به نظر می رسد که تلاش های دوبی برای باز یافت بتن و فولاد از ساختمان های تخریب شده در کشور امارات با شکست مواجه شده چرا که تنها پیمانکاران محدودی از مصالح سااختمانی بازیافتی داخلی استفاده می کنند، علی رغم این که این مصالح از نظر زیست محیطی آسیب کمتری وارد می سازد.
کارشناسان می گویند از آنجایی که فقط 10 درهم ( 2 دلار) برای دور ریختن مصالح تخریبی هزینه می شود این کار برای آن ها صرفه اقتصادی ندارد.
دو کارخانه در امارات قراضه های به دست آمده از تخریب را به مصاح ساختمانی مورد نیاز جاده سازی و برج سازی تبدیل می کنند. اگر از این مصالح بازیافتی استفاده شود میزان دی اکسید کربن تولیدی کاهش یافته و ساخت و ساز ها لطمه کمتری به محیط زیست وارد می سازند.
در سال های اوج رشد اقتصادی امارات، سالانه 11 میلیون تن قراضه ساختمانی تولید می شد. امروز 20 درصد آن میزان تولید می شود ولی باز این مقدار هم قابل توجه است.
در دوبی امکان باز یافت سالانه بیش از 3 میلیون تن معادل 500 کامیون قراضه ساختمانی وجود دارد که به مصالح ساختمانی با کیفیت بالا مبدل گردد.
نمی توان گفت که ماده ای صرفا به این دلیل که در پروسه تغییر قرار گرفته باز یافت شده بلکه زمانی که مجددا استفاده شود می توان گفت این جریان موفق بوده است. باید سیاست های دولتی تغییر کند و محرک هایی برای استفاده از مصالح ساختمانی باز یافتی ایجاد شود.
لازم است تا دولت امارات انگیزش هایی برای تشویق شرکت ها به محدود سازی روش های آلوده کتتده محیط زیست ایجاد کند. سیاست پیش رو این است که علاوه بر تشویق به باز یافت شرکت ها، انگیزه مالی کافی برای استفاده از کالای باز یافتی نیز فراهم شود.
لازم است شرکت ها روش هوشمندانه ای برای متعادل سازی هزینه ها و مسائل زیست محیطی داشته باشند ولی برای دستیابی به این هدف باید زیر ساخت ها کارآمد گردد.
مرکز خدمات فولاد ایران