پایگاه خبری فولاد ایران - در زمانیکه اقتصاد جهانی با جریان های مخالف شدید مواجه است، فرصتی برای رهبران وجود دارد که نه تنها در کوتاه‌مدت رشد را تسریع کنند، بلکه پایه‌های یک اقتصاد انعطاف‌پذیرتر و پایدارتر را برای سال‌های آینده بنا کنند. بر کسی پوشیده نیست که در شرایط اقتصادی چالش برانگیزی قرار داریم. در ژانویه، صندوق بین‌المللی پول (IMF) گفت که انتظار می‌رود رشد جهانی از 5.9 درصد در سال گذشته به 4.4 درصد در سال 2022 کاهش یابد. در کنار این کاهش، بسیاری از اقتصاددانان بر این باورند که تورم پایدار تا حدی سودهای اقتصادی را از بین می‌برد و انتظار افزایش نرخ‌های بهره باعث کاهش سرمایه‌گذاری می‌شود.
به گفته صندوق بین‌المللی پول، علاوه بر این، 60 درصد از کشورهای کم‌درآمد در تنگنای بدهی یا در خطر مشکلات بدهی قرار دارند. اینها بدون شک چالش های بزرگی هستند، اما احتمالاتی نیز در پیش است. اگر رهبران در کنار سیاست‌هایی برای احیای اقتصادها، به اولویت‌های مشترک در کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت نیز بپردازند، این فرصتی برای تقویت اعتماد و ایجاد انعطاف‌پذیری برای سلامت اقتصادی در حال حاضر و آینده است.
به گزارش فولاد ایران، بسیاری از اقتصادهای پیشرفته مانند چین که صادرات خود را در سال گذشته بیش از 675 میلیارد دلار (26 درصد) افزایش داد، پیش‌بینی‌های امیدوارکننده‌ای دارند، اما این خطر وجود دارد که بهبود در اکثر اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه سال ها طول بکشد. اگر به این واگرایی توجه نشود، نه تنها پیامدهای وخیم اقتصاد جهانی، بلکه پیامدهای بشردوستانه را نیز در پی خواهد داشت.
یکی از راه‌های پیشبرد بهبود، متعهد شدن به ارائه سرمایه‌گذاری پایدار به اقتصادهایی است که تامین مالی نشده‌اند. سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی جهانی هنوز شکننده است، زیرا عواملی مانند انواع جدید کووید-19 و افزایش قیمت انرژی می‌توانند موانعی را برای جریان سرمایه ایجاد کنند.
در عین حال، ما باید تحول دیجیتال را تقویت کنیم، زیرا اقتصاد جهانی در حال پیشرفت و گسترش سریع فناوری است که مجمع جهانی اقتصاد آن را انقلاب صنعتی چهارم نامیده است. حرکت به سمت انرژی سبز نیز در راستای تعهدات ما در راستای بهبود رشد قرار دارد، زیرا تغییرات آب و هوا مهمترین چالش زندگی امروز ماست. بر اساس برخی برآوردها، اگر تلاش‌هایی برای کربن‌زدایی صورت نگیرد، اقتصاد جهانی ممکن است با پیامدهای بی‌سابقه‌ای مواجه شود که احتمالاً در 30 سال آینده تا 18 درصد کاهش می‌یابد. رسیدن به صفر خالص انتشار کربن تا سال 2050 مستلزم دگرگونی اساسی اقتصاد ما است. یک گذار سبز می تواند میلیون ها شغل و تریلیون ها دلار به اقتصاد جهانی بیافزاید.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد