتر نیز از این امر مصون نیستند. به عنوان مثال، تقریباً 10 میلیون بریتانیایی در ماه آوریل در بحبوحه بحران هزینه های زندگی، سفره غذایی خود را کاهش دادند. رستوران های ایالات متحده در حال کاهش حجم غذای خود هستند، در حالی که فرانسه متعهد شده است که برای برخی از خانواده ها کوپن غذا صادر کند.
شاخص سازمان ملل متحد برای قیمت جهانی مواد غذایی از اواسط سال 2020 بیش از 70 درصد افزایش یافته است و پس از حمله به اوکراین که صادرات محصولات کشاورزی را متوقف کرد و زنجیره های تامین را متلاشی کرد، نزدیک به یک رکورد است. حمایت گرایی بیشتر مواد غذایی می تواند هزینه ها را حتی بیشتر کند و به قدرت خرید مصرف کننده آسیب بیشتری وارد کند و برای بانک های مرکزی دردسر ایجاد کند که در تلاش برای مهار تورم و در عین حال حفظ رشد هستند.
سونال وارما، اقتصاددان ارشد، گفت که خطرات به سمت حمایت از مواد غذایی بیشتر در آسیا منحرف می شود. او گفت که این می تواند فشار قیمت ها را در سطح جهانی تشدید کند. این امر زمینه را برای گران شدن برخی از مهم ترین کالاهای اساسی آماده می کند. قیمت آتی گندم در سال جاری 56 درصد افزایش یافته است، روغن پالم 38 درصد افزایش یافته است، در حالی که معیار سازمان ملل برای قیمت لبنیات 14 درصد افزایش یافته است.
به گزارش فولاد ایران، محدودیت های صادراتی فقط خبر بدی برای کشورهای واردکننده نیست. دیوید آدامسون، مدرس ارشد مرکز غذا و منابع جهانی در دانشگاه آدلاید، گفت: "محافظت‌گرایی بدترین کاری است که می‌توان برای امنیت غذایی انجام داد، زیرا مانع از آن می‌شود که بازارها برای هموار کردن اوضاع عمل کنند".
منبع: بلومبرگ