پایگاه خبری فولاد ایران – سوء تفاهم بزرگ جهانی این است درست لحظه ای که همکاری برای مقابله با چالش های فوری ضروری تر از همیشه است، این امر در حال کاهش است.
به گزارش فولاد ایران، در اواخر ماه ژوئن، آنتونیو گوترس دبیر کل سازمان ملل با اشاره به بحران COVID-19در مورد "عدم هماهنگی کامل بین کشورها" هشدار داد. برخی پا را فراتر گذاشته و تلاش ملت ها در کشف واکسن COVID-19 را با رقابت فضایی امریکا و شوروی مقایسه می کنند که هر طرف به دنبال پیروزی با هزینه دیگری بود.
اگرچه تاسف آور است، اما کروناویروس نشان از عدم همکاری جهانی دارد و حتی یک خط مقدم جدید برای رقابت را باز کرده است.
اما این ویروس همچنین می تواند به بازیگران جهانی این نکته را یادآوری کند که همکاری بین ملت ها، کلید پیشرفت نه تنها اهداف های مشترک، بلکه منافع شخصی نیز هست.
سیستم اقتصادی شاید برجسته ترین نمونه چگونگی افزایش اصطکاک قبل از شیوع کروناست. بین سالهای 1990 تا 2015 ، فقر شدید از نزدیک به 40 درصد جمعیت جهانی به 10 درصد کاهش یافت. اما اقتصاد جهانی یکپارچه تر و زنجیره های ارزش جهانی می توانست این نتیجه را بهتر کند. رفع اشکال این سیستم با هزینه بالایی همراه خواهد بود و منجر به رشد پایین تر و مشاغل کمتری خواهد شد. فراموش نکنیم که تقریباً 50 درصد تجارت جهانی شامل زنجیره های ارزش جهانی است.
با این وجود، این سیستم پیشبرد سعادت مشترک، هرچند که ناقص است، در سالهای اخیر به عنوان مکانیسم اعمال مجازات بر رقبا مورد استفاده قرار گرفته است. تجارت در ایجاد توافق های برد - برد کمتر شده و بیشتر بر پایه کسب امتیاز با هزینه رقیب جهانی قرار گرفته است. در اواخر سال 2019، صندوق بین المللی پول هشدار داد که افزایش تنش های تجاری باعث فشار اقتصادی در حدود 700 میلیارد دلار در سال 2020 خواهد شد.
این افزایش اصطکاک در حوزه فناوری آشکار بود. بعد از سالها که ایالات متحده و چین زمینه های همکاری علمی و فناوری را مشخص کردند، "مسابقه فن آوری" اکنون به سرعت در حال آشکار شدن است. این رقابت گسترده است. تعداد کاربران اینترنت از 1.6 میلیارد در طول بحران مالی 2008 به 4.1 میلیارد امروز افزایش یافته است. هوش مصنوعی می تواند رشد اقتصادی را تا 30 درصد در 15 سال آینده در کشورهایی که به این فن اوری تسلط دارند، افزایش دهد. به همین دلیل حس کنترل و نه همکاری در فن آوری راه پیشرفت مادی و ژئوپلیتیکی شده است.
با توجه به این قطب گرایی، بسیاری به هماهنگی صورت گرفته در پی بحران مالی سال 2008 به عنوان نمونه ای از اتحاد احزاب برای پرداختن به یک چالش مشترک و فوری اشاره کردند. تنها چند هفته پس از سقوط چهارمین بانک سرمایه گذاری امریکا (برادران لمن)، بانک های مرکزی سراسر جهان با کاهش نرخ بهره همکاری کردند. اندکی پس از آن، اعضای گروه 20 در واشنگتن دی سی گرد هم آمدند و بیانیه مشترکی صادر کردند مبنی بر اینکه "آنها مصمم هستند که همکاری و تعامل خود را برای ترمیم رشد جهانی و دستیابی به اصلاحات لازم در سیستم های مالی جهان تقویت کنند."
هرچند درس اصلی بحران مالی سال 2008 این بود که این هماهنگی به دلیل از خودگذشتگی احزاب صورت نگرفته، بلکه دقیقاً به این دلیل بود که به نفع هر یک از این احزاب بود که با هم همکاری کنند. اقتصاد جهانی آنقدر به هم پیوسته بود که بحران مالی یک کشور نه تنها در کشور دیگر بلکه در بازار تمام کشورهای جهان تاثیر می گذاشت.
امروز دنیا حتی بیشتر ار از دوازده سال پیش به هم پیوسته است. کروناویروس و اثرات آن که در مرزها و صنایع گسترده شده، این امر را روشن می کند. این ویروس خط مرزی، حملات سایبری، انتشار گازهای گلخانه ای و چالش های اقتصادی را نمی شناسد. تنها با اقدام هماهنگ جهانی است که می توان از رکود عمیق پیش بینی شده امسال خارج شد. براساس پیش بینی صندوق بین المللی پول، رشد جهانی امسال تا 4.9 درصد کاهش می یابد.
این بحران می تواند به رهبران جهان یادآوری کند که هماهنگی جهانی در واقع به نفع هر کشور است. در حالی که اقدامات محرک 9 تریلیون دلاری دولت های جی 20 برای بازیابی اقتصاد هر کشور ضروری است، اما طبق اظهار سازمان توسعه و همکاری های اقتصادی "هماهنگی بین کشورها اقدامات محرک را بطور قابل توجهی مؤثرتر می کند ولی اقدامات ناهماهنگ یا یک جانبه هزینه های کلی اجتماعی و اقتصادی را تشدید می نماید. "
ایجاد رشد مثبت در کوتاه مدت و هماهنگ کردن پاسخ به بحران اقتصادی می تواند عاملی در دور کردن جهان از رقابت و پیشبرد آن به سمت همکاری در طولانی مدت باشد.
منبع: World Economic Forum