پایگاه خبری فولاد ایران - از 14 تریلیون دلاری که هر سال صرف حمل و نقل می شود، بیش از 90 درصد آن مربوط به حمل و نقل دریایی اختصاص می یابد. کشتی های باری روز به روز بزرگتر می شوند. کشتی اما مارسک در سال 2010 با ظرفیت حمل 11000 واحد معادل بیست فوت ،بزرگترین کشتی جهان شد. این کشتی های کانتینری که منبع قابل توجهی از آلودگی هوا هستند، در حال حاضر تقریباً دو سوم انتشار جهانی کربن را تشکیل می دهند.
سازمان بین المللی دریانوردی به تجهیزات کاهش کربن مجهز نیست و برای ماهیت جهانی صنعت دریانوردی، پاسخگویی به این امر دشوار است، درحالیکه فشار برای راه حل های کم کربن یا بدون کربن افزایش می یابد و دولت ها و شرکت ها از این صنعت خواستار کاهش کربن هستند. در آلمان، شرکت ها برچسب های کم کربن را برای محصولات ارائه می دهند و فرانسه، حمل و نقل سبز را انتخاب کرده است. شرکت های برتر جهان عملکرد قوی محیطی، اجتماعی و مدیریتی، در جهت کاهش ردپای کربن را شرط لازم برای تجارت می دانند. این شرکت ها به جای اینکه منتظر عمل اجباری بمانند، سعی می کنند قبل از اعمال مقررات عمل کنند.
به گزارش فولاد ایران، گاز طبیعی مایع (LNG) ، تنها یک راه حل کوتاه مدت در این راستاست. سوخت های جدید مانند آمونیاک نیز امیدوار کننده است، اما به گفته مک کینزی ممکن است هزینه آن به 1300 تا 1500 دلار در تن برسد (در مقایسه با 300 تا 500 دلار در تن برای سوخت های فسیلی). شرکت های کشتیرانی برای سرمایه گذاری در این امر، باید برنامه ای منطقی برای جبران هزینه در نظر بگیرند.
مالیات سبز 150 دلار برای انتشار هر تن کربن، که توسط مرسک پیشنهاد شده است، می تواند راه حل احتمالی دیگری باشد. البته این امر به شفافیت داده ها نیاز دارد. بنابراین داده های بزرگ نقش مهمی در ایجاد آینده کربن زدایی حمل و نقل ایفا خواهند کرد.
قدرت داده ها تجارت جهانی در حال حاضر نزدیک به 32 برابر 1950 است. و در حالی که نوآوری باورنکردنی در حمل و نقل جهانی کالا وجود دارد ، تجارت دریایی هنوز در مسیر کربن زدایی گام برداشته است. اگر داده های عملکرد محیطی به آسانی در دسترس بود ، انتشار کربن می تواند معیار اصلی معاملات تجاری و مذاکرات باشد. اولین گام باید اندازه گیری میزان انتشار هر کشتی به صورت روزانه باشد. برای اینکه شرکت ها بتوانند ردپای کربن خود را کاهش دهند، به حساب عملیات انتشار گازهای گلخانه ای در هر سفر نیاز دارند. این داده ها نه تنها توسط شرکت های حمل و نقل بلکه توسط بانک ها، بیمه گران، صاحبان بار، حمل و نقل و همه تا مصرف کننده نهایی قابل استفاده است.
منبع: مجمع جهانی اقتصاد