پایگاه خبری فولاد ایران - جنگ تجاری ایالات متحده و چین در سال 2018 آغاز شد و هرگز به طور رسمی پایان نیافته است. تعرفه های ایالات متحده بر کالاهای چینی منجر به افزایش قیمت واردات در ایالات متحده شد و تعرفه های تلافی جویانه چین بر کالاهای آمریکایی در نهایت به واردکنندگان چینی آسیب رساند. تجارت دوجانبه بین دو کشور کاهش یافته است و از آنجایی که ایالات متحده و چین دو اقتصاد بزرگ جهان هستند، بسیاری این را منادی پایان جهانی شدن می دانند.
با این حال، مطمئناً می توان انتظار داشت که صادرات کشورهای ثالث (مکزیک، ویتنام، مالزی و غیره) جای صادرات چین به آمریکا را بگیرد، اما آنچه شگفت آور است این است که این کشورها صادرات خود را نه تنها به آمریکا، بلکه به چین افزایش دادند. به گزارش فولاد ایران، به نظر می رسد تجارت جهانی محصولات متاثر از جنگ تجاری نسبت به تجارت جهانی محصولاتی که تحت تعرفه قرار نگرفته اند، 3 درصد افزایش یافته است. این بدان معناست که جنگ تجاری فقط به تخصیص مجدد صادرات کشورهای ثالث به ایالات متحده (یا چین) منجر نشد، بلکه منجر به ایجاد تجارت خالص شد.
با توجه به اینکه جنگ های تجاری به طور کلی با این نتیجه همراه نیستند، دلیل آن چیست؟ یک توضیح بالقوه این است که برخی از کشورهای ناظر، جنگ تجاری را فرصتی برای افزایش حضور خود در بازارهای جهانی می‌دانستند. آنها توانستند با سرمایه گذاری در ظرفیت تجاری، صادرات خود را بدون افزایش قیمت، افزایش دهند. توضیح دیگر این است که با شروع صادرات بیشتر کشورهای اطراف به ایالات متحده یا چین، هزینه های تولید آنها کاهش یافت، زیرا صرفه جویی به آنها اجازه می داد بیشتر و با قیمت های پایین تر عرضه کنند. به عنوان مثال، کشورهایی مانند مالزی و ویتنام توانستند محصولاتی مانند ماشین آلات را تولید کنند.
از منظر کشورهای ناظر، جنگ تجاری، اهمیت یکپارچگی تجاری، به ویژه قراردادهای تجاری عمیق را نشان داد. خوشبختانه، جنگ تجاری چین و آمریکا به معنای پایان جهانی شدن نیست. بلکه ممکن است آغاز یک سیستم تجارت جهانی جدید باشد که دیگر ایالات متحده یا چین را در مرکز خود ندارد.
منبع: Japan Times