پایگاه خبری فولاد ایران – چگونه در طول 50 سال گذشته جهان توانسته است جمعیت خود را دو برابر کند در حالی که هنوز اکثر ما را سیر نگه داشته است؟ جواب این سوال به جهانی شدن برمی گردد.
در قرن های گذشته، شکست محصول در یک منطقه به ناچار منجر به گرسنگی می شد. اما کاهش 70 درصدی هزینه های حمل و نقل اقیانوسی بین سال های 1840 و 1910 این امر را تغییر داد و باعث رشد تجارت جهانی غلات شد. این امر یک شبکه ایمنی مهم به سیستم های غذایی جهان اضافه کرده است. به لطف چرخه های آب و هوایی، بارندگی از قاره ای به قاره دیگر منتقل می شود. چرخه آب و هوایی لا نینا باعث کاهش عملکرد دانه سویا و ذرت در قاره آمریکا می شود، اما در آسیا افزایش می یابد. در طول چرخه معکوس ال نینو، تولید گندم در استرالیا و ایالات متحده کاهش می یابد، اما در روسیه و چین افزایش می یابد، در حالی که برنج در بنگال و اندونزی بهتر رشد می کند، اما در چین و آسیای جنوب شرقی بدتر است. تا زمانی که کشورهای وابسته به مواد غذایی ارز خارجی لازم برای پرداخت هزینه تغذیه وارداتی را دارند، این اثرات یکدیگر را خنثی کرده و گرسنگی را از بین می برند.
این ممکن است ما را به یک احساس امنیت کاذب سوق داده باشد. ما هنوز هم برای تغذیه خود به شدت به سبد نان دیگران وابسته هستیم. این وضعیتی است که جهان در حال حاضر در آن قرار دارد. هند هفته گذشته اعلام کرد که صادرات گندم را برای مدیریت امنیت غذایی خود محدود می کند، زیرا موج گرمای موسمی به برداشت زمستان آسیب می رساند. پس از جنگ در اوکراین، خشکسالی در آرژانتین و سیل در استرالیا تولید این کشورها را کاهش داد و جهان روی غلات هند حساب می کرد. چین، بزرگترین تولیدکننده و مصرف‌کننده گندم در جهان، به شدت در حال ایجاد ذخایر خود در شرایطی است که روابطش با کشورهای صادرکننده غذا به هم می‌خورد. قیمت گندم بهاره در شیکاگو در ماه مارس به بالاترین حد خود در 14 سال گذشته رسیده است و در حال ایجاد یک رکورد جدید است. اگر برداشت خوب در آمریکای شمالی نبود و این واقعیت که محصولات روسیه هنوز تحت تأثیر تحریم‌های بین‌المللی قرار نگرفته، وضعیت از آنچه که هست بدتر می‌شد.
جدای از تغییران اقلیمی، مسائل سیاسی نیز مزید بر علت شده اند. هنگامی که یک کشور صادرات محصولات کشاورزی خود را به دلیل ترس از امنیت غذایی تحریم می کند، احتمال اینکه شرکای تجاری آن نیز همین کار را انجام دهند به طور قابل توجهی افزایش می یابد و سبدهای غذایی اضافی را از زنجیره تامین جهانی خارج می کند. ممنوعیت صادرات گندم دهلی نو به دنبال آن بود که اندونزی در ماه گذشته صادرات روغن پالم خود را تحریم کرد.
به گزارش فولاد ایران، چرخه فعلی ممکن است قبل از اینکه بهتر شود، بدتر شود. مهارت فزاینده بشر در جلوگیری از گرسنگی علیرغم جمعیت رو به رشد، یکی از بزرگترین دستاوردها به حساب می‌آید اما بر پایه‌های نگران‌کننده ناپایدار استوار است. افزایش قیمت فعلی مواد غذایی باید یک علامت هشدار باشد. برای زنده ماندن در قرن آینده، کل سیاره باید با هم همکاری کنند.
منبع: Japan Times