پایگاه خبری فولاد ایران - امارات متحده عربی حاضر به تمدید کاهش کنونی تولید اوپک پلاس نشد و خواستار تعدیل سطح تولید پایه شد. این کشور یکی از نزدیکترین متحدان عربستان سعودی است و اکنون در برابر شریک بزرگتر منطقه ای خود قرار گرفته است.
به گزارش فولاد ایران، در پشت صحنه، همه چیز منطقی است. امارات متحده عربی برای جهان پس از نفت آماده می شود و سعی دارد از نفتی که دارد قبل از افت تقاضا برای همیشه، به بهترین وجه استفاده کند. روسیه نیز به عنوان سومین تولید کننده بزرگ جهان نفت کافی برای حفظ تولید با نرخ فعلی تا سال 2080 را دارد و دارای گاز کافی است تا 103 سال دیگر دوام بیاورد، اما این کشور در حال سرمایه گذاری میلیاردها دلار در ذخایر جدید نفت در سیبری شرقی است. برآورد می شود پروژه عظیم ووستوک می تواند سالانه حدود 100 میلیون تن نفت خام را بهره برداری کند.
اما چشم انداز تقاضای نفت در افق دید تولیدکنندگان رو به کاهش است. به عنوان مثال، بریتیش پترولیوم پیش بینی کرده، در بدترین سناریو، اوج تقاضای نفت از قبل دیده شده و در بهترین حالت، اوج این تقاضا در سال 2030 خواهد بود. اکوینور نروژ انتظار دارد اوج تقاضای نفت در سال 2027 یا 2028 باشد و رایستارد انرژی، اوج تقاضا را طی پنج سال آینده می بیند. آژانس بین المللی انرژی انتظار دارد دهه آینده اوج تقاضا باشد. در مجموع، پیش بینی ها در محدوده 2030 است. این بدان معناست که روسیه، امارات و سایر تولیدکنندگان بزرگ نفت زمان بسیار کمی برای تنوع بخشیدن به کالاهای اصلی صادراتی خود دارند.
در عین حال، آنها برای ایجاد تنوع اقتصادی به پول نیاز دارند. بارزترین مکانی که این پول می تواند از آن بدست آید، صادرات نفت است و به همین دلیل است که امارات متحده عربی در برابر شرکای خود در اوپک ایستاده، در حالی که علناً به محدود کردن تولید این کارتل و شرکای غیر اوپک سال گذشته متعهد مانده است. همانند سایر کشورهای منطقه، امارات نیز با اتکای به درآمد نفتی اقتصاد غیر نفتی خود را حمایت کرده و ترک این عادت، عواقب اقتصادی و اجتماعی دشواری خواهد داشت. شاید به این دلیل است که امارات متحده عربی سعی در پیشبرد اهداف نفتی خود دارد. چراکه هرچه پول بیشتری بتواند از نفت خود بدست آورد، تضمین بیشتری هنگام اجتناب ناپذیر شدن تنوع اقتصادی، دارد.
منبع: Oilprice