پایگاه خبری فولاد ایران - ممکن است نظرات منطقی متفاوتی در مورد این سوال که آیا سلول های سوخت هیدروژنی در آینده ای با انرژی های پاک جایگاهی دارند یا خیر وجود داشته باشد. با این حال ، این یک واقعیت است که غول های سوخت فسیلی دنیا، سخت در تلاشند استفاده از هیدروژن را گسترش دهند و دلیل آن هم پیچیده نیست زیرا بخش اعظم هیدروژن تولیدی دنیا در حال حاضر از گاز طبیعی تهیه می شود.
شرکت های نفتی این روزها مشتاق هستند که سبز و دوستدار محیط زیست نشان داده شوند. شل ، بریتیش پترولیوم و توتال مبالغ زیادی را در زیرساخت های وسایل نقلیه برقی سرمایه گذاری کرده اند. آنها همچنین داد و ستد بخش هیدروژنی خود را به عنوان ابزاری برای کاهش انتشار کربن معرفی می کنند. با این حال ، برخی اظهارات در مورد تلاش این صنعت برای تضعیف مقررات آب و هوایی نشان می دهد که استراتژی دوگانه غول های نفتی دنیا تغییری نکرده است.
به گزارش فولاد ایران، مایکل لیبرایچ بنیانگذار موسسه تحقیقاتی بلومبرگ ان اف ای، نظرات جدیدی درباره این موضوع ارائه داده است. وی منکر اهمیت کلی وجود هیدروژن نیست ولی معتقد است که در موارد خاصی مورد مصرف منطقی دارد. به نظر وی استفاده از هیدروژن در برخی موارد کاملا غیر قابل انکار است که برای حذف انتشار کربن باید مورد استفاده قرار گیرد ولی در برخی موارد هم جایی در میانه این لیست دارد.
در بالای این لیست بخش هایی مانند کودهای پایه آمونیاک و تصفیه روغن وجود دارد که در حال حاضر از هیدروژن خاکستری بسیار آلاینده تولید شده از سوخت های فسیلی استفاده می کنند و مسئول 3 تا 4 درصد از کل انتشار کربن در جهان هستند. در وسط موارد مصرفی وجود دارد که ممکن است استفاده از هیدروژن در آن ها منطقی باشد ، مانند ذخیره برق فصلی ، فولاد ، مواد شیمیایی ، حمل و نقل دریایی و هوایی. در انتهای این لیست هم موارد مصرف غیر منطقی تر هستند از جمله وسایل نقلیه سبک و گرمایش خانگی، مواردی که در آنها حضور سلول های سوخت هیدروژن مفهومی ندارد (وسایل نقلیه برقی شارژی و پمپ های حرارتی بسیار کارآمدتر هستند و از قبل در بازار جا افتاده اند) .
از نظر لیبرایچ ، روش منطقی این است که هیدروژن خاکستری آلوده را با هیدروژن سبز تولید شده توسط الکترولیز در موارد مصرفی بالای این لیست جایگزین کنیم ، و تلاش های بیهوده برای استفاده از هیدروژن برای ماشین ها و سایر موارد پایینی این لیست را کنار بگذاریم.
با این حال ، این رویکردی نیست که شرکت های نفتی در پیش گرفته اند. آنها در تلاشند تا سیاستمداران را متقاعد کنند تا سرمایه گذاری عمومی را به سمت "اقتصاد هیدروژنی" سوق دهند و در کانادا ، آلمان و انگلیس ، با لابی های خود موفقیت چشمگیری هم داشته اند.
این به این دلیل نیست که مدیران شرکت های نفتی از این علم بی اطلاع هستند. لیبرایچ معتقد است که رهبران شرکت های تولید سوخت فسیلی می دانند که هیدروژن برای خودروها و گرمایش منازل گزینه ای ضعیف است ، اما آن را به عنوان یک راه حل بزرگ کرده اند تا سرعت برقی شدن این بخش ها را کاهش دهند.
منبع: EVANNEX
ترجمه: م. تابان شمال