پایگاه خبری فولاد ایران - علیرغم فشار و اختلالی که بیماری همه گیر COVID-19 به مراکز شهری و شهروندان آنها وارد کرده است، شهرها همچنان بخشهای حیاتی اکوسیستم جهانی انسان هستند. ضمن بزرگداشت روز جهانی شهرهای 2020 در 31 اکتبر، در اینجا پنج واقعیت در مورد زندگی شهرها و چرایی اهمیت شهرها آورده شده است.
1. تا سال 2007 تعداد افراد بیشتری در مناطق روستایی نسبت به شهرها زندگی می کردند. بر اساس اعلام سازمان ملل، اکنون حدود 55 درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند که تا سال 2050، احتمالاً به 68 درصد افزایش پیدا می کند. بیشتر این افزایش در کشورهای آفریقایی و آسیایی رخ خواهد داد.
2. تا سال 2035، پرجمعیت ترین شهر جهان جاکارتا خواهد بود که در آن زمان، توکیو را به مقام دوم سوق می دهد و پس از آن به ترتیب چونگ کینگ، داکا و شانگهای شهرهای پرجمعیت جهان خواهند بود. این پنج شهر بزرگ میزبان حدود 165 میلیون نفر خواهد بود.
3. علی رغم این رشد، مناطق شهری در واقع فقط حدود 1 درصد از سطح زمین را پوشش می دهند. اصطلاح "مناطق شهری" می تواند شامل بسیاری از مناطق ساخته شده باشد. اما در مورد اینکه منطقه شهری چیست، تعریف توافقی بین المللی وجود ندارد.
4. شهرها تا حدود 70 درصد انتشار CO2 جهانی را تولید می کنند که بیشتر آن از طریق حمل و نقل شهری و مصرف انرژی ساختمان ها حاصل می شود.
اگر شهری گسترده و حومه ای باشد، با حمل و نقل عمومی محدود، ساکنان آن بیشتر به وسایل نقلیه خصوصی خود وابسته خواهند بود. اگر امکاناتی مانند مغازه ها و خدمات پزشکی در فواصل کوتاه یا گزینه های حمل و نقل کافی برای رفتن و آمد به محل کار وجود نداشته باشد، این وضعیت می تواند بدتر شود. خبر خوب این که پرداختن به این مشکل می تواند حداقل تا حدی با برنامه ریزی بهتر شهری انجام شود.
5. در سراسر جهان، 136 شهر بندری وجود دارد که هر کدام بیش از یک میلیون نفر جمعیت دارند و بیش از یک چهارم آنها در مکانهایی قرار دارند که بیشتر در معرض خطر طغیان سواحل هستند.
در 50 سال آینده، تعداد افراد ساکن در شهرهایی که خطر سیل در ساحل را دارند می تواند به 150 میلیون نفر برسد، یعنی تقریباً سه برابر 40 میلیون فعلی.
در وب سایت روز جهانی شهرها، سازمان ملل می نویسد که اگرچه شهرها می توانند مکان های عالی برای زندگی و کار باشند، اما می توانند چالش های اجتماعی را نیز تقویت کنند. "شهرنشینی پتانسیل شکل های جدیدی از شمول اجتماعی را فراهم می کند، از جمله برابری بیشتر، دسترسی به خدمات و فرصت های جدید و مشارکت و همکاری که نشان دهنده تنوع شهرها، کشورها و جهان است.
"اما اغلب اوقات این شکل توسعه شهری نیست. نابرابری ها و محرومیت ها غالباً بیشتر از سطح متوسط ملی است و به قیمت توسعه پایدار برای همه فراهم می شود. "
سازمان ملل متحد همچنین تأکید می کند که در سال 2020 ، شهرها مجبور به مبارزه با بیماری همه گیر COVID-19 شده اند که این امر باعث فشار بر بسیاری از جوامع محلی شده است که "خود را در خط مقدم پاسخ COVID-19 قرار داده اند".
منبع: مجمع جهانی اقتصاد