پایگاه خبری فولاد ایران - کمبود سرمایه گذاری کلیدی ناشی از COVID-19 می تواند برای کل صنعت نفت طی سالهای آینده دردسر ایجاد کند.
به گفته آژانس بین المللی انرژی، 35 درصد رقم کاهش سرمایه گذاری شرکت های نفت و گاز در سال جاری در پاسخ به عواقب ویروس کرونا است. به گزارش این سازمان، این فقط بخشی از روند گسترده کاهش سرمایه گذاری در صنعت انرژی است، که اولین بار در اواخر بهار منتشر شد. در آن زمان، برخی تصور می کردند که شاهد بدترین وضعیت همه گیر هستیم. آنها ظاهراً اشتباه می کردند.
به گزارش فولاد ایران، تقاضا برای نفت قطعاً در برخی از نقاط جهان، به ویژه در آسیا که دولت ها نسبت به همتایان خود در اروپا و آمریکای شمالی و جنوبی در مهار انتشار ویروس کرونا موفق تر بوده اند، بهبود یافته اما حتی در چین که عامل محرک بازیابی تقاضای نفت در جهان است،روند بازگشت در حال کند شدن است. از این گذشته، اگرچه تقاضای داخلی آن در حال بهبود است اما اگر تقاضای منطقه ای و جهانی متوقف شود، این امر بر چین نیز تأثیر منفی خواهد گذاشت.
طبق نظر آژانس بین المللی انرژی، تاثیری که همه گیری روی سرمایه گذاری در صنعت نفت برای سالهای آتی نیز احساس می شود. این آژانس کاهش 45 درصدی سرمایه گذاری شرکت های نفتی شیل ایالات متحده در سال جاری را همراه با جهش 50 درصدی هزینه های تأمین مالی اعلام کرد. ممکن است تعداد سکوهای حفاری فعال در ایالات متحده در حال افزایش باشد، که این آغاز بهبود را نشان می دهد، اما تعداد دکل های امسال هنوز 564 دکل کمتر از سال پیش است، بنابراین بازیابی مدتی طول می کشد.
در عین حال، گزارش سهام سوخت سازمان اطلاعات انرژی نشانه های متفاوتی ارائه می دهد. به عنوان مثال، هفته گذشته، افت عمده ای در ذخایر سوخت تقطیر مشاهده شد که خبر خوبی است و نشان می دهد تقاضا برای تقطیرها در حال بهبود است. مسئله این است که به احتمال زیاد این بهبود به جای یک روند یک اتفاق موقتی است. سفرهای هوایی هنوز بسیار محدود شده و احتمال تغییر در وضعیت موجود بسیار اندک است.
عدم قطعیت، کلمه کلیدی نه تنها در صنعت نفت بلکه برای سایر بخش های تحت تأثیر همه گیری است تا حدی که باعث تغییر در مدل های تجاری می شود. شرکتهای بزرگ نفتی اروپا با حرکت به سمت انرژی های تجدیدپذیر این کار را انجام می دهند و قصد دارند منبع عمده درآمد کلی خود را تغییر دهند اما غولهای نفتی ایالات متحده به آن چسبیده اند و ممکن است دلیل خوبی برای این کار داشته باشند.
دولت و فعالین زیادی در مورد بهبودی سبز از بحران همه گیر صحبت کرده اند. اما بیماری همه گیر همچنان بیداد می کند و نه تنها فروکش نمی کند بلکه در حال گسترش است. این به معنای نیاز به پول بیشتر برای اقدامات محرک است. و به نوبه خود، به معنای هزینه کمتر برای صرف انرژی های تجدیدپذیر خواهد بود، زیرا علی رغم کاهش هزینه های خورشیدی و بادی، حمایت مالی و نظارتی از سوی دولت ها برای استقرار بیشتر آنها ضروری است.
آینده همچنان در بلاتکلیفی به سر می برد و احتمال بازگشت سرمایه های نفتی در ابهام است. به گفته برخی، مانند بریتیش پترولیوم، ما در حال حاضر از اوج تقاضای نفت گذشته ایم. بنابراین این به معنای سرمایه گذاری کمتر در رشد تولید نفت در جهان است. دیگران، مانند تولیدکنندگان اوپک، امیدوارند که دیر یا زود اوضاع به حالت عادی برگردد و اشتیاق جهانی برای نفت بیشتر حداقل تا چند سال دیگر بازگردد. با این حال، حتی اوپک نیز خود را برای بدترین حالت آماده می کند.
کارتل اوپک پلاس در پاسخ به آخرین روند گسترش Covid-19، لغو قانون کاهش تولید نفت را به ژانویه 2021 تا آوریل در نظر گرفته است. با این حال یک چیز نسبتاً روشن به نظر می رسد. هر چه روند افزایش همه گیری های جدید ادامه یابد، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا صنعت در مسیر بهبود و رشد قرار گیرد.
منبع: راشاتودی