پایگاه خبری فولاد ایران - همه گیری ویروس کرونا که ویرانی های زیادی را در پی داشت، عمق تاب آوری و نبوغ انسان را آشکار کرد. به نظر می رسد یک شبه، بسیاری از بزرگترین و پیچیده ترین سازمانهای جهان برای مقابله با این چالش دستخوش تغییرات اساسی شدند. مردم در سرتاسر جهان راههایی برای بهره وری بیشتر یافتند، از افرادی که در خانه کار می کنند تا مشاغل کوچک که قابلیت های دیجیتالی را برای سرپا نگه داشتن خود تقویت می کنند. به عنوان کسی که یک شرکت جهانی را رهبری می کند، توانایی انطباق بسیار خوب از الهام بخش ترین چیزهایی بود که من تا به حال شاهد آن بوده ام. به همین دلیل است که مشاهده بسیاری از سازمان ها مبنی بر پایان کار مجازی و بازگشت به شیوه قدیمی انجام کارها ناامید کننده است. ما در حال حاضر یک فرصت فوق العاده و تکرار نشدنی در نسل خود داریم تا یک مدل چند دهه ای از کارکردن مردم را تغییر دهیم و باید از آن استفاده کنیم.
مدل جمع آوری کارکنان در یک دفتر در اوایل دهه 1900 آغاز شد. متمرکز شدن با آگاهی از کارآمدی های انقلاب صنعتی، به موضوعی تعیین کننده برای قرن بعد تبدیل شد.
ساختمانهای اداری تجاری برای برآوردن تقاضای روزافزون به وجود آمد و مدل آن در 100 سال آینده حتی با وجود همه گیر شدن اینترنت تغییر چشمگیری نداشت. اما اکنون وقت آن است که سطح نوآوری که در محیط کار اتفاق افتاده است را با نوآوری محل کار، منعکس کنیم. این بدان معناست که زمان آن فرا رسیده است که بیشتر جهان در نحوه کار ما تجدید نظر کنند و متعهد به انجام کارهای متفاوت باشند. این همان چیزی است که ما تصمیم گرفتیم در شرکت خود انجام دهیم. ما یک مدل ترکیبی دائمی را شکل داده ایم، به این معنی که کارکنان به زیرساخت های اداری دسترسی دارند اما نیازی به استفاده روزانه از آن ندارند. این به معنای تشویق سازگاری، خلاقیت، کیفیت بهتر زندگی، حفظ استعداد و انعطاف پذیری عملیاتی است. یک مدل ترکیبی نه تنها سرمایه عملیاتی ما، بلکه رد پای کربن ما را نیز به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. برای بسیاری از سازمانها، تغییر به یک مدل ترکیبی به آنها اجازه می دهد تا فضای اداری را کوچک کرده، مصرف برق و هزینه های عملیاتی را محدود و حقوق رقابتی را برای مجموعه استعدادهای گسترده تری ارائه دهند.
چارچوب ما تقریباً برای هر منسبی در سازمان انعطاف پذیری ذاتی را به رسمیت می شناسد. سوالی که مطرح می شود این است که "محل کار مدرن با در نظر گرفتن فناوری، کارایی و ارتباط جهانی چگونه باید باشد؟"
این سوالی است که هر سازمانی باید از خود بپرسد. سازمانهایی که به طور مؤثر به این سؤال بپردازند می توانند منصفانه تر، متنوع تر، فراگیرتر، مولدتر و در نهایت موفق تر از آنهایی باشند که به سادگی به مکعب پیش فرض مدلهای قدیمی باز می گردند.
من معتقدم که هر سازمانی متفاوت است و رویکرد مشخصی برای همه مدل کسب و کار وجود ندارد. من همچنین متوجه هستم که بیشتر اینها یک آزمایش است. مواردی وجود خواهد داشت که ما به درستی به آنها دست می یابیم و چالش هایی که در این راه با آنها روبرو خواهیم شد. اما این فرصتی برای استفاده کامل از زیرساخت های پیچیده تکنولوژیکی است که طی چند نسل ایجاد کرده ایم و از قدرت فعلی که در دست داریم استفاده می کنیم. ما باید از فناوری به عنوان ابزاری برای غلبه بر فرهنگ جدید و سازگاری با آن، افزایش تجربه، بهبود همکاری، بهینه سازی یکپارچگی کار و زندگی و نو کردن محل کار به دور از دفتر به عنوان تنها گزینه استفاده کنیم. ما باید از تاب آوری نشان داده شده در مواجهه با همه گیری الهام بگیریم و به استقامت در جهان پس از همه گیری ادامه دهیم. زمان آن فرا رسیده است که سازمانها بر اعتماد در محیط کار تأکید کنند و برای حمایت از ارزشمندترین منابع خود یعنی کارکنان خود گام بردارند. من اطمینان دارم که ما می توانیم آینده ای را ایجاد کنیم که بهترین استفاده را از دنیای مجازی و حضوری ما ببرد و به افراد این قدرت را بدهد که بیش از هر زمان دیگر به نوبه خود با یکدیگر مرتبط، مولد، انعطاف پذیر و خلاق باشند.
هنری فرناندز رییس و مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری MSCI
منبع: CNN