راز موفقیت چین
- این اختلاف گسترده قیمت در چه عواملی پنهان است؟
پایگاه
خبری فولاد ایران - با هیچ اقدام سنتی سرمایه داری یا اقتصادی نمی توان این اختلاف
را حساب کرد یا بر آن غلبه کرد و نکته
همین است. این به قیمت انرژی برای استفاده و کاربرد چینی و داخلی بر می گردد. برای
استفاده داخلی ، چین یارانه های تبدیل فلز و تخفیف های مالیاتی را ارائه می دهد که
قیمت های آب و برق را شامل می شود - مانند یک جاده ، خط برق یا آب آشامیدنی شهری.
مصرف کنندگان نهایی
متکی به صادرات، با مالیات ها و مشکلات غیر رقابتی شدن روبرو هستند که اگر با عدم اطمینان
در تحویل همراه شود ممکن است بازتاب هزینه واقعی تولید فلز کمیاب و مگنت باشد یا از
آن فراتر رود. سیاست دولت امریکا برای غلبه بر انحصار چین بر پروژه های خصوصی استخراج
معادن ، تصفیه و جدایی اساسی متمرکز شده است. واقعیت شناخته نشده این است که از فلزات
کمیاب سودی حاصل نمی شود. حساب کردن روی شرکت های خصوصی یک بن بست است.
به گزارش فولاد ایران، این سیاست
های نادرست فقط منجر به تغذیه بیشتر انحصار فلزات توسط چین می شود. مشکلات یک شرکت
جهت فعالیت در بازار عناصر کمیاب در امریکا شامل سه موضوع زیر است:
1- مطابقت اقتصادی
غیرممکن است. حتی اگر امریکا بخواهد منابع خاکی کمیاب خود را از کشورهای متحد مانند
استرالیا تامین کند ، مسیرهای حمل و نقل به امریکا ممکن است تحت تأثیر حضور نیروی دریایی
چین در تنگه مالاکا قرار گیرد. پیامدهای ژئوپلیتیکی فوق می تواند زمان حمل و نقل و
هزینه را افزایش دهد و آن را برای تولیدکنندگان فلزات خاکی کمیاب غیرچینی غیرقابل رقابت
سازد.
2- لابی گران کابینه
و سایر صاحبان منافع با موفقیت در پنتاگون و کمیته های خدمات مسلح حضور یافتند تا آنها
را متقاعد کنند که ایالات متحده هرگز به دلایل زیست محیطی نمی تواند فلزات کمیاب تولید
کند. پیام این بود که انحصار فلزات کمیاب چین یک امر ثابت و واقعیت اجتناب ناپذیر است
که ایالات متحده مجبور است آن را بپذیرد. بخش خصوصی ایالات متحده حتی نباید به فکر
سرمایه گذاری در بخش عناصر خاکی کمیاب باشد مگر اینکه تضمین های مالی از دولت داشته
باشند.
3- مشکل تاریخی یارانه ها این است که هیچ
مشوقی برای کاهش هزینه ها وجود ندارد. به کمک یارانه ها چین قادر به تولید و فروش با
قیمتی نزدیک یا کمتر از هزینه تولید کننده امریکایی است. این باعث می شود که شرکت های
آمریکایی با حمایت سهامداران خصوصی نتوانند در همان بازار حتی با حاشیه صفر یا منفی
با یکدیگر رقابت کنند و فعالیت کنند. شرکت های فناوری چندملیتی ممکن است به دلیل
بحث قیمت گذاری تصمیم بگیرند در این بازار حضور نیابند ، اما ممکن است از آنچه که به
عنوان یک برنامه صنایع دفاعی ایالات متحده امریکا تصور می شود نیز پرهیز کنند (چون
مطمئناً منجر به اقدامات تلافی جویانه چین خواهد شد).
در مورد بازیافت
چطور؟
بازیافت را فقط
می توان براساس مواردی به عنوان مکمل در نظر گرفت. صنعت بازیافت اروپا که بسیار یارانه
هم دریافت می کند ثابت کرده است که در مقابل هزینه های چینی ها باز هم قدرت رقابت ندارد.
بازیافت برای کاربردهای پیشرفته به سنگ معدن بکر چینی وابسته است.
آیا گزینه های دیگری
وجود دارد؟
بله ، راه حل های
جایگزین وجود دارد. اول این که به تبدیل ضایعات معدنی موجود به یک ماده اولیه با ارزش
بالا که معمولاً تا 10 برابر ارزش اقتصادی آنچه از کوه بیرون می آید را دارد، بپردازیم
، که در حال حاضر به عنوان یک تعهد در نظر گرفته می شود. البته این منابع در حال حاضر
دفع می شوند تا از تغییر در مقررات سال 1980 که این ضایعات را به عنوان " سوخت
هسته ای" تعریف می کردند ، جلوگیری شود. منابع می توانند زیر قیمت بازار به دست
بیایند و کسری های اکتینید را می توان با سودآوری در توریوم ذخیره کرد یا اورانیوم
فروخت.
گزینه دوم این است
که یک زنجیره ارزش تعاونی کاملاً یکپارچه ، بدون انگیزه سوددهی ، می تواند تمام سرمایه
ها را به محصولات نهایی فلز ، آلیاژ و مگنت برساند. مفهوم تعاونی جدید نیست و به طور
معمول تحت ریسک ، تولید و توزیع مشترک با یک ابزار با بودجه خصوصی اداره می شود. ساختار
این تعاونی شامل سهامداران متعدد در سراسر جهان غیرچینی است. طبق قوانین امریکا ، بسیاری
از شرکت های فناوری و تولیدی می توانند از مالکیت مشترک تعاونی بدون نقض قوانین استفاده
کنند و به محصولات نهایی که در داخل کشور در دسترس نیستند دسترسی داشته باشند.
چین همیشه بر زنجیره
تأمین تسلط نداشته است. زنجیره ارزش عناصر خاکی کمیاب مانند زنجیره تأمین نیست. پول
در آوردن از استخراج و یا حتی جدا کردن عناصر خاکی کمیاب مخلوط و تبدیل آن به عناصر کمیاب جداگانه و مخلوط های مختلف بسیار دشوار است. واقعیت فعلی این است که چین گلوگاه های موجود در
بازار عناصر خاکی کمیاب و سایر مواد اولیه حیاتی را نیز تحت کنترل دارد.
تغییر در مقررات
و انتقال فناوری باعث تغییر کنترل بازار عناصر کمیاب از امریکا به چین شد. چین دارای
یک مزیت اقتصادی واضح و اراده سیاسی نامحدود است که رقابت را برای امریکا دشوار می
کند. ایالات متحده می تواند با ایجاد یک راه حل داخلی که از منابع "همیشگی"
استفاده می کند ، خود را از انحصار چین در بازار عناصر کمیاب خارج سازد. یک ساختار
مشارکتی برای رفع نارسایی بازار مناسب است. با این حال ، این مشارکت، تلاشهای چند جانبه
با سایر متحدین را با در نظر گرفتن یک چارچوب حکمرانی جهانی شامل می شود.
امریکا برای موفقیت
، باید دو کار انجام دهد: اول منطقی کردن مقررات سال 1980 توسط کمیسیون مقررات
هسته ای ( NRC
)، به امریکا اجازه می دهد تا از عناصر خاکی کمیاب سنگین در داخل
کشور استفاده کند. دوم ، از طریق سیاست ، دولت امریکا باید یک سیستم را برای طرح های
یکپارچه ، مانند یک شرکت تعاونی عناصر کمیاب فراهم کند.
منبع: mining.com
ترجمه: م. تابان شمال