پایگاه خبری فولاد ایران – در سال 1973، پس از جنگ یوم کیپور بین اسرائیل و ائتلافی از کشورهای عربی، تولیدکنندگان نفت خاورمیانه صادرات نفت به ایالات متحده را به عنوان مجازات حمایت این کشور از اسرائیل تحریم کردند. آنچه در پی آن رخ داد یک بحران انرژی با ابعاد حماسی بود. به گفته دانیل یرگین، بحران انرژی فعلی می تواند بدتر باشد. در بحران نفتی دهه 1970، قیمت نفت طی سه ماه پس از تحریم چهار برابر شد. در آن زمان، ایالات متحده فکر می کرد که از دست رفتن سهم بازار به کشورهای تولیدکننده لطمه مالی می زند. اما در عوض، آن تولیدکنندگان با قیمت‌های بسیار بالاتر، این کاهش سهم بازار را جبران کردند. مصرف کنندگان در ایالات متحده ضربه شدیدی را به شکل کمبود سوخت و اقدامات فوری صرفه جویی در انرژی متحمل شدند. جالب این جاست که اگرچه تحریم اروپا را شامل نمی شد، اما این قاره به دلیل افزایش قیمت ها پس از اقدام تولیدکنندگان عرب، ضربه شدیدتری را متحمل شد. سوخت سهمیه بندی شد و محدودیت های ملی برای صرفه جویی در مصرف سوخت وضع شد.
گفته می شود این واقعیت که کمبود امروز شامل تمام سوخت های فسیلی می شود نه فقط نفت، یکی از دلایلی است که این بحران می تواند بدتر از بحران دهه 1970 باشد. این کمبود شامل نفت، گاز طبیعی و زغال سنگ است و دو کشور را که اتفاقا ابرقدرت های هسته ای هستند، در بر می گیرد. اروپا برای نزدیک به نیمی از واردات زغال سنگ و گاز طبیعی و حدود یک چهارم واردات نفت خام خود به روسیه وابسته است. به گزارش فولاد ایران، بازار جهانی گاز طبیعی در حال حاضر کاملاً فشرده است و در صورت توقف جریان گاز روسیه، جایگزینی آماده برای گاز روسیه وجود ندارد. هزینه زندگی در سراسر اروپا در حال افزایش است و دولت ها در تلاش برای مهار آن هستند. همانطور که تقریباً همه تحلیلگران هفته ها هشدار داده اند، اگر اتحادیه اروپا در مسیر تحریم پیش برود، نتایج می تواند فاجعه آمیز باشد.
منبع: Oilprice